My Innocent Maid FOUR SISTERS SERIES I [PUBLISHED UNDER IMMAC PUBLISHING]

My Innocent Maid XLVIII

Huling dalawang kabanata nalang po. Sana subaybayan niyo po sina Katherina at Marco hanggang sa huli. Maraming salamat po!
Enjoy Reading!😍😘

Marco

The worst day has come. Nakaupo ako  sa aking  kama habang pinagmamasdan ang isusuot ko sa kasal ngayong araw. Ang plano na naisip ko kagabi ay parang bula na namang naglaho dahil bigla nalang na hindi makontak ang boyfriend ni Beatrice. Akala ko okay na ang lahat.

"What will I do now?" gulong-gulo ang isip ko na nakatitig sa tuxedo. Gusto kong tumakas para sa sarili kong kaligayahan pero hindi ko maatim na nagpapakasaya ako samantalang mabubulok sa kulungan ang Dad ko. Now, I'm torn between Katherina and Dad. Bakit ba kasi kaikangan pang mangyari ang ganito.

Pabagsak kong inihiga ang aking  katawan sa kama at pumikit. Three ng hapon ang kasal at mag-aalas dose pa lang. Gusto kong maclear ang laman ng utak ko para makapag-isip ako kahit sa huling mga sandali. Napamulat ako ng aking mga mata nang biglang may kumatok sa pinto at dumungaw ang malungkot na mukha ni Mom. Agad akong napaupo at pinapasok ito. Pagkapasok niya ay umupo siya sa tabi ko.

"How's my son?" bungad na tanong nito sa akin na ikinahinga ko nang malalim.

"Not fine, Mom. I think, wala na akong magagawa pa para hindi matuloy ang kasal. Akala ko kaya kong gumawa nang paraan." malungkot kong saad at napatingin kay Mom. "But now? I'm totally fucked up. Hindi ko alam kung ano na ang iisipin ko."

Nakita ko ang awa sa mga mata nito  kaya napailing ako. "Don't look at me that way, Mom. Mas lalo akong nawawalan nang pag-asa." sambit ko,

"We are sorry, Son. Kung hindi sa kagagawan ng Dad mo ay hindi ka maiipit sa sitwasyon mo ngayon." hinging paumanhin niya sa akin at hinawakan ang aking kamay.

"Okay lang, Mom. Alam ko naman na hindi niyo din ito kagustuhan. Kung puwede lang sana na ako ang umatras, kaso alam ko na hindi pwede dahil makukulong si Dad at ayoko 'yong mangyari." umiiling na sambit ko.

"You can run away, Son. Kami na ang bahala ng Dad mo dito." utos nito sa akin na inilingan ko.

"You know I can't just do that, Mom. Mahal ko kayo ni Dad at ayokong mapahiya kayo sa maraming tao. May oras pa Mom at kakayanin kong makaisip ng paraan." pagkukumbinsi ko dito, pero sa loob-loob ko ay nawawalan na ako nang pag-asa.

"Kaya mo 'yan, Marco. You're smart and I know you can. Just follow what your hearts tells you. Huwag mo kaming intindihin ng Dad mo. Kaya namin ito." nakangiting sabi nito sa akin.

"Whatever it takes, I will not leave you hanging, Mom." humarap ako kay Mom at yumakap dito para kahit papaano ay lumakas ang loob ko.

"If you need anything, Marco. Andito lang kami ng Dad mo. Handa kaming tumulong sa'yo kung sakali." hinahagod nito ang aking likod habang nagsasalita ito. Gumaan kahit papaano ang nahihirapan kong kalooban.

Nang kumalas si Mom ay napangiti ako sa kanya at ganoon din ito sa akin. Nagpaalam na itong lalabas dahil madami pa daw itong kakausapin. Pagkalabas ni Mom ay napahiga ulit ako at nakatitig lang sa puting kisame ng aking kuwarto. Nang tumunog ang aking cellphone ay tahimik ko itong inilabas sa aking bulsa. Hindi ko na tinignan pa kung sino ang tumatawag basta sinagot ko nalang ito. Nang magpakilala ang nasa kabilang linya ay napabangon ako sa aking pagkakahiga at napangiti.

Pagkalipas ng ilan pang oras ay nakasuot na sa akin ang tuxedo at naghihintay na ako sa harap ng altar. Nang ini-anunsiyong nandiyan na siya ay tahimik lang akong nakatingin sa may altar bago ako tumingin sa bumukas na pintuan. Isa-isang naglakad papasok ang mga sponsor hanggang sa mga flower girls, brides maid, ring bearer, at iba pa. Nang matapos ang lahat ay dahan-dahang naglalakad si Beatrice kasama ang mga magulang nito.