With a little help from my friends

3.

No cóż, wiele wielkich planów zaczyna się od upadku. Jeszcze nic straconego.

Wyciągam się, udając że dopiero co się rozbudziłem. Mój wzrok automatycznie padł na Anze i mojego starszego podrzuconego brata. Śmieszkowali z czegoś razem, najwyraźniej nie zwracając uwagi na otoczenie. Gdybym tylko był gdzieś bliżej, to może udałoby mi się coś podsłuchać. A tak mój plan będzie musiał zostać przełożony na czas jak będziemy w hotelu. W końcu z nudów założyłem słuchawki i pogrążyłem się w rozmyślaniu.

Po jakichś 45 minutach byliśmy na miejscu. O dziwo nie zauważyłem jeszcze żadnych innych autokarów. Jakimś cudem pierwszy raz w życiu nie zgubiliśmy się, nie spóźniliśmy się i w ogóle byliśmy pierwsi. Nie tylko ja byłem w sporym szoku – wszyscy zaczęli sprawdzać bagaże, sprzęt, czy na pewno wszystko mamy. Ale wszystko było na swoim miejscu. Najbardziej jednak zszokowany był trener, który kazał nam się ustawić w parach jak w przedszkolu i zaczął nas liczyć. Nie dochodziło do niego, że nic się nie stało i wszyscy są na swoich miejscach.

To nie był koniec tego cyrku. Kiedy wreszcie okazało się, że cuda się zdarzają, a nasza stuprocentowa obecność jest jednym z nich, zaczęło się rozdzielanie pokoi. Siadłem sobie grzecznie w kącie, jak na dobrego chłopca przystało i kulturalnie czekałem na moją kolej. Szkoda, że inni tego nie docenili.

- Domen, czy możesz zejść ze środka? Chciałbym gdzieś położyć swoje narty. – oczywiście pierwszy zaczął jęczeć Peter. Dzięki bracie, zawsze mogę na ciebie liczyć. Zanim jednak mu odpyskowałem zorientowałem się, że to pewnie frustracja, gdyż pomimo obietnic Kamila jeszcze nie było. A poza tym, trzeba utrzymywać dobre stosunki rodzinne. Posłusznie przesunąłem się o parę centymetrów.

Jeśli chodzi o pokoje, oczywiście Cene wylądował z Anze. Czemu mnie to nie dziwi? Kranjec z Tepesem, Tilen z Semenicem, Bor z Timim.... Jernej z Zigą, Domen....

- Domen ty pewnie nie chcesz być z Peterem? To jakoś was zamienimy... - trener przygryzł ołówek.

- Mi to nie przeszkadza. – wypaliłem szybko.

Jeśli kiedyś zamarzyło mi się być w centrum uwagi to właśnie miałem ku temu okazję. Wszystkie oczy skierowały się na mnie. Najbardziej zdziwiony był oczywiście Peter.

- Dobrze się czujesz podrzutku? – zapytał, krzywiąc się lekko.

- Jak najbardziej. – wyprężyłem pierś.

To byłby pierwszy raz od.....od..... To byłby pierwszy raz kiedy mielibyśmy mieć pokój razem. Nigdy nie mieszkam z Peterem na zawodach, bo nie oszukujmy się: mieszkam z nim w tym samym domu, jem z nim posiłki, trenuję w tym samym klubie, mamy częściowo tych samych znajomych, mamy razem zgrupowania itd. Spędzam z nim około 12-14 godzin na dobę, czasem tylko mam dodatkowe wolne godziny na czas w szkole. Nie dziwota chyba, że nie śpimy razem na konkursach. Chyba bym oszalał. Ale dla dobra rodziny....Potrafię unieść się nad wszystkie nasze spory.

- Niech wam będzie. – Peter wywrócił oczami. – Co ci się nagle stało? – spytał, kiedy targaliśmy nasze rzeczy do pokoju.

- Dbam o naszą reputację. – odpowiedziałem. – Chodzą ploty że się nie lubimy.

- Myślałem, że chodzą ploty że NIKT cię nie lubi, a nie że my się nie lubimy. – powstrzymałem śmiech, słysząc sarkastyczny głos Petera. Zawsze wiedziałem, kiedy sarkazmem przykrywa rozbawienie.

Mieszkanie z Peterem miało niewątpliwie jedną zaletę. Będę w centrum wydarzeń jeśli chodzi o jeden z największych shipów skocznego świata. I chyba już jakaś akcja się zaczyna, bo telefon Petera wibruje. To mogą być: a. mama, która dzwoni głównie do mnie, bo jestem najmłodszy i najbardziej kochany, a do Petera dzwoni dopiero jak ja coś odwalę żeby mnie ogarnął, b. trener w ekstremalnych przypadkach, których mój idealny brat nie ma, c. Kamil.

A że do mamy już wysłałem esemesa, że jesteśmy na miejscu i zadzwonię wieczorem po treningu, to zgadnijcie kto to może być.

Korzystając z nieuwagi Petera pośpiesznie podreptałem do łazienki, stając tuż przy drzwiach, aby wszystko słyszeć.

____________________________________

Mówiłam coś o rozdziałach raz na tydzień? Coś chyba nie wyszło XD

Jeśli przeczytałeś - zostaw gwiazdkę!

Ola