Aramızda arkadaşlık ilişkisi vardı; saf, mükemmel ve masumdu, ta ki ben bunu fiziksel anlamda tamamen değiştirecek bir idda öne sürene kadar...
O iddayı teklif ederken kendimi neden durduramamıştım?
Ve en önemlisi,
Bizi engellemeye çalışan onca insa...
"Babanla ben biriyle görüştüğünü zaten düşünüyorduk." Annemin sesiyle irkildim.
"Bildiğinizin farkında değildim." İç çekip bir elimi saçlarımın arasınan geçirdim. Bir bardak suya ihtiyacım vardı.
"Son zamanlarda ne kadar yakın olduğunuzu göz önünde bulundurursak görüştüğün kişinin Blake olması beni biraz rahatsız etti, Kayla." Annemin sözleriyle boğulacakmışım gibi oldum. Tekrar eskisi gibi nefes alabilmem için birkaç kez öksürmem gerekmişti. "İyi misin hayatım?"
"Evet, iyiyim," dedim boğazımı temizledikten sonra. Olabildiğince annemle göz temasına girmekten kaçınıyordum. "Size daha önce söylemediğim için üzgünüm, ama bu benim için de çok yeni."
"Nasıl öpüştüğünüze bakınca, aranızdaki bana çok yeni gelmedi." Cevap vermek için ağzımı açtım ancak annem konuşmama izin vermedi. "Şu an evden ayrılman konusunda ne düşüneceğimi bilmiyorum."
"Siktir," diye sessizce mırıldandıktan sonra gözlerimi pencereye çevirdim. Şu an o pencereden atlayarak bu durumdan uzaklaşmayı o kadar çok isterdim ki... "Arkadaşlığımız boyut değiştireli birkaç ay oluyor, ama sadece son zamanlarda ciddi anlamda görüşüyoruz." Cümlemi bitirdiğimde yüzüm kıpkırmızı olmuştu.
"Bana söyleyebilirdin, biliyorsun bu tarz şeylerini dinlemeye her zaman hazırım."
"Bu farklı anne."
Çocukluğunu bildiğin en yakın arkadaşıma iç çamaşırlı fotoğraflarımı yolladığımı anneme nasıl anlatabilirdim? Üstelik annem bir de hayatımı mahvedebilecek o fotoğrafların saçma bir siteye düştüğünü duysa nasıl bir tepki verirdi?
"Yarından itibaren Blake'le aynı evde yaşacak olmandan baban hiç mutlu değil. Ve dürüst olmam gerekirse, aynı şekilde ben de." Annem duraksadığında iç çektim ve başımı öne eğdim. "Ancak şu an bu konuda hiçbir şey yapamayız, çünkü bir senelik kiranı çoktan ödedik, keza Blake'in ailesi de öyle."
"Dikkatimi dağıtmasına izin vermeyeceğim, söz veriyorum, zaten bursumu kaybetmeyi göze alamam."
"Burs konusunda endişelenmiyorum ama, Blake dikkatini nasıl dağıtabilir ki Kayla?" Annem tek kaşını kaldırarak bana baktı.
"Ah."
"Umarım Blake ve sen bir şey yapmadan önce önlem alacak kadar olgun davranmışsınızdır." Ciddi bakışlarıyla göz göze geldiğimde utançtan kıpkırmızı olduğunu hissettim.
"Anne..."
"Bitirmeme izin ver, Kay, kimle ne yaşadığın beni alakadar etmiyor ancak hastalanmamaya ve hamile kalmamaya dikkat et."
"Tanrım, bunu konuşmak fazla utanç verici." Dişlerimle dudaklarıma işkence ederken sözlerime devam ettim. "Endişelenmene gerek yok anne, seni temin ederim."
"Biliyorum, fakat–"
"Anne, ben bakireyim, daha önce ne Blake'le ne de başkasıyla yattım." Eyvah, düşünmeden konuşuyordum. "Dinle, böyle bir şey yaşayacağım zaman önlemini alacağım, söz veriyorum. Ancak şimdi uyumaya gidiyorum çünkü yarın erken kalkmam gerekiyor."
Annem birkaç saniye kadar sessizliğini koruduktan sonra, yüzündeki ciddi ifade yumuşadı ve bana sarılmak için uzandı. "Her şey bir yana, seni olduğun gibi seven birini bulduğun için mutluyum tatlım."
***
Kayla: Biraz önce annemle inanılmaz utanç verici bir konuşma yaptık. 23:49
Kayla: Ve bu tamamen senin suçun. 23:49
Blake: Benim suçum mu? Bu sefer ne yaptım? 23:50
Kayla: Beni onunla yalnız bıraktın! Tanrı'ya şükürler olsun ki, babam uyuyordu! 23:50
Kayla: Yarın bavulunda prezervatif olup olmadığını kontrol edebilirler. 23:51
