My Past Obsession (COMPLETED)

Chapter 22

ASHLEY POV

Mahapdi ang mata ng magising ako sa pagkakatulog dahil sa walang tigil kong pagiyak

May sumilay na ngiti sa aking labi ng makita ko ang magandang tanawin sa tapat ng bintana ko

Napakasarap pagmasdan

Wala sa loob niyang kinuha ang cellphone niya at binuksan iyon

500+ messeges
500+ missed calls

Mula kay Ashton ,bakit pa ba ito nangungulit? Diba dapat masya na ito dahil nakakaalala na siya at magkasama na sila ni Thea ako na nga yung nag adjust na umalis eh

biglang bumigat ang puso ko sa naalala ngunit maganda ang araw na ito upang sirain iyon ng mga taksil

Noon nga nakaya kong lagpasan ang sakit ngayon pa kaya...?kumbaga eh Master na siya sa ganoong larangan

Pagak siyang natawa sa kaniyang iniisip

Maya maya lang ay naalala niya na wala ni isang pagkain sa kusina niya
fully furnished na ito at may mga gamit na handang handa nang tirahan napaaga nga lang...

Agad siyang nagbihis ng ripped jeans at floral na off shoulder

Aaminin niyang maraming nagbago sa hometown niya kaya ba hindi na siya ganoong kapamilyar

Lumabas siya sa tirahan at naabot ang kalsada sakto namang may napadaang trycicle

"Binibining Ashley kayo pala" papasakay na sana siya ng magsalita ang binatilyong nagmamaneho

Nagisip siya saglit at naalala na ito pala ang naghatid sa kaniya kahapon

"Oh ikaw pala,ano nga ulit pangalan mo...?"ngiti niya dito ,napagpasiyahan niyang umupo nalang sa likurang bahagi ng trycicle ng may matandang sasakay rin dito

Binabagtas na nila ang daan

"Patawad at hindi ko nasabi ang pangalan ko sa iyo ako nga pala si Lucas"

"Ah Lucas san nga pala ang pamilihan dito?"

"Doon sa bandang dulo pagliko mo ng kanto ,dun ka ba magpapahatid?"

"Oo sana ,hindi kasi ako pamilyar na dito at marami ng nagbago"

"Siya nga Binibini marami na hayaan mo at sasamahan kita"

"Wag mong mamasamain ngunit napaka makata mong magsalita"

Pagak na natawa ang binata

"Isang manunula at manunulat ang ama ko kaya siguro..."

"Ahh kaya pala"

Bumaba ang matanda sa kanto at sila nalang dalawa ang natira

"Hindi ba nakakahiya sayo na sasmahan mo pa ako...?"

"Huwag kang magalala binibini wala ito"

Napagmasdan niya ang mukha ng binata mukha itong foreigner pero tan ang kulay napapansin niya rin ang mga kababaihan na napaalingon sa gawi nila

Napailing siya ng may makitang masama at naiinggit na tingin sa kaniya ng mga dalaga

Nakakatawa dahil wala naman siyang balak na agawan ang mga ito

Natapos siya sa pinamili at ito pa mismo ang naghatid sa kaniya sa bahay dahil maraming siyang pinamili

"Naku maraming salamat talaga ,magkano nga pala?"

"Naku binibini wag ka ng mag abala pa"

"Lah hindi naman pu pwede yun naubos ko ang oras mo at hindi ka pa nakapasada tapos hindi ako magbabayad?"