Baş Belam

(1.Sezon,18)/ "İnsan Sevmediği Kişiyi Düşünmezmiş."

MultiMedya:Mira Tekin

Bölüm Şarkısı: The Wanted-Glad You Came

~~~~~

Amanın! Kapı çaldı. Kafasını geri koyarak sessizce bir 'hassiktir' çekmişti. Şu anda kızardım. Hemde çok fazla kızardım. Ketçaplanmış patates kızartması gibiydim.

Belimdeki ellerini çözdü. Bir saniye beklemeden kapıyı açmak için ayağa kalktım.

Koşarak açtım kapıyı. Gelenler Beren ve Pamir'di. Al işte kesin anladılar bir şey olduğunu çünkü birbirlerine bakıyorlardı. Bide bunun üstüne yüz desen yanıyor.

Hemen Berene sarıldım. Çünkü bu yüzü daha fazla göstermek istemiyordum. Arkadan salak Kayra'nın kıkırdama sesi geldi. Off öleceğim ben burada utançtan, o orada hala gülüyor.

Ayrıldım. Gözlerine bakamıyordum. Çünkü ne demeye çalıştığını gözleriyle anlatacaktı ve ben buna hazır değilim.

"Ee ne yaptınız?" dedi Pamir ağzından kıkırtı kaçırarak.

Kayraya baktığımda bana sırıtarak bakıyordu. 'Sus!' bakışları atıyordum.

"İşte normal şeyler yaptık." dedi ve içimi rahatlattı Kayra. Minnettar bakışlarımı attım.

"Evet ya normal şeyler. Zaten hemen siz geldiniz." dedim ve gülümseyerek yerime oturdum.

"Ne gibi normal seyler?" dedi Beren. Şunlar bir gitsin ben sana daha ne yapacam bekle sen. Arkadaş dedim sırtımdan bıçakladı.

"Şey işte. Normal şeyler."dedim

"Anlamıyorum."dedi Pamir.

"Neyini anlamadın gerizekalı normal yemek şeyleri." dedi sinirle Kayra.

"Evet hadi sen yemek yap Beren." dedim kolundan tutup mutfağa soktum. Bir şey demesine izin vermeden odamın yolunu tuttum. Notlarımı gözden geçirmem gerek.

Odamın içine girerek çantamın yanına gittim. Not defterimi ve kalemlerimi alıp masamın yanına gittim.

Bugün'ün tarihini not aldığım sayfayı açtım ve en başından başka bir kağıda geçirmeye başladım. Böyle anlıyordum.

****

Ders çalışmam bitmişti. Ama kendimi çok yorgun hissediyordum. Eşyalarımı topladım ve yatağıma uzandım.

Tam uykuya dalıyordum ki kapı açılma sesi duydum ama umursamamıştım. Uyuduğumu sanıp gitmiştir diye düşündüm ama yatağımın diğer tarafı çöktü. Çöktü? Çöktü!

Kimdi acaba?

Belime sarılan eller ile ürkmüştüm, ama kokusundan Kayra olduğunu anladığımda olduğum yere daha çok sindim.

Beni kendine çekti ve sarıldı.

İçimi değişik bir duygu kaplamıştı. Heyrcanlanma, korku, sevinme. Sanki hepsi birbirine karışmıştı.

Burnunu saç diplerime koydu. Arada sırada enseme ufak, masum öpücükler bırakıyordu.

"Biliyor musun?.. Oldukça masum, dürüst, yardımsever bir insansın. Ama sadece bu saydıklarım değil. Daha bi sürü var ama ben bunlarla konuşmam da boşu boşuna kalabalık etmek istemiyorum. Hani...uçakta yer kavgası etmiştik ya, hatırladın mı? Bence hatırladın. Ama ben o anı aklımdan hiç çıkartamıyorum. Neden? Nedenini bende bilmiyorum. Biz farklıyız, Mira... Değişik bir duygu. Tanımlayamayacak kadar farklı. Sanki bu duyguyu anlatmaya çalışsam bir labirente girecekmişim gibime geliyor. Farklısın, ve ben bu farklılığını seviyorum." dedi saçlarıma ve boynuma arada sırada öpücükler bırakırken.