အပိုင္း ၈.၂ ။ တစ္စံုတစ္ေယာက္အား လက္ေဆာင္ေပးျခင္း အပိုင္း ၂

3K 441 8
                                    

[Zawgyi]

"ဘာစကားလဲ။" အိမ္႐ွင္မမွာ စိတ္မ႐ွည္ႏိုင္ျဖစ္လာသည္။"ဒီေနရာမွာနားေတြအမ်ားႀကီး နင္တစ္ေယာက္တည္းၾကားႏိုင္တာလို႔ေတာ့မေျပာဘူးမလား။"

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"ဘာစကားလဲ။"
အိမ္႐ွင္မမွာ စိတ္မ႐ွည္ႏိုင္ျဖစ္လာသည္။
"ဒီေနရာမွာနားေတြအမ်ားႀကီး နင္တစ္ေယာက္တည္းၾကားႏိုင္တာလို႔ေတာ့မေျပာဘူးမလား။"

"ၾကားေတာ့မၾကားႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ျမင္ႏိုင္တယ္ေလ။"

က်န္းယြမ္က ေရကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။

လူအုပ္ထဲကစပ္စုလိုစိတ္နဲ႔လူငယ္တစ္ေယာက္က လည္ကုပ္ကိုပြတ္ရင္းေမးလိုက္သည္။

"အဲဒါကစကားေျပာၿပီးၿပီလား။"

"ေျပာၿပီးၿပီမဟုတ္လား။"
က်န္းယြမ္က အေမးႏွင့္ျပန္တု႔ံျပန္လိုက္သည္။ ခပ္ပြပြဝတ္ရံုေအာက္က ပိန္ပါးလွတဲ့ခႏၶာကိုယ္႐ွိေသာ္ညား သာလြန္လွေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာမႈ႐ွိသည္။ ဒီကမ႓ာကဘယ္ကိစၥကမွသူမရဲ႕တည္ၿငိမ္မႈကိုၿပိဳလဲေအာင္လုပ္ႏိုင္မည့္ပံုမဟုတ္သကဲ့သို႔ပင္။

အျပင္ပိုင္းကၾကည့္သူေတြက လ်ိွဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို အဓိပၸါယ္မေဖာ္ႏိုင္ၾကေပ။တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ဇလံုကိုၾကည့္ၾကေသာ္ညား ျပႆနာေျပလည္သြားမည့္ အရာကိုသတိမထားမိၾကေပ။တစ္ခဏၾကာေသာအခါ တစ္ေယာက္ေယာက္အ့ံၾသတႀကီးေအာ္လိုက္သည္။

"ၾကည့္ၾကဦး! ေရျပင္မွာတစ္ခုခုပဲ!"

အဆီခပ္ေဝ့ေဝ့က ၾကည္လင္လွေသာေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ ေပၚလာသည္။ဝါက်င္က်င္အေရာင္မွာအင္မတန္သတိထားမိလြယ္သည္။

က်န္းယြမ္ကေျပာလိုက္သည္။

"ဒီကသခင္ႀကီးက သူ႔ရဲ႕မုန္႔ႂကြပ္ေၾကာ္ေတြစားၿပီးေတာ့ ေၾကးျပားေတြကိုကိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေပၚကအဆီေတြကပိုက္ဆံအေပၚကြက္က်န္ခဲ့မွာပဲ။ ကြၽန္မနားမလည္တာတစ္ခုတည္းက ႐ွင္တို႔ကေရာဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးပိုက္ဆံေပၚမွာအဆီေတြကြက္က်န္ေနခဲ့တာလဲ။ အခုမွ႐ွင္ရယ္ေခ်ာင္မိန္းကေလးကလည္း အဲမုန္႔ေတြကိုဝယ္တာျပန္မွတ္မိသြားၿပီလို႔ေတာ့မေျပာနဲ႔ေနာ္။"

မုန်းမာန်ဖွဲ့အငြိုး 《မြန်မာဘာသာပြန်》/DROPPEDWhere stories live. Discover now