A Hidden Talent

Hoofdstuk 14

P.O.V. Nikky

Ik loop rustig met Rutger door de gang. Als we bij de tunnel zijn aangekomen die leidt naar het kamergedeelte zegt Rutger dat hij naar zijn kamer gaat. Ik geef hem een knuffel en draai me dan om. Ik besluit Maaike op te zoeken. Ten slotte kan ik haar niet voor eeuwig negeren. Als ik halverwege de gang ben, wordt ik op mijn schouder getikt. Als ik me omdraai in de bijna lege gang zie ik een norse Evelien staan. "Wat moet je?" vraag ik, mijn hele dag is verpest door die griet. Ze leek me nog wel aardig maar ja. "Ehm, vragen waarom je zo jaloers doet?" zegt ze. "Ik doe niet jaloers!" roep ik. "Nee en ik ben de kerstman," en ze rolt met haar ogen. "Ik zet een stap naar voren zodat we nog maar een paar centimeter van elkaar verwijderd zijn. "Luister eens even, ik weet niet wat jij wel allemaal niet denkt, maar ik weet wel dat jij niet goed bent voor Maaike. Het is alleen een kwestie van tijd en dan komt ze wel weer bij me terug," sis ik. "Hoor wie het zegt!" zegt ze vol minachting. "Ik ga mijn tijd niet verspillen aan jou, dus doei" Maar ze loopt niet weg, ze kijkt even naar haar broodje met tonijnsalade en weer terug naar mij. Er verschijnt een sneaky glimlachje op haar gezicht. Oh oh, dit gaat niet goed komen! Dit alles gebeurd in een paar seconden. Ze stapt op me af en duwt haar broodje vol in mijn gezicht. "What the...!" roep ik. Ze kijkt tevreden en draait zich om. Ik graai vliegensvlug mijn flesje cola uit mijn rugzak. Ik draai de dop los en loop op haar af. Ze wilt nog wat zeggen, maar haar woorden worden gestelpt door een plakkerige, bruine vloeistof genaamd cola. "Oké, als je het zo wilt spelen!" roept ze. "The game's on!" schreeuw ik kwaad terug. En zo staan we een tijdje tegenover elkaar vergezeld met een broodje tonijn op mijn voorhoofd en cola in Eveliens t-shirt. "Dames, allebei meekomen. Nu!" klinkt er een strenge stem.

Ik zit in het kantoortje, met mijn hoofd steunend op mijn armen. De afdelingsleider is aan het overleggen wat ze met ons zullen doen. Hij komt weer binnen na een paar minuten. "Zo, meiden. We hebben besloten om jullie de troep in de gang op te laten ruimen en daarna komen jullie een uurtje na," zegt hij heel blij, nou er is niks blij aan. Dan komt het vreselijke woord: "Samen!" Ik kreun inwendig, ik kan haar op dit moment niet luchten of zo. "Nou, dat was het wel weer. De conciërge is al ingelicht en er staat een dweil voor jullie klaar," zegt hij. "Het was me een genoegen om ook jullie een keertje in mijn kantoor te hebben." Ik mompel iets en ik sta op. Evelien en ik lopen daarna zwijgend door de gang. Als we de deur opendoen zie we welgeteld één dweil en één emmer. "Nou, waar wacht je nog op?" vraagt ze boos. "Waar wacht jíj op?" kaats ik terug. "Ik wacht op het moment dat jij die dweil en de emmer pakt zodat jij de gang schoon kan maken," ze spreekt 'jij' de hele tijd met nadruk uit. "Nou dan kan je lang wachten! Of we doen het samen of helemaal niet!" spreek ik haar tegen. "Ik ga niet iets doen wat ik niet heb gedaan!" roept ze. Jij duwde dat broodje in mijn gezicht!" sputter ik. Ze drukt haar wijsvinger tegen mijn schouder. "Luister jij eens even goed, ik dacht eerst dat je nog wel oké was. Maar nu.. Nu kan ik je wel wurgen!" "Same to you girl," en ik sla haar hand van me af. "Meiden, gaan we nog wat doen of hoe zit dat?" het hoofd van de conciërge verschijnt om de hoek van de deur. Hij duwt de emmer in mijn handen en de dweil in die van Evelien. Zonder ook maar iets te zeggen lopen we direct door naar 'plaats delict'. Ik zet de emmer neer naast de plas cola en verderop ligt het broodje. "En nu?" vraagt ze. Ik verdeel de troep in tweeën. "Deze kant doe jij, de andere kant doe ik," antwoordt ik. "Maar dan heb ik de grotere kant!" Ik zucht. "Oké, dan krijg jij deze kant." Nadat we alles op hebben geruimd lopen we weer terug naar het hok van de conciërge. Ik zucht nog een keer. Nu dat uurtje nablijven nog overleven..

P.O.V. Maaike

Ik trek mijn haar wat strakker in een staart en trek nog snel even mijn scheenbeschermers aan. Vandaag is 'de grote dag'. "Ach, wat bazel je nou. Je hebt al wel eens zwaardere dagen gehad," zeg ik tegen mezelf. Het is alweer zaterdag en een half uur voordat de wedstrijd begint. Het is maar een kwartiertje fietsen naar de plaatselijke voetbalclub maar toch moet ik even opschieten. We moeten ook nog even inspelen en onze tactiek bespreken. Ik pak mijn tas en loop naar de deur. Nikky ligt nog heerlijk te slapen. Ze kwam pas binnen toen ik nog in bed lag. Ik voel me een beetje schuldig omdat ik de laatste week niet echt tegen haar gepraat heb. Maar daar is nu geen tijd meer voor. Ik loop snel naar fietsenstalling en ondertussen app ik Max om te zorgen dat hij het niet vergeet.

Afzender: Maaike

Heyy,

Vergeet je de wedstrijd niet?!

X M

Ik krijg direct een berichtje terug.

Afzender:

Of course not! Ik spring gelijk mijn bed uit!

X M

Ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht. Ik raap mijn spullen bij elkaar en stap op de fiets. Ik rijd door het park en ik zie mijn oude team al bij het hek staan. "Hey girls! I'm back!"

------------------------

A/N

Ik wilde dit hoofdstuk eigenlijk langer maken, maaaaar omdat jullie zo lief zijn upload ik m eerder. Het stuk wat er eigenlijk achteraan zou komen komt in het volgende hoofdstuk!

Xx Nora

Vote/Read/Comment💕