6 წლის წინ
ლიამი მის ჩემოდანი მიაგორებს მე კი მას უკან მივყვები , არ ვიცი როგორ ვუთხრა ჩემი გადაწყვეტილება შესახებ.
- ლიზა მალე ჩაჯდომა დაიწყება - ამბობს ლიამი და ხელს ხელზე მავლებს . მას საცოდავად ვუღიმე და ადგილზე ვიყინები .
- რატომ არ მოდიხარ ?- მკითხა ლიამა გაოცებული, თითქოს უკვე იცის რაც უნდა ვუთხრა მაგრამ უნდა რომ ეს ცემგან მოისმინოს
- ლიამმ მე არ მოვდივარ - ვამბობ ლამის ჩურჩულით
- არ მოდიხარ ?
- ხო - ვამბობ და ჩემს ფეხებს ვუყურებ
- აბა სად აპირებ წასვლას ?- მეკითხება ხმა ჩახლეჩილი ლიამი .
ვიცი , რომ გულს ვტკენ მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს .
- სამოგზაუროდ - ვამბობ და ლიამს საცოდავი თვალებით ვუყურებ, ის ცემი საუკეთსო მეგობარია ვიცი რომ მას მარტო ცტოვებ მაგრამ ადამინს ასეთი შანსი მხოლოდ ერთხელ აქვს და მე მინდა ეს შანსი გამოვიყენო.
- დედაშენმა იცის ?- კითხულობს ოდნავ შეშინებული, თითქოს ამით ცდილობს თავი დაიმშვიდოს
- კი , გუშინ ველაპარაკე ძალიან გახარებული არ ჩანდა ჩემი ამ გადაწყვეტილებით . - ვეუბნები ლიამს, ტან ვცდილო გავიღიმო, მაგრამ მეც კი ვიცი რომ ცემი ღიმილი ღიმილს არ გავს
- ლიზა შენ უნდა ისწავლო ! ჩვენ შეგვიძლია შემდეგ ვიმოგზაუროთ რამდენიმე ქვეყანაში - ამბობს ლიამი . ვხვდები, რომ ბოლო იმედს ებღაუჭება
- ეს არ არის სკმარის ლიამ - ვამბობ და თავს სხვა მხარეს ვატრიალებ
- კი მაგრამ ფული ხომ არ გაქვს ?- კითხულობს ლიამი
- უნივერსიტეტისთვის შეგროვილი ფულით - ვამბობ და ლიამის გაოცებული თვალებს ვამჩნევ
- კი მაგრამ შენი მომავალი? შენი კარიერა ?- მეკითხება ლიამი
- არ მჭირდება! მხოლოდ მოგზაურობა მინდა - ვამბობ და ლიამ ვეხვევი თვითონაც მხვევს ხელებს.
ვიცი რომ მისთვის და უმეტესად ყველათვის რთული ჩემი გადაწყევტილების გაგება მაგრამ მათ არესმით , როგორი გრძნობდე თავს გამოკეტილი გალიაში, თითქოს რაღაც მუდმივად გბოჭავდეს. განსაკუთრებით როცა იცი რომ უნივერსიტეტის ცხოვრება შენთვის არ არის შექმნილი, და რამენი თვეში მაინც თავს დანებებ.
YOU ARE READING
Flatmate (H.S)
Fanfictionლიზას ოცნება იყო ემოგზაურა დედამიწის გარშემო . 18 წლის ლიზა ისრულებს მის ოცნებას. ის მის კარიერას მოგზაურობა ამჯობინებს მაგრამ, ერთი შეცდომა მის მთელი ცხოვრებას ცვლის და მისი ცხოვრების სიყვარულს აპოვნინებს .
