Joshifer Nederlands

Deel 10

p.o.v Josh

Jennifer ging bijna komen. Ik ben blij dat ze stuurde maar ik ben bang. Ik weet totaal niet wat te doen. Hoe moet  ik me gedragen? Ik zit al 20 minuten door het mijn huis heen te lopen als een kip zonder kop. Ik heb bijna geen nagels meer omdat ik ze allemaal heb afgebeten. De deurbel ging. Het was Jennifer. Dat kon niet anders. Ik liep naar de deur maar voordat ik ze open deed aarzelde ik. Met een zucht maakte ik de deur open en zag ik Jennifer staan. Mooi als altijd. "Kom maar binnen" zei ik terwijl ik plaats maakte zodat ze kon passeren. "Dank je" zei ze. Ik stapte naar de woonkamer en zette me in de zetel. Jennifer deed hetzelfde. Het was voor een tijdje stil. "Ik wil het graag uitleggen." zei Jennifer. Ik slikte. "Doe maar" zei ik. "Toen ik Nick zag, had ik een raar gevoel in me. Een soort van vertrouwd gevoel. En ik snakte ernaar omdat ik het soms beu ben niet te weten wat er gaat gebeuren. Maar ik had geen idee dat ik jou aan het verwaarlozen was. Toen je vertrok kwam alles terug. Elk gevoel dat ik had toen ik nog met Nick samen was. Ik dacht dat het iets goed was. Maar dat was het niet. We zijn samen naar zijn hotelkamer gegaan en je weet al wat er daar gebeurd is. Ik ben er niet trots op. Integendeel. Ik wou dat het nooit gebeurd was. Maar het is gebeurd en we kunnen er niks meer aan doen. Toen het gedaan was had ik door dat dit verkeerd was. Dat dit nooit gebeurd mocht zijn. Ik dacht direct aan jou. Nick wou me terug maar ik heb hem afgewezen. Omdat ik bij jou wil zijn Josh. Van de dag dat we goede vrienden waren wou ik al met jou samen zijn maar ik had de ballen niet om het je te vertellen. Bang over wat je reactie zou zijn. En toen die ochtend in het zwembad..." zei ze terwijl ze tranen in haar ogen had. "Toen realiseerde ik me dat ik je echt graag zie. Ik was van plan om het je te zeggen in Hawaii maar ik bleef het maar uitstellen en toen kwam Nick. En nu vraag je je waarschijnlijk af, als ik je graag zag waarom ik dan met Nick in bed ben gekropen. Het is geen excuus maar ik denk dat ik gek werd van heel de tijd met die verwarrende gevoelens te zitten of ik het je zou moeten vertellen of niet en ik wou terug gaan naar iets waar ik zeker van was. En toen alles zo vertrouwd voelde met Nick gebeurde dat. Maar achteraf bekeken wist ik totaal van niks zeker en ben ik gewoon een dom kalf die alles verpest heeft..." zei ze en een traan rolde langs haar wang. Ik wist niet wat te zeggen. Ik verstond het nu beter ja maar toch is het allemaal echt gebeurd. "Ik zie je ook graag..." zei ik en ze keek me recht in de ogen aan. "Maar ik denk niet dat het ooit iets tussen ons zal worden. Er is te veel gebeurd. Ik kan dat niet zomaar vergeten. We waren ineens nog niet samen en je had me al gekwetst... Het spijt me." zei ik zonder raar genoeg geen traan te laten. Ik zag iets in Jennifer haar blik. Maar ik kon niet zeggen wat het was. Ik zag dat ze pijn had, dat wel maar er was nog iets. "Het spijt me ook" zei ze en ze ging weg. Vanaf dat de deur sloot begonnen de tranen te vloeien. Nog nooit had ik zoveel geweend in mijn leven dan die avond.