Endless Reality (SERIES 2) [RE-EDITING]

Endless~[45]

I stepped closer to her and sit next to her.. I can't help to smile when I realize it was really her. Dahan dahan nyang inangat ang ulo nya at kinusot kusot pa ang mata nya, I chuckled a little realizing how cute you are.

Ng magtama muli ang mga mata natin, I saw a very shocking eyes to your beautiful face.

"A..anong ginagawa mo dito?" Agad nyang tanong.

"I think I should be the one asking you that. This court is only for playing, not your room to rest and snooze out with. Masyadong malayo ang library dito para dito ka rin mag-aral" sabi ko sakanya and your eyes turns into as big as a basketball the moment you heard my words.

"Oh, Alam ko na kung bakit ka nandito. You want to see me play, don't you?" Tanong ko sakanya at agad nanaman namilog na hugis bola ang mata nya.

"Hoy huwag mo kong hipan ng kahanginan mo dito, liliparin yung mga reviewers ko. FYI, hindi mo pag aari ang court na 'to kaya pwede ako matulog at mag aral dito" sagot nya. Agad naman muli akong natawa sa sagot mo. I never thought that your that kind of girl.

"Well for your further information My Boo, para kang aswang na naka upo dito sa isang tabi, this is an old court and walang ng masyadong pumupunta sa lugar na 'to, hindi sila magdadalawang isip na may multo nga dito pag nakita ka nila" sagot ko.

This time, ang bibig mo naman ang namilog which makes me laugh even more.

"Ang kapal naman ng mukha mo para sabihin na mukha akong multo! Tsaka My Boo? Tinatakot mo ba ko? Tigilan mo nga ko sa kababalaghan mo" sagot naman nya at agad nyang inayos ang mga gamit nya at iniwan nalang akong naka upo don.

Pero agad syang napatigil ng kusang sumara ang pinto palabas ng court.
Tumakbo sya papalapit sa pinto at pilit itong binubuksan. Now that I remembered, sira nga pala ang pintong 'yon and kapag sumara ito, hindi na 'to mabubuksan.

"Hayst! Kainis ka namang pinto ka! Bat ba sumara ka pa!?" Inis nyang sigaw. Hindi ko alam pero agad nanaman akong natawa sakanya.

"Boo, hindi ka kakausapin ng pinto, walang bibig yan" sagot ko. Humarap naman sya sakin ng nanlilisik ang mata.

"Tigilan mo ko sa kaka Boo mo, gusto mong Boo-gbugin kita dyan?" Banta nya kaya nag akto naman akong agad natakot pero palihim ko parin syang tinawanan.

Ilang beses nya rin sinubukang tumawag ng tulong sa cellphone pero walang signal. Nagkataon din naman na walang charge ang cellphone ko.

Ilang oras ang lumipas, hanggang sa mag dilim na at magkasama parin kaming nakakulong sa lumang court. I can't help but feel happy thinking that were spending one night together.

"Don't worry, hindi naman ako rapist, I'm too handsome to be one. Baka ikaw pa mang rape sakin, I won't resist you though" ani ko.

"Hindi rin ako rapist, murderer lang. Kaya kung ayaw mong mapatay kita ngayon, itikom mo yang bibig mo" sagot  nya which made me chuckle again.

Dahil nagsawa na ko kaka asar sakanya ay umupo nalang ako sa isang tabi habang sya ay nasa pinaka kabilang dulo ng court. Ilang oras muli ang lumipas at palalim ng palalim ang gabi. Naisipan ko na lapitan sya at tama nga ang hinala ko, tulog na sya. Kahit medyo madilim, naaninag ko parin ang maganda nyang mukha. I've never expect that an ice cold Lincoln Hondeval will melt with the beauty of Delaney Hollins.