Enkun|Komşuluk İlişkisi (bxb)

Bölüm 7

Yazardan;
Orkun gözyaşları içinde masadan kalktı ve kapıya yöneldi. Enes peşinden koştu. Onu tek başına bırakamazdı bu halinde. "Orkun! Ne oldu?!" diye bağırsa da Orkun duymuyordu. Sokağa çıktı ve koşmaya başladı. En son Enes onu kolundan yakaladı ve kendine çevirdi.
"Anlatsana noldu, kimle konuştun?"
Orkun hıçkırıklarının arasında "Babamın... Babamın kalbi durmuş. Ameliyata almışlar" Enes hemen orkunu kendine çekti ve ona sıkıca sarıldı. Orkun sokağın ortasında enese sarılmış ağlıyordu. "Tamam geçecek, baban iyileşecek söz veriyorum. Gel hastaneye gidelim". Enes orkunu arabaya bindirdi ve birlikte hastaneye geçtiler. Hastane zaten yakın olduğu için yol 5 dakika bile sürmedi. Orkun koşarak hastaneden içeri girdi. Danışmadan babasının nerde olduğunu öğrendi. Ve ameliyathaneye doğru koşmaya başladı. Enes de peşinden gidiyordu. Ameliyathanenin girişinde Orkun üvey annesini gördü. Perişan haldeydi. Birbirlerine sarıldılar. "Çağan nerde?" diye sordu Orkun. "Okulda.. Ona nasıl söyleyeceğiz? Gelip babasını görmek için can atıyordu her gün... Orkun.. Ben çok kötüyüm." annesi orkuna sarıldı. Orkun yine hıçkırıklara boğuldu. Enes de onları köşeden izleyip orkunun babası için dua ediyordu. Orkun annesini sakinleştirmek için "İyileşecek.. "diyip duruyordu ama belki sadece kendini avutuyordu. Doktorlar da babasına umutlu bakmıyordu çünkü. Bir saat kadar sonra doktor çıktı ameliyathaneden. "Biraz zor oldu ama kalbi tekrar çalıştırmayı başardık. Ama birkaç gün yoğun bakımda kalacak. Sonra normal odaya alacaklar. Geçmiş olsun.." Annesi sevinçten havalara uçacaktı. Orkun da farklı değildi. Bu defa gözyaşları mutluluktandı.
Orkun;"Enes ben burda babamla kalacağım sen gidebilirsin istersen, her şey için teşekkür ederim."
Enes;"Hayır burda senle kalmak istiyorum lütfen itiraz etme"
Orkun bir şey söyleyemedi. Enese gülümsedi ve kafeteryadan kahve almaya indi. Bir annesine bir kendine bir de enese kahve aldıktan sonra birlikte oturup içtiler. Sonra annesi çağanı almaya gitti. Çağan geldi. Orkunun boynuna atlayarak "Abiciiiim" diye bağırdı. Orkun da ona sarıldı ve "bağırma şş burası hastane" dedi. Çağan sessizde "evet doğru pardon" diyerek kıkırdadı. Sonra babasının nerde olduğunu sordu. Orkun "Babamız birazcık yorgunmuş. Daha iyi dinlensin diye başka bir yere götürdüler. Bugünlük ona sadece camdan bakabilirsin" diyerek yoğun bakımın camından babasını gösterdi. Akşam saat iyice geç olunca annesi artık çağanın yatması gerektiğini bu yüzden eve gideceğini söyleyerek hastaneden ayrıldı. Orkun ve Enes hastanede kaldılar. Orkun Enese gitmesini söylüyordu ama Enes dinlemiyordu. Orkunun bu gününde yanında olmak istemişti. Gitmedi. O gece yoğun bakımın girişindeki koltukta beraber birbirlerine hiçbir şey söylemeden oturdular. Orkun bi ara uyuyakaldı. Normaldi bu. Birden aşırı bi stres yaşamıştı. "Uyurken ne kadar da yakışıklı" diye içinden geçirdi Enes. Sonra hayal dünyasından çıkıp kendini uykuya teslim etti. İstemsizce başı orkunun omzuna doğru devrildi. O gece öyle uyudular. Sabah Orkun erkenden kalkmış enese ve kendine tost yaptırmıştı. Enes uyanıp orkunu tost yerken görünce "Abi insan bi uyandırır dimi" diye çıkıştı orkuna. Orkun Enesi süzdü "Uyandırmak istemedim, benimle birlikte sende yorulmuştun" Enes bir şey diyemedi. Bir süre oturduktan sonra Orkun birden enese sarıldı. Yine duygulanmıştı belli ki. Enes bir anlık şok yaşadı.
Orkun: "Bunu yapmak zorunda değildin"
Enes yine bir şey diyemedi. Sanki söylemek istiyor ama laf boğazında düğümlenmiş çıkamıyordu. Orkuna karşılık verip sımsıkı sardı onu.
Enes; " Hayatımda tanıyabileceğim en mükemmel insan olabilirsin sen"
Orkun; "Sende benim için öylesin. Daha yeni tanıştık ama sanki hep varmış gibisin..."
Enes; "Hayatıma girdiğin için teşekkür ederim."
Orkun; "Bende sana teşekkür ederim. Bana böylesine destek olduğun için"
Uzun uzun sarılarak durdular. Belki bir kaç dakika belki yarım saat boyunca hiçbir şey demeden sadece birbirlerine sarıldılar. Orkun kendini enesin kollarında güvende hissetmişti. Enes de orkuna karşı değişik duygular besliyordu. Aralarındaki ilişki arkadaşlıktan da öteye gidecek bir boyuta gelmişti...
Selaaam yine ben. Ya ben cidden gelmeyecektim ama çok Sinem çok darlıyordu bide anlık ilham geldi yazayım dedim. Bölümü uzatırdım da yarına türkçeye çevirmem gereken bir kitabım var. Neyse boş yaptım gidiyorum. Öptüm hepinizi by <3