İdol: taekook

1| Onunla olan her anım özel.

"Hyung.. bileklerim çok acıyor" demiştim sessizce. Az öncekine oranla mırıltı sayılabilecek bir ses tonuyla konuşmuştum. İstemsizce ağlamaklı çıkan sesime karşı tekrar yanıma geldiğini duymuştum. "O yüzden biraz dinlenip öyle gitmek istiyorum" diye eklediğimde yanıma oturmuştu.

"Jungkook.. neden kendini bu kadar zorluyorsun ki?" Demişti karşıma oturup iki elini de ayak bileklerime yerleştirirken. İnce parmakları bileklerimde hafif baskıyla masaj yaparcasına hareket etmeye başlamıştı. Sessiz kaldığımda iç geçirmişti tekrardan.

"Bana baksana, doğru düzgün dans edemiyorum bile. Mükemmel olmak zorunda değilsin, hiçbirimiz değiliz. Fanlarımız için endişeleniyorsan da eğer sen ufak bir hata yaptın diye sana hakaret edeceklerse bırak gitsinler. Eminim ki onlarda sen yorgun olduğun zaman çok üzülüyorlar. Yorumları okumadın mı hiç? Senin zayıfladığını fark edip twitterda gündeme taşımışlardı. Gördün mü?"

"Gerçekten mi?" Dediğimde gülümseyerek başıyla onaylamıştı.

"Evet. Artık bu kadar çok pratik yapmayacaksın, anlaştık mı?" Diyerek bacaklarını uzatmış ve iki bileğimi de bacaklarının arasına yerleştirerek masaj yapmaya devam etmişti.

"Anlaştık" dediğimde utangaç çıkan sesime karşı gülümsemiş ve başını hafifçe iki yana sallamıştı. Utanarak gülümsediğim sırada birinin içeri girdiğini duyunca gözlerimi o tarafa çevirmiştim. Gelen Namjoon hyungdu.

"Çocuklar?" Demişti soran gözlerle bize bakarken. Panikleyerek bacaklarımı kendime çektiğimde sanki yanlış bir şey yapmışım gibi hissetmiştim. Taehyung hyungun bana şaşkınca baktığını görebiliyordum.

"Efendim hyung?"

"Ne yapıyorsunuz burada? Taehyung? Jungkookla oturman için değil, onu yurda geri getirmen için yollamıştık seni"

Ah, kendisi gelmemişti yani. Diğerleri yollamıştı.  Kötü hissetmiştim nedense. Benim yüzümden yorulmuş olmalıydı. Belki de zorla gelmişti.

"Geliyorduk zaten şimdi. Sen niye geldin ki?"

"Bang-PDnim çağırdı. Bir şey konuşacakmış" dediğinde ikimiz de onaylayan mırıltılar çıkartmıştık. "Hadi, yurda dönün artık. Bende geleceğim birazdan" dediğinde başımı sallamıştım. Veda edip odadan çıktığında gözlerimi Taehyung hyunga çevirmiştim.

"Benim yüzümden buraya kadar gönderdiler seni. Özür dilerim hyung. Bir dahakine telefonuma gelen aramalara daha çok dikkat edeceğim"

"Saçmalama. İstediğim için geldim. Yani merak ettim seni" dediğinde istemsizce gülümsemiştim. Ve biraz da utanmış.

"Daha fazla yorulma o zaman. Hadi gidelim" diyerek yerden kalktığımda bileklerimin ağrısı hala hissedilir derecedeydi.

"Yavaş olsana, bileklerin acımıyor muydu senin?"

"Sen dokununca geçtiyse demek ki" diyerek güldüğümde oda gülmüştü. Elini omzuma atıp yürümeye başladığında bende ona ayak uydurmaya çalışmıştım. Odadan çıktığımızda elini çekmiş ve yanımda yürümeye devam etmişti. Gözlerimi önümden çekmeyerek asansörü çağırdığımda bana baktığını hissetsemde ona bakmamıştım. Az önce beni o şekilde gördüğü için kendimi garip hissediyordum.

"Hyung.." demiştim ellerimi önümde birleştirerek. Bana bakmıştı. "Az önceki şeyden.. hyunglarıma bahsetmesen olur mu?"

"Neden?" Demişti tek kaşı kalkarken. Küçülüyormuşum gibi hissediyordum.

"Önemli bir şey değildi sonuçta ve onların boşuna endişelenmesini istemiyorum"

"Her zaman bunu yapıyorsun" demişti gözüme gelen saçı biraz yana iterek. "Ne olursa olsun iyi olduğunu söylüyorsun, ama değilsin. Bunu görebiliyorum. Bizden saklamamalısın Jungkook. Biz senin hyunglarınız ve sana yardımcı olacağız tabiki. Sorunlarını bizimle paylaşmalısın ki sana yardımcı olabilelim. Şimdilik bir şey demiyorum ama, bir daha denk gelirsem o zaman susmam" dediğinde hafifçe gülümseyerek başımla onaylamıştım. Asansör gelince binmiş ve inene kadar konuşmamıştık. Ben telefonuma gelen bildirimleri okuyarak asansörden indiğimde o da peşimden gelmişti. Biraz baktıktan sonra geri kalanına yurtta bakarım diyerek telefonu cebime tıkıştırmış, hala burada olan çalışanlara selam vererek binadan çıkmıştım. Taehyung hyungla birlikte yürümeye başladığımızda bileklerimin acısı beni yavaşlatıyordu.