Tree of Love

5 The Black Witch

Neo POV

Flashback…

“kalian kong malaman ang lahat tungkol sa kanya” hawak ko ang puso ko habang ramdam ko ramdam kong and pananabik nito’t sakit sa hindi ko malamang rason.

“ano kailangan kong gawin para malaman ang aking nararandaman?” hindi ko namamalayang ako’y nababasa ng aking tubig mula sa aking mga mata. “ano to bakit?” yan lang nasabi ko sa aking sarili.

“Tama ang Black Witch matutolungan nya ako sa aking problema” kausap ko ang hangin.

“Magingat ka Boss Neo” sabi ni Lala. “wag kang magalala alam ko ang gagawin ko”. Sagot ko sa kanya.

Pumunta ako sa pinakasukal ng gubat na ito na aking binabantayan ng gabing ding iyon.

“Black Witch alam nandyan ka lang sa paligid” sigaw ko sa hangin.

“tingnan mo nga naman isang guardian at ano namang kailangan mo sa kin ha? Magsalita ka” sabi ng black witch sakin.

“kailangan kong malaman kong malaman kong ano itong nararamdaman ko sa mortal nayon”tanong ko sa kanya.

“ pag-ibig yan ang tawag sa nararandaman mo sa kanya” sabi nya sa akin.

“ano dapat kong gawin sa nararandaman ko para akong mamamatay paghindi ko sya nakita pang muli” sabi ko sa kanya.

“ano ba ang handa mong ipagpalit para sa pag-ibig na iyong nararandaman?” balik nya tanong sakin habang sya’g nakangiti na parang demonyo.

“ito isa sa dalawang natitirang binhi sakin kapalit nang lahat ng alam mong paraan para mahalin rin ako ng aking minamahal” lima lahat ng aking binhi na kay Lala iyong isa, kay Lolo at Lulu.

“Hindi ko kayang utusan ang pusong magmahal pero kayang ko gawin maging malapit ka sa kanya” sabi nya sakin “akin na yang binhi mo” at inabot ko ito sa kanya. Ang aking mga binhi ay may kapangyarihang gawin ang lahat maliban sa utusan ang puso at pumatay ng buhay ng mga tao o gunawin ang mundo. Isang kahilingan ang pwede nitong ipagkaloob kada isang binhi.

“simula ngayon makikita ka ng mga tao magigi kang isang kalahating guardian at tao, ngunit sa loob ng limang taon kapag hindi ka minahal ng taong mahal mo ay mamamatay at magiging puno na lamang.” Tumango nalang ako sa kanya. “ito isang kahon ng lahat ng papeles mo para matawag ka nang ganap na tao at magawa mo ang iyong misyon at isa pa” may inabot sya sa aking isang maliit at matigas na papel.

“ano to” tanong ko sa kanya habang hawak ang papel na iyon.

“Ang tawag dyan ng mga tao ay ATM, kakailanganin mo yan. Wag kang magalala dahil walang limit ang labas ng pera sa card nayan para sa iyong pangangailangan araw-araw.”

“Teka”bago ko pa matapos ang sasabihin ko bigla nalang syang malawa kasama ng kanyang maitim na usok.

Itutuloy……