✔Till We Meet Again [COMPLETED]

WAKAS

Titig na titig ako kay Gian na tahimik lang na nakatingin kay Demi. Wala pa yatang isang buwan ang tanda nito sa anak ko. Isang buwan pagkatapos mag-proposed sa akin si Deo on-air, dumating sa buhay namin si Gian—Glaiza's son. Umiyak ako nang makita ko ito aka'y akay ng abogado ng pamilya ng huli. Glaiza's parents are gone, nabangga raw ang sasakyan ng mga ito sa isang rumaragasang truck. He's only five pero nawalan na agad siya ng pamilya. I sighed. Glaiza's heart is on me. Ito na siguro ang way para makapag-pasalamat ako sa kanya.

"Gian... " Tawag ko dito.

"Po?" Nakakatuwang malaman na fluent ito sa tagalog. Siguro dahil puso ng kanyang ina ang nasa akin, ang gaan ng pakiramdam ko sa kanya.

"Would you us to be your adopted parents?" Nakangiti kong wika dito. Pero bigla itong napawi ng padabog na tamayo si Demi.

"No! I don't want him to be my adopted brother!" Sigaw nito. Yumuko naman si Gian. Kaya agad kong sinaway ang anak ko.

"Demi Threa! He will be your brother, stop complaining!"

"But Nana—"

"No buts."

"I can stay here, but I can't be your adopted son. I like Demi, I want her to be my wife someday." Napanganga ako sa narinig. He's only five! My God!

"Yes,Nanay!  I want to be his wife also."

Tumingin ako kay Deo na napahalakhak. Tuwang-tuwa pa sa pinagsasabi ng mga bata, loko talaga.

"Moncada!"

"Yes, sinta ko?" Natatawa paring wika nito.

"They're only five. Say something!"

"Gian, son... Say that again after twenty years." Nilapitan nito si Gian at hinaplos ang buhok.

"Okay po,Uncle."

"Tatay na rin ang itawag mo sa akin, okay?" Tumango ito.

Tumayo ako bigla. Nakakainis itong si Deo! Paano kung umasa ang anak ko? Kahit bata pa 'yan, alam kung matatandaan niya ang araw na ito. She's smart, though.

"O, gumaganda ka na naman sa paningin ko." Inirapan ko lang si Deo sa sinabi nito.

"I'm going to check the pool area, take good care of the kids. 'Wag mo tinuturuan ng kung ano-anong kalokohan." Bilin ko dito bago dumeritso sa pool.

Nadatnan ko si Granny heart na nakatingin sa mga tauhan na gumagawa ng artificial falls.

"Hi Granny!" Hinalikan ko ito sa pisngi. Hinawakan naman nito ang dalawa kong mga kamay.

"How's the preparation of your wedding? You enjoyed it?"

"It's so tiring but at the same time, I'm enjoying it." Umupo ako sa tabi nito. "Masaya po ako na magiging buo na talaga kami, Granny. Pero... Mas masaya siguro kunh siya ang maghahatid sa akin sa altar."

"Don't be sad, apo. Alam mong ayaw na ayaw ng Daddy niyong nalulungkot kayong magkapatid."

Niyakapan ko ito. "Ikaw, Granny? Okay kana po ba? It's been two months."

Kinabukasan kasi pagkatapos ng cremation ni Daddy, lumipad na ito papuntang America. Hindi raw nito kayang manatili sa mansion. We were worried then kasi matanda na siya, but she'd insist.Kaya raw niya. Pero dalawang linggo lang naman ang itinagal nito doon.

"Hindi ko parin maalis-alis sa isipan ko ang Daddy mo. But my apo's are here." Lalo kung hinigpitan ang yakap ko dito. "Si Demi at Jaydan ang tinutukoy ko."

"Granny!" Natawa naman ito sa inasal ko.

"Syempre naman dahil sa inyo kaya mas nagiging better na ako. Anyway apo, bakit ang aga naman yata ng preperasyon sa kasal niyo? Hindi ba sa susunod na taon pa 'yon?"