Chapter Eleven

262 16 4
                                    

The Change

"Until that day came. Sabi ni mama pupunta na daw kami ng Pilipinas after a month. Ayaw ko talaga pero wala akong magagawa." Nakita ko ang pagsinghap niya.

"Naging okay naman ako sa school sa Canada eh. May ilan, naniwala sa issue, yung ilan hindi. Madami rin akong kaibigan don kaso ngalang hindi na talaga yung dalawa." Kalmado naman sa sabi niya.

"Hanggang sa dumating yung time na uuwi na kami ng Pilipinas. Pumunta muna ako ng park kung saan ko nakita yung first crush ko. Uuwi na sana ako kasi akala ko hindi ko naabutan pero nakita ko yung guy. Lalapitan ko sana kaso I saw that guy with his dad and his dad called him a princess. My guy crush turns out to be my gay crush." She smiled, legit smile.

"Umuwi na ako non. Atleast nakita ko siya. Until then hindi ko na maalis isip ko sakanya. Minsan napapanaginipan ko siya ganon. Hindi ko talaga makakalimutan yung mukha niya. He cute." Nakita kong namumula siya. I feel awkward, I'm kinda jealous.

She looks at me as in mata sa mata.

"Bry, don't you remember me?" She said seriously.

"Wait what? A-are you that girl?" I asked with shocked.

"Yes, but later na. I'll continue my story first." And then tumango tango nalang ako.

"Tapos yon umuwi na kami sa Pilipinas." Tumingin siya sakin.

"Bry, remember nung sinabi ko sayong hindi magtatagal pagkakaibigan namin ng mga kaklase natin?

She looks at me seriously.

"Huwag kang mabibigla ha? This is the part where things get tricky. Please prepare yourself." She said with sincerity.

"I'm prepared simula palang nung sinimulan mo yung story mo na yan." I said with confidence.

"Okay, ngayon nalang kasi ang itatagal ko eh. Not that I'm dying but because I'm actually dead." She said, I'm sorry but I'm shocked.

"W-what? Bree! No! You're not!" I said, not I'm shouting at her. Bruh that is not a good joke.

"But I am Bry, I am. Kung bakit ako nasa school? I enroll there before I died. They know me. And they know how I died. They kept it a secret!" I know she's sad and I know that she's disappointed too. I can see her tears falling from her eyes again.

Wait. I can see her. How?

"You can see me? Because I let you see me. And before tayo magpunta dito, I let myself na makita ng mommy mo. I'm sorry crushy." She's crying again and it makes my heart break again.

"People in school, hindi rin nila ako nakikita. Hindi rin nila ako nahahawakan. I'm invisible to them. Kinalimutan lang nila ako na parang walang nangyari" Patuloy padin ang pagtulo ng luha niya kaya I hugged her.

I can touch her.

"But how? Pano kita nahahawakan?" Pagtataka ko.

"I don't know, I don't know crushy, I don't know, really." She's still hugging me.

"Bakit ganyan ka na? Bakit ganyan na ang boses mo crushy?" She asked as she looked at me. Bumitiw siya sa pagkakayakap. Ngayon nakatingin nalang siya sa mga mata ko.

"E-Ewan ko, hindi rin ako sanay. Hindi ako sigurado pero alam ko sa sarili ko na dahil ito sayo." I said.

"Huh? Crushy ano ba? Wala akong magic. Kaluluwa lang ako." I laugh pero hindi rin ito nagtagal nung nakita kong nagiging see through na yung katawan niya.

Hindi parin ako makapaniwala. Pero totoo ito. No I don't want to lose her yet. Huwag muna please.

"Crushy, Bryle I'm happy na nakita kita ulit." I saw her tears again.

Parang pinupunit ang puso ko. Hindi ako sigurado sa mga nangyayari pero isa lang ang sigurado ako.

"Aubrey Lee, don't go just yet please." Ewan ko pero hindi ko na napigilan ang mga luhang kanina pa nagbabadyang tumulo.

She just smiled. And hold my hands.

"Bree, I just want you to know na I like you. I thought that the past me was the real me, but I came to realize that I'm the real me when I'm with you, Bree." I was crying while holding her disappearing hands.

"You know Bree, you changed me, not in a bad way, but in a way that a gay can change into a guy." Humigpit ang pagkakahawak ko sa kanyang mga kamay.

"I know it's just a short time but I love you, Aubrey Kian Lee." I said while crying, Hindi ko na hawak ang mga kamay niya. Napakasakit na nakikita kong nawawala unti-unti yung taong gusto kong makasama lagi.

Changed (COMPLETED)Where stories live. Discover now