Hayatın içinden notlar - 1

Sıradan bir gün, sıradan işler… Kafam allak bullaktı. Boş gözlerle bilgisayar ekranına bakıyor, ne düşündüğümü düşünüyordum. Gerçekten, insanın ne düşündüğünü bilmediğini düşünmesi çok acayip bir durummuş. Gözlerimi tavana diktim. Ciğerlerime çektiğim havayı gözlerimi sımsıkı kapatarak özgür bıraktım. 

İşte nefes almak gibi hayat, durmak isteseniz de sizi devam etmeye mecbur bırakır. Öyle ya da böyle boğulursunuz bazen. Yaşamak böyle bir şey… Mutluluğu bulamamak, sürekli mutlu olmak veyahut her daim huzursuz olmak diye bir durum yok. Hepsi anlık olgular olurlar çoğu zaman. Sabah uyandığınızda mutlusunuzdur ama yatmaya hazırlanırken sizden bedbahtı yoktur. İlla büyük şeyler olması da gerekmez mutsuz olmak için. Arkadaşınızın mesajınıza cevap vermemesi, sevgilinizin daha az ilgili olması, annenizin ters bir bakış atması hatta ve hatta saçınızın istediğiniz şekle girmemesi yeterlidir suratınızı asmaya. Basit memnuniyetsizlikler büyük hayal kırıklıklarınızı çağıran doğrudan bir telefon çağrısı gibidir. Sıradan bir kızgınlıkla başlayan üzüntünüz saatler sonra kaosa dönüşmüştür. Milyarlarca insanla aynı anda, aynı şeyi düşünüyorsunuzdur. 

“Çok mutsuzum”

Fısıltınız belki sabahın ilk ışıklarına belki gecenin sessizliğine karışır. Fakat bilirsiniz ki aynı gece, aynı sabah mutluluklarınıza, gözyaşlarınıza, öfkenize ve daha pek çok ruh halinize tanıklık etmiştir. Sanırım şuan ne düşündüğümü bilemezken bende aynı şeyi yapıyorum kim bilir. Belki de hayatıma tanıklık etmek aklımdan geçenler. Kısaca karmaşık…

-Hayatın içinden notlar- Merve Deniz