Korkularım yeniden filizlenmişti. Bir boğulma tehlikesi ile karşı karşıyaydım. Ölüm ile burun buruna olmak çok... Çok garipti. Gerçekten bir anda herşeyin yaşanması beni mahvetmişti. Direniyordum ama herşeye karşı. Hayat bana bunu öğretmişti. Annesiz, babasız... Bir katil ile burun buruna olmayı. Korkmayı... Geçmişi... Herşeyi bana o öğretmişti. Cidden anlam veremiyordum. Hayatım o kadar garip bir hal aldı ki... Ben bile hayatımı tanıyamaz oldum.
Ben kendimi bile tanıyamaz oldum.
Gözlerimi araladığımda, herşeyin karanlığa gömüldüğü o küvette buldum kendimi. Yoongi karşımda oturmuş bana bakıyordu. Tişörtünü üzerinden çıkarmıştı. Siyah kot pantolonu ile suya oturmuştu.
Bana delici bakışlar atıyordu. Bu korkunçtu.
"Sonunda uyandın küçük..."dedi.
Bedenim hala buz gibi olan suya gömülüydü. Donuyordum. Fakat yanıyordum da. Ruhumun kendini ateşe verdiği o kıvılcımlar da yanıyordum.
"Ne oldu?"dedim.
"Sadece korkutmak içindi. Seni öldüreceğimi mi sandın aptal?"dedi.
"Bana hakaret etme."dedim.
"Benden başka kim edecek sana güzelim?"dediğinde onun olmadığı bir hayat düşündüm. Ama baktığım her yerde mavi saçlı o katili görüyordum ve onsuz yaşamak zordu. Tarifi garip bir şekilde daha çok az bir zaman olmuştu ama ben nasıl bu kadar çabuk alışmıştım?
"Sen... Bir katilsin... Ailemin katili. Sana diyecek birşey bulamıyorum."dedim yorgun bir sesle.
"Hiç merak etmiyor musun anneni neden öldürdüğümü?"dedi kaşları çatık bir yüz ile.
"Sorsam söyleyecek misin ki?"dedim kafamı geriye atarak. O kadar yorgundum ki... Yaşadıklarımı kaldıramayacak kadar yorulmuştum. Beni katil etmişti, sonra annemi öldürdüğünü öğrendim. Beni mahvetti...
"Haklısın söylemeyeceğim. Şimdi buradan çık. Kurulan ve yanıma gel."diye emir verdi. Ona karşı bir kozum yoktu. Yapacak hiçbir şeyim yoktu. Beni bir harabeye çevirmişti. Artık gerdiği çarmıhına düşmüştüm. Tüm umutlarım gökyüzünden düşen kar taneleri kadar kısa bir ömüre sahiptiler. Ve şimdi o kar taneleri uere düşmüştü. Ölmüşlerdi.
Tıpkı benim gibi.
Ölmüşlerdi.
Ben artık yaşayan bir ölüydüm.
Umutlarım, hislerim... Düşüncelerim... Kalbim... Ruhum... Hepsi Yoongi'ye teslim olmuştu. Tükenmiştim. Kendimi akan suya bırakıyorum. Suyun akıntısı yönlendirmeli beni. Yoksa... Bir mumun yanan fitili gibi kül olacağım. Çakmağı ateşleyen mavi saçlı katilim olacak. Buna göz yumamam. Can yakıcı.
Banyodan çıktım. Yorgun bir şekilde kurulandım. Saçlarımı açık ve ıslak bıraktım. Odaya döndüğümde Yoongi yoktu. Nerede olduğunu tahmin etmek zor değildi.
Aşağı indim ve yolunu ezberlediğim, katil olduğum koridora girdim. Yoongi'nin Eroin odasına girdim. Oradaydı. Bir adam ile birşeyler konuşuyordu.
Benim geldiğimi görünce umursamadı. Her zaman ki Yoongi.
Yanına gittim.
"Malları al ve siktir git."dedi Yoongi.
YOU ARE READING
𝑀𝑦 𝐾𝑖𝑙𝑙𝑒𝑟 ❘ 𝐌𝐘𝐆 ✓
General Fiction*YETİŞKİN İÇERİK. Gözlerim acıdan dolayı doldu. Derim deşilmiş gibi derin bir acı ile sürüklendi bedenim. Gözlerine baktım. Min Yoongi ağlıyordu. Sonra son kez kulağıma eğildi. Son duyduklarım, "Her ne kadar bir katil olsam da, seni seviyordum."dedi...
