Do I ever see you again?

Hoofdstuk 3 - Dat meisje aan de kant van de weg

{Pov Jake}

Zoals altijd begint de dag slecht. Mevrouw Akkerman loopt naar me toe en schreeuwt in mijn oor: “Vind jij dat normaal om een met een pen de lamp kapot te gooien?! Leer je verstand te gebruiken en rustig te blijven! Om 3 uur terug komen dan mag je heel hoofdstuk 2 overschrijven!” de rest van de klas is stil, maar de meiden achter in de hoek giechelen. Zoals ze altijd doen als mevrouw Akkerman met veel consumptie naar me schreeuwt.

“Is goed.” Antwoord ik kalm. Dat voorbeeld moet ze maar eens nemen, kalm en geduld! Mens wees zelf rustig!

Mevrouw Akkerman loopt weer naar haar bureau en draait zich om, met een rood hoofd kijkt ze de klas in. “Wie het durft om ook nog maar één ding te doen dat mij maar een klein beetje irriteert, mag kauwgom onder de tafels weghalen!” niemand reageert en het blijft stil. “Mooi. Verder met de les.”

Ik ben niet echt geïnteresseerd in de saaie biologie lessen van mevrouw Akkerman.

Na de les begint de pauze. We hadden het eerste uur vrij dus hebben we al pauze. Kleine pauze nog maar.

Ik zoek mijn vrienden op. Ah, daar staan ze.

“Hey!” ik loop naar ze toe. “Hoe gaat het?”

“Yo! Met ons goed. Jou?”

“Prima.” Ik zeg maar niks over wat er in de les van mevrouw Akkerman gebeurd is, dan krijgen we weer een heel verhaal van Jason die zoveel bij haar heeft meegemaakt. Daar hebben we allemaal geen zin in.

Ik kijk naar het podium, waar verschillende mensen van onze school aan het eten zijn. mijn ogen glijden langs de lange rij mensen die daar zitten. Eerste klassers, tweede klassers, derde klassers… mijn ogen blijven hangen bij een meisje dat meteen wegkijkt zodra ik naar haar kijk. Dat doet ze wel vaker. Ik ken haar niet, maar ze is absoluut niet lelijk. Ze zit volgens mij in 4 ATHENEUM.

“Hey Jake, zullen we ergens gaan zitten? ik heb honger!” Simon trekt me mee naar een bank zonder op mijn antwoord te wachten. We gaan zitten en pakken ons eten en drinken uit onze tassen.

“Straks heb ik gym. Jij toch ook? Heb je je spullen al?”

“Ja en Nee, die liggen nog in mijn kluisje. Ik haal ze straks wel op.”

Een groepje met drie meiden loopt langs ons. Een van de meiden draagt een aangename geur. Tot mijn verbazing loopt hetzelfde meisje dat elke keer naar me kijkt er ook bij. Een van de meiden hoor ik iets van ‘we hebben nu gym’ Zeggen.

TRIIIING

“Kom, naar ons kluisje.” Maar Simon loopt al weg. Hij hoort me niet meer.

Ik loop via het trappenhuis naar mijn kluisje en klom daar weer dat meisje tegen. Ze merkt niet dat ik hier ben. Maakt me ook niks uit. Ik pak mijn gymtas, doe mijn kluisje op slot en loop naar beneden. Net wanneer ik langs haar loop, zet ze een stap opzij, waardoor ik tegen haar aanbots. Haar gymtas en een paar boeken vallen op de grond

“Oh, sorry mijn schuld!” zegt ze, ze kijkt me aan met geschrokken ogen en word knalrood. Eigenlijk wel schattig.

Ze wil bukken om haar spullen te pakken, maar ik houd haar tegen. “Geeft niks. Wacht ik pak de spullen wel.” Ik kijk haar vriendelijk aan en raap de spullen op. “Alsjeblieft. En doe voorzichtig.” Zeg ik vriendelijk en ik loop naar beneden.

Wat zal ze van me denken? hoe zal ze heten? zou ze expres tegen me aan gebotst zijn? ach man, het is maar een meisje, wat doe ik nou moeilijk.

Eenmaal omgekleed en wel in de gymzaal begint de gymleraar te praten. “Vandaag gymmen we samen met 4 ATHENEUM op het sportveld. We gaan baseballen. Jullie hebben erop getraind, dus doe jullie best!” alle jongens juichen hard en de meiden giechelen, zoals altijd. Iedereen rent naar het veld.

Op het veld staat de andere klas al te wachten.

“Hey sloompies!” hoor ik ergens uit de groep komen. Boeit me niks.

Het spel begint. Er zijn vier groepen. Groep één tegen twee, groep twee tegen drie etc.

Uiteindelijk moet ik tegen de groep waar ook dat meisje in zit.

Het is mijn beurt om te slaan. Ik sla de bal ver het veld in.

“Jenna! Vang de bal!” hoor ik iemand roepen.

Het meisje geeft antwoord en rent naar de plek waar de bal terecht moet komen. “Vangbal!”

Shit hé, het lukt me altijd. Nu moet dat meisje, Jenna heet ze dacht ik, mijn beurt verpesten.

Ik loop langs haar en zeg: “Goed gespeeld!” ik ren naar mijn groep. “Man, das is even balen! Verslagen door een meisje!” iedereen moet lachen.

Na de schooldag fiets ik met Simon en Jason naar huis. We wonen niet bij elkaar, bij het bruggetje moeten Jason en Simon afslaan, en ik moet de rotonde over.

De hele weg praten we over hoe het met Simon en zijn Vriendin gaat. Simon wil het uitmaken met zijn vriendin. Hij vind een ander leuk. Maarja, dat mag hij allemaal zelf uitzoeken.

“Well, we gotta go. Bye Jake!” ze fietsen het bruggetje over.

“Doei!” roep ik nog gauw.

Als ik bij de rotonde aankom zie ik allemaal mensen staan. Wat is daar aan de hand?

“Sorry, meneer. Weet u wat er aan de hand is?” vraag ik aan een man die er met zijn hond bij staat.

“Een meisje is aangereden. De ambulance komt eraan.” Ik schrik.

Zo snel mogelijk probeer ik het meisje te bereiken. Ik wil weten wie het is. zodra ik door de menigte kom. Zie ik Liva gebukt staat over iets dat in het gras ligt, aan de kant van de weg.

Ik kom dichterbij en zie een lichaam. Het lichaam van het meisje genaamd Jenna, onder het bloed…