A Story Behind Being An Idol

Part 2

Maaga akong pumasok sa School dahil sa trip ko lang wala naman kase akong gagawin sa bahay at isa pa natutulog si Mingming baka magising ko pa ng wala sa oras HAHAHAHAHAHA. Kasabay ko pumasok kapatid ko maaga kase pasok nya kaya nakigaya narin ako

"Sige kuya dito nalang ako, kita nalang tayo sa bahay mamaya" nakangiting sabi sakin ni Bohyuk. Wala naman akong magawa kundi magpaalam nalang sakanya. Grabe ako palang mag isa sa room namin bakit kase late lagi pumapasok si Kris eh.

"Psst" "Psstttttt" nginang yan matapang akong tao pero pag ganitong usapan nako "Kung sino ka mang masamang elemento ka, lumabas ka dyan wag kang duwag" narinig ko ang pag galaw ng mga halaman sa labas ng room namin. Hindi pa ganun kaliwanag kaya hindi mo maaninag sa labas. "Hihihihihi" pero nakarinig ako ng pabebeng tawa ibig sabihin non babae. "Akala ko kung sino na hayst" napabulong nalang ako sa sarili ko at nagbuntong hininga ng biglang pumasok sa room si Cathy "Anong ginagawa mo dito? aga mo atang pumasok ngayon wonu?" biglang tanong nya. Wonu na din ang tawag ng mga kaklase ko dito dahil yun ang laging tinatawag saakin ni Kris pati ni Bohyuk. "Wala kaseng kasabay kapatid kong pumasok maaga daw sila may practice ata kawawa naman pag sya lang mag isa" sagot ko na may pagka maangas Tumango nalang si Cathy at umupo na sa upuan nya. Maya maya ay naglinis na sya ng classroom kase wala syang magawa, pinanood ko lang sya kase tinatamad ako kumilos HAHHAHAHAHAA Hanggang sa dumami na ang mga estudyante na pumapasok at lumiwanag nadin. Madami narin kaming mga kaklase.

Dumating narin sa wakas si Kris! "Tagal mo naman pre kanina pa ako walang kausap dito" patampo kong sabi kay Kris sabay batok dahil late nanaman sya. "Kasalanan ko bang walang nag dadaang jeep dun pre" rason nya pa sakin.

"Ano plano mo sa High School Wonu? hinahatak nalang ang araw konti nalang ga graduate na tayo" tanong saakin ni Kris na nagpagising sa diwa ko! oo nga no nalalabi nalang ang araw ko para makasama ko tong mokong to. Mukha man akong cold pero i have a warm heart im gonna miss my childhood bestfriend and my one and only bestfriend na tulo pa ang laway ko, na nakakalabas pa ako ng walang salawal kasama ko na. How can i survive the next day without him. "Hoy JEON WONWOO tinatanong kita" at dun lang ako natauhan. "Ewan hindi ko pa alam kung saan ako mag-aaral depende kila Mama, ikaw ba saan?" tanong ko sakanya nakita ko kung paano nag bago yung kurba ng labi nya. My bestfriend is now sad. "Hindi na ako dito sa changwon mag-aaral wonu, lilipat na kami sa Japan. Doon na daw ako mag tapos ng pag-aaral" at nangyari na nga ang kinatatakutan kong mangyari, ang mawala sya sa tabi ko.

[ GRADUATION DAY ]

"Wonu, tignan mo mga kaklase natin laki laki na umiiyak pa HAHAHAHAHAA" tinignan ko naman ang mga kaklase ko gaya ng sabi ni Kris. Oo, umiiyak sila. Nalulungkot sila kase malaki ang tyansa na hindi na nila makikita ang isat'isa pag katapos ng araw nato o baka hindi na sila mag pansinan o makahanap ng bagong kaibigan. Katulad ng mga kaklase ko, isa din ako sa nalulungkot na matapos tong araw na to. Simula bukas aalis na si Kris sa Korea nakagayak na ang mga gamit nila. Simula bukas wala na akong kaibigan, Simula bukas ako nalang mag-isa, Simula bukas mag disilim na ang mundo ko.

"Kris, Kahit anong mangyari wag na wag mo akong kalilimutan ah? ingatan mo yung binigay ko sayong regalo" pinipigilan ko ang luha ko, ayokong makita ako ni Kris na mahina, ayoko makita nya na malungkot ako. "Mamimiss kita Wonu" sambit nya bago sya tuluyan mag laho sa paningin ko. Habang papalayo sya, padilim ng padilim ang mundo ko. Sana ingatan ni Kris Jacket na binigay ko sakanya. Malaking size yung binili tig-isa kami kase aabi ko pag laki namin ayun yung susuotin namin. Ipon ko yung pinangbili ko dun kaya sana ingatan nya.

Pag uwi ko sa bahay sinalubong agad ako ni Mingming. Yung parang lahat ng sama ng loob ko sa puso nawala dahil may kasama pa pala ako, andito pa pala si Mingming. Simula non tinuon ko nalang ang pansin ko kay Mingming. Araw-araw sya yung libangan ko, araw-araw ako nag papakain sakanya nawawala lahat ngnlungkot ko sa tuwing nilalaro ko sya, para bang pakiramdam ko andito padin si Kris sa tabi ko.