Biz büyüdükte kirlendi dünya melodileriyle işledik kişiliğimize hayatı ilmek ilmek. Kimi batsın bu dünya dedi kimi ise hayat güzeldir. İkisi de değildi. Önceleri oyundu çocuk kalplerimizin izini bıraktığı. Bayramlara hazırladığımız sınıflarımız için kedi merdiveni yapmak kadar basitti ve bir o kadar da ışıltılı.
Sonra büyüdük. Hayallerimizde bizlerle büyüdü. Sadece ayağımızın takıldığı her tümsekte basitleşti belki de sıradanlaştı. Ama biliyorum ki her çocuğun hiç değişmeyen el değmemiş bir hayali vardır yıllar geçtikçe büyüttüğü. Benim ki bir yazar olmaktı. Okuma yazmayı öğrenir öğrenmez öğretmenimiz sevdiklerimiz için bir yılbaşı kartı alıp arkasına güzel dileklerimizi yazmamızı istemişti.
“Yeni yıl sana mutluluk getirsin anneciğim” diye yazmıştım çarpık bir el yazısıyla. Ama öyle sevmiştim, öylesine sevmiştim ki o cümleyi. Sevdiğim her şey için bir cümle yazmak istemiştim. Çünkü onları kâğıda döktüğümde hep var olacaklarmış gibi hissetmiştim. Ve öyle de oldular. Ne zaman geçmişe dönüp bir cümlemle selamlaşsam üzerinde izini bıraktığım anın getirdikleri yerleşir yüreğime. İşte böyle bir aşktı benim için yazmak. Ben kalemimi ruhumla benimsemiş, yüreğimle işlemiştim ilmek ilmek satırlara. Ömür boyu sabırla beklediğim sevgiliye kavuşmak gibi bir şeydi yazdığım kitabı elime almak. Yorganım küçük geliyordu hayalime lakin üşümek pahasına sarılmak istiyordum ona. Üşüyen ayaklarımı yüreğim ısıttı ve mutlulukla yürüdüm ona kavuşacağım yola.
Bu noktadan sonra söyleyecek çok şey var dostlar ama şuan için durmak istiyor parmaklarım. Birbirine giren hayal kırıklığına bulanmış duygularım değmesin bu satırlara istiyorum. Böylece var olmazlar sonsuza dek…
Ama biliyorum yaşlandıkça büyüyor hayaller. Bu yüzden biz büyükte kirlendi dünya diyenlere inat Nazım Hikmet’in dizelerini fısıldıyorum kendime sessizce;
“Güzel günler göreceğiz, güneşli günler…”
Merve Deniz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatın içinden notlar - 1
RandomHayatın için gözlemlediğim bazen hiç tanımadığım biri çoğu zaman kendi hakkımda karaladığım satırlar ...
