Yemekleri koyduğum kapların kapaklarını düzgünce kapatıp çantamın içine koymuştum. Evden dışarı çıkıp askeriyeye giderken sokakta oynayan çocuklara da yemek vermiştim. Askeriyeye girince bir kaç kişiyi çalıştıran Hoseok'a bakıp gülümsemiştim beni görünce işini bırakıp yanıma gelmişti
"Ne oldu bebeğim?" ona sarılıp yanağını öptüm
"Kocamı özledim."
"Daha üç saat oldu işe geleli." gözlerimi tavana dikip dudak büktüm
"Sen beni özlemedin herhalde." gözlerini devirip beni koltuklardan birine oturtmuştu
"Özledim tabiki de. Aklım sürekli sende ve bebeğimde kalıyor size bir şey olacak diye çok korkuyorum." gözlerim dolarken yanağını art arda öptüm
"Seni çok seviyorum Hoseok." gülümsemesi genişlerken beni kucağına oturttu
"Ben de seni çok seviyorum bebeğim." dudaklarıma öpücük konduracağı sırada Chanyeol yanımızda öksürmüştü
"Evinize gidin izin verdim." Hoseok gülümseyerek elimi tutmuş ve evimize getirmişti
"Miden filan bulanmıyor değil mi?" kafamı hayır anlamında sallamıştım
"Yaramaz bir bebeğimiz yok." Hoseok böbürlenerek duvara yaslanmıştı
"Bana çekmiş bebeğim, ben de anneme hiç sıkıntı çıkartmamışım." gülümseyerek yanağını öpecekken metalin metale sürtme sesiyle tedirgince birbirimize bakmıştık
"Gel bakalım." ikimiz dışarı çıkarken Hoseok kötü bir şey olur diye beni arkasına alımıştı. Evden çıktıktan sonra karşımızdaki minik uzay aracından çıkan üç kişiye şaşkınlıkla bakmaya başlamıştım. Anamis kalabalığı yara yara iki kişinin yanına ağlayarak koşuyordu. En sonunda ikisine ulaşınca önce annesinin sonra da babasının boynuna atlamıştı. Hoseok acı çeker gibi yutkunup titrek adımlarla Jimin'e yaklaşmıştı. Jimin karın boşluğundaki yarayı tutarak ve toplayarak Hoseok'un yanına gelmişti. İkisi sıkıca sarılırken gözümden akan yaşı yavaşça silmiştim. Bu kötü olaylardan sonra yeniden toparlanmamız her şeyin eskisi gibi mutlu ve güzel olması huzur vericiydi en çokta karnımdaki bebeğim bana huzur veriyordu. Elimi karnıma atıp yavaşça okşamıştım...
"N..ne oldu?" derin derin nefes alırken terlemiş suratımı yanımdaki peçeteyle silmiştim
"S..sancım var." telaşla yataktan kalkıp odadan çıkmaya çalışmıştı ama kafasını vurmaktan başka bir şey yaptığı yoktu
"Ben Anamis'e haber verip geliyorum bekle sakın doğurma." kapıyı bulup odadan çıkarken derin derin nefes alıp veriyordum. Ellerim titrerken dişlerimi sıkarak bağırmamı engelliyordum. Anamis telaşla odaya girince birinin aklına ışığı yakmak gelmişti. Anamis terimi silerken yüzüme yapışmış olan saçlarımı çekmişti
"Sıkma kendini He Ran." kendimi serbest bırakıp bağırmaya başladığımda Hoseok'da bana eşlik etmeye başlamıştı.
***
"Bana benziyor." Hoseok'un sesine duyarken arkadan Namjoon'un sesi gelmişti
"Amcası gibi Adnan Oktar olacak o." Hoseok homurdanırken ben de yavaşça gözlerimi açmıştım. İkiside beşiğe eğilmiş bebeğe bakıyordu
"Hoseok." yavaşça çıkan sesimle Hoseok kafasını beşikten kaldırıp bana bakmıştı
"Bebeğim." yanıma oturup anlımı uzunca öpmüştü
"Bir oğlumuz oldu."
"Demek içine doğması yanlış olmuş." dudak bükünce, yavaşça öpücük bırakmıştım
"Olsun sonuçta bizim bebeğimiz." koltukta uyuya kalan Anamis'e gülümseyerek baktım
"Benden daha çok yoruldu."
"Bebeğin omzu takılmış çok tedirgin oldu ama başardı." ben o sırada cırlamakla meşgul olduğum için hiç birşey aklımda yoktu. Jimin odaya girip gözlerinden kalpler çıkarak bebeğe bakarken Yoongi de içeri girmiş beşiğin yanında oturmuştu. Bebeğe bakıp gülümserken karnını yavaşça okşamıştı
"Çok tatlı." Jimin Yoongi'ye gülümseyip
"Senin gibi." demişti. Yoongi ellerini göğsünde birleştirip tek kaşını kaldırmıştı
"Sen bana mı yürüyorsun?" hepimiz gülme krizine girerken Anamis bizim gülmemize uyanmış ve sövmeye başlamıştı.
Bu hikaye sanki daha öncekilerden çbauk bitti gibime geliyor. Hepinize ayrı yarı teşekkür ederim 💜 kitabıma desteklemeleriniz beni hep mutlu etti. Umarım hoşunuza giden bir seri olmuştur 😘
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jin'imiz ile olan kitabıma da bakarsanız sevinirim 😍
