KONFÜZYON (TAMAMLANDI)

İlaç Vakti

Linda yatağından yavaşça doğruldu. Baş ucunda duran saat 09,15'i gösteriyordu. Meraklı bakışlarla odanın içerisinde bulunan eşyaları inceledi. Ellerini açıp onlara bir göz attı. Bir aksilik olduğunu fark etmesi çok zaman almadı. Ayağa kalkıp aynanın karşısına geçtiği anda olanlar oldu. Bir gariplik olduğu bariz ortadaydı. Lakin bunun nasıl bir gariplik olduğuna anlam vermekte güçlük çekiyordu.

+" Bu nasıl bir rüya ulan?"

Aynaya iyice yaklaştı Linda. Sağ elini kaldırdı, indirdi. Sol elini kaldırdı,indirdi.

+" Çok gerçekçi. Kokaini fazla kaçırmamalıydım."

Elini uzatıp aynaya dokundu. Aynanın serinliğini parmaklarının arasında bariz bir şekilde hissedebiliyordu. Aynaya biraz daha yaklaşıp yüzünü incelemeye başladı. Sarı ve bakımsız saçlarını parmaklarının ucu ile sıvazladı. Ağzını açıp dişlerine baktı aynadan.

+" Galiba öldüm."

Neler olduğunu çözmeye çalışırken tuhaf bir davranışta bulundu. Ellerini tişörtünün altından uzatıp göğüslerini tuttu. Sonra tişörtünü kaldırıp aynada göğüslerine bakmaya başladı.

+" Öldüysem de ödüllendirilmiş olmalıyım."

-" Linda neyin peşindesin?"

Linda tişörtünü serbest bırakıp kafasını sesin geldiği yöne doğru çevirdi. On üç yaşlarında bir erkek çocuğunun kapının yanında dikildiğini gördü.

+" Sen azrail misin?"

-"Linda beni tanımıyor musun?"

Çocuğun karşısına dikilip sert bakışlar attı.

+" Ben kendimi tanımıyorum lan!"

-" Hadi ama! Komik olmadığını hala fark etmemiş olamazsın. Bırak benimle kafa bulmayı da dün geceki davranışlarının nedenini konuşalım."

+" Dün gece ne yaptığımı nereden biliyorsun? Burada bile değildim. Bu nasıl rüya be!"

Kapıya sert bir şekilde defalarca vuruldu. 

*" Kızım aç şu kapıyı artık. Bak endişelenmeye başlıyorum. Kapıyı kırmak zorunda bırakma beni."

+" Ne kızı? Kim bu adam?"

-" Baban, Linda. Hani şu yirmi beş senedir yanından ayrılmayan baban. Neden kapıyı ona açmıyorsun?"

+" Ben şu an nasıl bir şeyle sınandığımı merak ediyorum. Kapı kilitli mi?"

-"Evet. Onu kilitledin."

+" O zaman sen nasıl girdin lan içeriye?"

-" Hey! Linda. Ben Peter. Benim, arkadaşın! Beni unutmuş olamazsın!"

Kapı sert bir şekilde darbelere maruz kalmaya devam ediyordu. Linda kapıyı açıp açmamak arasında kaldığı noktada Peter'e kafasını çevirdi.

+" Bak yer cücesi, ben seni de kendimi de tanımıyorum. Buraya nasıl gelmiş olabileceğimi de bilmiyorum. Kapıdaki ruh hastasını hiç tanımıyorum. O yüzden bana hemen burada neler döndüğünü açıkla yoksa senin kalbini ellerimle bedeninden ayırıp hala atmak üzereyken yerim tamam mı?"

-" O masanın üzerindeki ilaçların hepsini yutup intihar ettin dün gece."

+" Ben dün gece burada değildim ulan! Ne ilacı, ne intiharı?"

-" Linda, kapıyı aç yoksa gerçekten kıracak."

+" Hay anasını..!"

Linda odasının kapısına doğru ilerledi. Kilidi çevirip kapıyı açtı. Elli yaşlarında saçları seyrek bir adam odaya girdi. Linda'ya doğru gelip ona bir hışımla sarıldı.