Ахин нэг боломж

382 41 2
                                    

Тэхён Миёны ирүүнээс зууран" Чи дахиж Юнги дээр очихгүй чи зөвхөн миний эмэгтэй

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Тэхён Миёны ирүүнээс зууран" Чи дахиж Юнги дээр очихгүй чи зөвхөн миний эмэгтэй. Юнги л анх миний юманд шунасан"

" Чи надад амласан гэр лүү минь явуулна гэж" Миёон хорсолтойгоор түүнд ийн хэлэв.

" Тэр бол зүгээр л нэг худал байсан. Чамайг л өөртөө авах гэж худал хэлсэн юм"

" Чамтай хамт байснаас Юнгитэй хамт байсан нь дээр. Чи бол зүгээр л хог шаар Тэхён жинхэнэ эр хүн худлаа хэлдэггүй юм."

" Чамд тэрний нэрийг битгий дурс гэж хэлсэн байхаа" Тэхён Миён руу орилсоор хэлэв.

Тэхён уураа барих гэж уртаар амьсгалаад эргэн Миён руу харахдаа өнөөх үзлийн инээмсэглэлээ тодруулав.

"Ер нь би яагаад чамайг одоо өөрийн болгож болохгүй гэж. Бие сэтгэл гээд бүгдийг нь" Тэхён миёоны чихэнд хорхой хүрмээр шивнэн хэлээд уруулыг нь озов. Миён чадлаараа тийчлэвч яаж ч чадсангүй.

" Бидний анхны шөнө төгс байх болно хонгор минь бүгдийг надад даатга. " Ингэж хэлээд Тэхён Миёныг мөрөн дээрээ тохон явсаар нэгэн өрөөнд оруулж ирэв.

Миён нүдэндээ ч итгэсэнгүй. Тэр өрөөнд ташуур гав олс гээд янз бүрийн хэрэгсэл байх аж. Миён Тэхёныг ийм гаж бэлгийн хандлагатай байсанд цочирдож юу юунаас илүүтэйгээр айж байв. Гагцхүү Юнгигийн тэвэрт өөгүй цагаан царайг нь ажиглан хэвтэх хязгааргүй их жаргал байсныг сая л ухаарав. Жаргал даахгүйн зовлон гэгч энэ ажээ. Миён Юнгиг аймшигтай нэгэн гэж бодсон. Түүнд илүү ойртохын хэрээр дулаан энергитэй хүн гэж мэдэрч байсан ч тийм биш гэж өөртөө итгүүлэхийг хүссэн. Тэгээд тэр Юнгигээс зугтсан гэвч жинхэнэ хонины арьс нөмөрсөн чононы аманд өөрөө гүйгээд орчихсон.

" Харж байна уу хонгор минь өнөөдөр зугаатай байх болноо" Тэхён ингэж хэлэхдээ Миёныг нэгэн сонин хэлбэртэй сандал дээр хэвтүүлж хоёр хөлийг нь салган хүлэв.

"Гуйя Тэхён битгий гуйя.." Миён цөхрөл тээсэн харцаар түүнрүү ширтэж аньсагыг нь даган нулимс урсах аж. Гэвч Тэхён түүний хэлснийг тоолгүй олзоо олсон чоно шиг Миён руу дайрч хувцсыг нь уран цээжийг нь эл болгоод энд тэндгүй шимэж байв. Миён эхэр татан уйлж Юнгигийн нэрийг шивнэнэ. Энэ нь Тэхёнд огтхон ч таалагдахгүй байх бөгөөд уур нь хүрч байв.

" Миний охин өөр нэгний нэрийг дуудан аврал ирж байгаа юм биз дээ. Анхных болохоор зөөлөн байя гэж бодсон ч чамд сургамж хэрэгтэй бололтой. " тэрээр ийн хэлсээр ташуур авчран өмдийг нь ураад доош нь харуулж хүлэв. Миён бүрэн нүцгэрэхэд Тэхён ёжтой инээмсэглэл тодруулан өмдөө шувталж эрхтнээ ил гаргах бөгөөд Миён ээрсээр байх аж. Тэхён эрхтнээ гуяных нь завсар хийн хөдөлгөхдөө өгзгийг нь цус шүүртэл нь ташуурдаж байв.
Миёон хэт их уйлж орилсоор ухаан нь балартаж унахын даваан дээр Тэхён тавьж энэ удаад Миёны ангал руу хийх гэтэл хаалга онгойн туслах нь орж ирэв.

" Хараал ид чамд хэд хэлэх вэ хаалга тогшиж бай гэж хэлсэн биз дээ" саяхан харсан зураглалд цочирдон доош харах туслах нь эзнийгээ орилоход нь бараг өмдөндөө дусаах дөхөж байв.

" Нөгөө юу эзэнтээн Юнгигийн хүмүүс манайд нэвтэрсэн бид зогсоож дийлэхгүй байна. Манай ихэнх хүмүүс японы мафийнхантай зохион байгуулагдах хэлэлцээрт явсан. Ямартай ч зугтах хэрэгтэй бололтой"

"Хараал ид" Тэхён амандаа хараал урсгасаар
Өмдөө татан гарч явав.

"Миёон ~" кордиороор хэн нэгэн Миёоныг хайн гүйх бөгөөд эцэст нь нэг юм түүнийг олов.

"Миён" юнги хурдан гүйж очин хүлээсийг нь тайлаад хүрмээрээ ороон тэврээд тэндээс гарав.

"Хараал ид яах гэж тэр хараал идсэн новшид итгэж байгаа юм бэ" Юнги Миёны байгаа байдлыг харан гар нь зангирч байв.

Хагас ухаантай байх Миён" Юнги ирсэнд чинь баярлалаа үнэхээр их баярлалаа" ийн шивнэх бөгөөд нүднээс нулимс урсан Юнгигийн энгэрт шингэнэ.

Юнгигийн хүмүүс хашааны үүдэнд тэднийг хүлээж байх бөгөөд Юнги Миёныг тэврэн байшингаас гарч түүний арыг Сүнхён хамгаалж байв. Гэвч байдал гэнэт буруугаар эргэж Тэхён Юнгиг буудчихав. Сүнхён болсон явдалд цочирдон Юнгиг түшин аваад гол хаалга руу яаравчлах бол гол хаалганы цаана байх юнгигийн хүмүүс Тэхён руу гал нээж байв. Хэдийгээр Юнги дайвалзаж унах гэж басан ч Миёныг унагаахгүй гэсэндээ шүд зуун тэсэх байв. Харин Сүнхён тэднийг гол хаалгаар гаргаж өгөөд өөрөө машинд сууж амжилгүй Тэхёны хүмүүст баригдан үлдэв.

Ээ бурхан минь юу ч болоод байгаа юм. За тэгээд энэ бичвэрийг уншдаг хүн хэр байгааг мэдэхгүй уншиж байгаа хүн байвал сэтгэгдлээ үлдээгэйсээ гэж хүсэж байна🌷🌸🤗

𝐿𝑖𝑜𝑛 𝑎𝑛𝑑 𝑡ℎ𝑒 𝑙𝑎𝑚𝑏[COMPLETED]Where stories live. Discover now