TAKINTI

59. Bölüm "PERESTİŞ"

Yüzümdeki kaygı silinirken yerini kendiliğinden gelişip yayılan bir gülümseme aldı ve ayak diretme ihtiyacı hissedip "Hı..." dedim inanmıyormuş gibi. "Bu da erkeklerin her kıza söylediği sözlerden mi?"

Bana kınarcasına attığı bakışları ve birbirine bastırdığı dudaklarının arkasında yatan gülümsemeyle yandan bir  bakış attı ve "Yakın temas haline olduğum kadınlarla konuşmaya vakit ayırdığımı mı sanıyorsun?" diye sordu.

Ağzımdan bir kahkaha kaçarken aslında sözünü doğrulamasına ithafendi. Gülerken yüzümün yarısını yastığa gömüp tek gözümle "Gerçekten pisliksin," dedim ona bakarak.

Tekrar yatağa dönüp başlığa yaslanırken gözünün ucuyla bana bakarak dinginleşmiş sesiyle, "Temizleniyorum..." diye mırıldandı.

Yüzüne tepkisizce bakakalırken bir süre konuşamadan bakıştık ve iç geçirerek kendime geldim. "Neden beni bunca zaman bundan mahrum bıraktın?" diye sordum yumuşak ama ciddi bir sesle. "Hayatın boyunca yaptığın en büyük bencillik olabilir."

Kendinden emin bir sesle "Değil," deyince kaşlarımı çattım. "Seni kendime ayırmamdan daha büyük bir bencillik olamaz."

"Sen değil, ben kendimi sana ayırdım," dedim düzeltircesine. "...ve bunun en büyük özverim olarak kalması için çabalayacağım."

İleriye bakarken kafasını iki yana sallayarak gülümsedi ama içine ışık tutmayan bir gülümseyişti bu. Yine bana bakmadan "Buna değer miyim bilmiyorum," diye devam etti. "İşin ucunda pişmanlık duymanı istemem."

"Değersin," dedim bilinçsizce bastırarak ve sürdürdüm. "Olabilecek olan her türlü saplantılarına, paranoyaklıklarına, güven sorunlarına ve sınırlama isteğine olağan bir tavırla yaklaşacağım. Hepsinin aniden terk edilmiş biri için normal olan hastalıklı kalıntılar olduğunu düşünüyorum. Sadece benim o kız olmadığımı iyice kavratabilmek adına her istediğini yapmam, yerine getirmem mümkün değil. Koyduğun sınırlara uymadığımda da odağımın asla sapmayacağını göstereceğim sana."

Sözlerimle kafasını bana çevirerek kıvırdığı koluna yasladı ve yüzüme yakından, dikkatli bir bakış atıp "Onarılması zor bir adamım ben," dedi kendiyle alakalı gerçekleri acımasız bir sesle teyit ediyormuş gibi. "Belki de imkansızdır. Kendimi bilince sana ve çabana yazık edeceğimden daha çok korkuyorum. Bu o kadar yüksek olasılık ki."

Yüzündeki keyifsiz ifade sözlerine samimiyet katıyordu. Dudaklarımı yavaşça birbirine bastırıp gözlerimi ondan ayırdım ve herhangi bir yere diktikten bir süre sonra tekrar ona baktım. "Bunu zaman gösterir. Belki de omuzlarından kendiliğinden geçmişi atarsın ve belki de... dediğin gibi, kuruntulu bir adam olarak kalırsın ancak ben seni hep böyle tanıdığım için zerre yabancılık çekmem." Gülümsedim ama acı bir tebessümden ötesi olamamıştı. "Mükemmel bir sevgili ya da ilişki örneği talep etmiyorum senden," diye devam ettiğimde sesim daha bitkin, alçak çıkmıştı. "Sen ve senden doğan her şeyi kabulümden geçirebilirim."

Yüzüme ne düşündüğünü asla açık etmeyen kayıtsız suratı ve bakışlarıyla dik dik baktı ve ardından yine ifadesiz yüzüyle yattığı yerden doğrulup elleri üstünde üzerime gelmeye başladığında bakışlarımızı zerre kesintiye uğratmamış, usta bir donukluk ve hayvani denebilecek bir odaklanmışlıkla avını süzüp bunun tadını çıkarır gibi tekrar -yüzünün salt ciddiyetine karşın- olabilecek en yakın pozisyonda, bedenimin üstünde yerini aldı. Az önce manasız bir huzursuzlukla kestiği büyülü seansı kaldığı yerden yakalayıp devamını icra etmemizi sağladı. Karşılığımı bu şekilde verir gibiydi; ya minnet duyuyor ya da bana bir şeyler anlatmaya çalışıyordu ancak buna kesin bir saptama koymam oldukça zordu, emin olduğum bir şey varsa kelimeleriyle cevap verebileceği bir şey söylememiştim ona. İkimiz arasında yeni bir iletişim yolunu keşfettiğimizi ya da herkesin bildiği bir şey olsa da bizim henüz fethettiğimizi düşündüm ve bu beni belki de ilişkimiz için önemli bir dönemeç olmasından daha çok sevindirdi. Çünkü onu olduğu gibi anlamak ve ona kendimi olduğu gibi anlatabilmek, o çok önemsediğim karşılıklı ilişkiden dahi ileri geliyordu.