Sersem Sevgilim

10.BÖLÜM

ADA'NIN AĞZINDAN ;

Bir insan yeni tanıştığı bağlanmaktan korkar mı ??

Bunun cevabı her insana göre değişir kendimden örnek vereyim Mert'e bağlanmaktan fena halde korkuyorum yine eskiden olduğu gibi üzülmekten , incinmekten , sevdiğim insandan nefret etmekten hepsinden korkuyorum . Ama Mert çok değişik onun yanında hiç olmadığım kadar rahatım hiç olmadığım kadar mutluyum işte bunların bozulmasından da çok korkuyorum sahi ben ne zaman bu kadar korkak biri olmuştum .

Onun sadece benimle ilgilenmesini istemek .. sizce bencillik mi ? yoksa aşk mı ?

Sabah uyanır uyanmaz rutin işlerimi hallettim daha sonra üzerimi değiştirdim . Tabi ki kısalığına dikkat ederek, çünkü Mert ile hastaneye gidip alçıyı çıkarttıracaktık oradan okula geçip raporumu vereceğiz.

" acaba alçı çıktıktan sonra bizde kala biliyor mu sonuçta üzerinde bana ait bir not var. Bunu doktora sorayım bari " diye kendi kendime konuşurken dışarıdan korna sesi geldi aşağı indim . Gülümseyerek " hadi gidelim " dedim

Arabanın kapısını açıp "hay hay "diyerek elini uzattı beni arabaya bindirdikten sonra yola çıktık .

Hastane de doktorun yanına gelince çok beklemeden içeri girdik doktor alçıyı çıkarttıktan sonra kısık sesle sorumu sordum "alçıyı alabiliyor muyuz acaba ?? " diye sorunca doktor gülerek " çok sevdiniz galiba " deyince gözüm ister istemez Mert'e kaydı ne dediğimi anlamış olacak ki sırıtarak bizi izliyordu doktora dönüp " vazgeçtim ya kalsın " . Deyip odadan çıktık. Arabanın yanına gelince geldiğimizde Mert bana dönüp

" sen bin ben geliyorum " dedi.

"nereyee"

" geliyorum bin sen " deyip gitti bende arabaya binip Mert'i beklemeye başladım yaklaşık 5 dakika sonra Mert geldi ,arabaya binip elindeki alçıyı bana uzattı.

''Al bakalım'' dedi. Mert'e baktım ve sadece gülümsedim, elimdeki alçıyı alıp kucağıma koydum.

'' teşekkür ederim''

'' mutlu olduysan gidebiliriz'' diyerek yola çıktık.

Bütün yol bayramda dedesinden 50 tl koparmış çocuk mutluluğu vardı üzerimde.

Okula geldiğimizde coğu insan çimenlere oturmuş arkadaşlarıyla sohbet ediyor kimi ise ders çalışıyordu tanıdıklara selam verip küçük sohbetler yaptıktan sonra
Mert ile beraber dekanın yanına gittik. Dekana son iki günlük raporumu da verdikten sonra geri dışarı çıktık.

Mert'e dönüp

" beni eve bırakır mısın ? " diye sordum

" neden ? bir yerlere gidip bir şeyler içeriz diye düşünmüştüm "

" iyi düşünmüşsün de her ne kadar alçı çıkmış olsa da ayağım birazcık ağrıyor "

" tamam o zaman seni eve bırakalım " deyip arabaya bindik ve yol boyunca pek fazla konuşmadık.

Eve geldiğimde arabadan indim Mert'e teşekkür edip eve girdim.

Çantamdan anahtarı çıkartmak yerine kapıyı çaldım. Artık herşeye üşenir oldum.
Kapı ikinci calışımda açılmıştı.
Karşımda Esila'yı beklerken Emre'yi görünce şaşırdım. Bu çocuğun ne işi var diye düşünürken ardından Esila geldi.

Esila" gelsene Ada... Bak misafirimiz var" deyince içeri geçtim.

Salona geçerken Emre'ye hoşgeldin dedim ve onlardan izin isteyerek odama çıkıp üstümü değiştirdim ve geri aşağı indim. Bu sırada Esila da içecek birşeyler koymuş.