"မႈိင္း က final year လား "

"ဟုတ္ "

ကိုသီဟက တကယ့္ လူေကာင္ ေသးေသးေလး ၿပီးေတာ့ .... အသားအရည္ကလည္း ျဖဴဥျပီး ႏုဖတ္ေနသည္ ။ ေရႊေရာင္ ဆံပင္ေလးေတြေၾကာင့္ တိုင္းတစ္ပါးသားႏွင့္ ပိုတူသည္ ။

ဝတ္ထားသည္ကလည္း ရွပ္အကႌ်အျဖဴကို အသားေရာင္ ကုတ္အကၤ်ီေလး ထပ္ဝတ္ထားျပီး လည္ပင္းမွာ ဖဲျပား အမည္းေလး တပ္ထားသည္ ။ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ အသက္ၾကီးေပမယ့္ ျမင္ရတာ တကယ့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ အလား ။

"ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္ ကိုရွင္း ေခါင္းစည္းဆိုင္ ပိတ္သြားမွာ စိုးလို့ "

"အင္း "

ကိုသီဟကိုပါ နႈတ္ဆက္ျပီး ...

"သြားျပီေနာ္ ကိုသီဟ "

"တာ့တာ မႈိင္း "

ဆိုင္ထဲက ျပန္ထြက္လာလိုက္သည္ ။

>>>>>>>>>>>>>>>

"မႈိင္း "

"..... "

"မႈိင္းၫွိဳ႕ "

"....."

ဘတ္စ္ကား မွန္တံခါးကို မွီၿပီး မ်က္လံုးေတြ မွိတ္ထားေသာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ ။ အိပ္ေနတာ မဟုတ္မွန္း သိၿပီးသား ။

"ေဟ့ေကာင္ လဒ  မႈိင္းညွိဳ႕သြင္ ! "

"က်စ္ ! ဘာလဲဟာ "

"မင္းကလည္း ေက်ာင္းကိစၥနဲ႔ ေခၚလာတာကို မသိရင္ မင္းမိန္းမ ေသလို႔ ပူေဆြးေသာက ေရာက္ေနတဲ့ အတိုင္းပဲ "

"ဘာလဲကြာ ေျပာစရာရွိတာ ေျပာ "

"မနက္ျဖန္ အတန္းမလစ္နဲ႔ေနာ္ P2 က ဟိုေန႔ကလည္း ပ်က္ထားတာ "

"P2 တစ္ခ်ိန္တည္း ရွိတာကို "

"တစ္ခ်ိန္တည္းလည္း လာတက္ မႈိင္း မနက္ျဖန္ အခ်ိန္မတက္ရင္ ဆရာမက ေနာက္တစ္ပါတ္ က်ဳတို ေပးမေျဖဘူးတဲ့ "

"ေနဟာ မေျဖခိုင္းရင္ မေျဖဘူး "

လူလို ေျပာလို႔ မရသည့္ ေကာင္ကို နားရင္းအုပ္လိုက္သည္ ။

"အ ေသပါၿပီ "

"ေျပာေတာ့ စတားပါေအာင္ လုပ္မွာဆို "

"မပါလည္း ေနေတာ့ "

စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္ျဖင့္ ျပန္ၿပီး အိပ္ေနေသာ မႈိင္းၫွိဳ႕သြင္ ။ ေခါင္းစည္း ဆုိင္ေရာက္တာေတာင္ ဒင္းက ဘတ္စ္ကားေပၚက ဆင္းမည့္ပံုမေပၚ ။
သူ့အိမ္ သူ့ယာ အလား အိပ္ေနသည္ ။

>>>>>>>>>>>>>

"မႈိင္း မင္း အလုပ္သြားရမယ္ဆို "

"အင္း "

အိပ္ယာက မထခ်င္ ထခ်င္ျဖင့္ ထၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္လိုက္သည္ ။ မေန႔က ေခါင္းစည္းဆိုင္က ျပန္လာၿပီး ဝတၱဳ ထိုင္ဖတ္လိုက္တာ ညည့္နက္သြားသည္ ။

"တာ့တာ ငရဲ "

"P2 တကယ္ မတက္ဘူးလား "

"အင္း မတက္ေတာ့ဘူး "

အေဆာင္ကေန ေျမာက္ႂကြ ေျမာက္ႂကြျဖင့္ ထြက္လာၿပီး ဆိုင္ေရွ့ ေရာက္မွ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ရပ္လိုက္သည္ ။ မွန္တံခါးကေန အထဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခန္႔ခန္႔ႀကီး  ထိုင္ေနသည့္ လူႀကီး ။

အနည္းငယ္ ရွည္လာၿပီျဖစ္ေသာ ဆံပင္ပံုစံေလးက အသားညိဳေသာ ကိုရွင္းနဲ႔ လိုက္ဖက္သည္ ။

ရွပ္အကၤ်ီ နက္ျပာေရာင္ေလးေၾကာင့္ ပိုၿပီး ခန္႔ညားေနသည္ ။ အျမဲတမ္း ရွပ္အကၤ်ီ ဝတ္ေနေသာ္လည္း ျမင္ရတာ ရိုးသြားတယ္ရယ္လို့ မရွိ ။

Laptop ေပၚတြင္ ေျပးလႊားေနေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက အနုပညာ ဆန္သည္ ။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ မ်က္ခံုးေလးေတြ တြန့္သြားျပီး အလိုမက် ဟန္ျဖင့္ ။ တစ္ခါ တစ္ခါေတာ့ နႈတ္ခမ္းထက္တြင္ အျပံဳး ခပ္ေရးေရးေလး ျဖတ္ေျပး သြားသည္ ။

"ကိုရွင္း "

>>>>>>>>>>>>>>>

Penchant Where stories live. Discover now