My Innocent Maid FOUR SISTERS SERIES I [PUBLISHED UNDER IMMAC PUBLISHING]

My Innocent Maid IX

Katherina

Inis akong nag-iimpake ng gamit ko. Hindi ako makapaniwala na ganyan ang pananaw niya sa aming mga katulong. Nagtrabaho ako para sa pamilya ko hindi para insultuhin lang ng mga kagaya nila. Mas magandang umuwi nalang ako sa probinsiya kaysa ang magtrabaho sa isang katulad niya.

Nang na-i-empake ko na lahat, nilabas ko ang selpon na binigay ni Tiya at tinawagan ito. Unang ring palang nang sumagot agad ito.

"Hello, Tiya?" bati ko.

"Napatawag ka, Katherina?" alam kong nagtataka ito dahil magkasama lang kami noong isang araw.

"Uuwi na po ako nang probinsiya, Tiya." agad kong sabi, hindi na akong nagpaligoy-ligoy pa.

"Ha? Bakit? Anong nangyari?"

"Mahabang kuwento Tiya."

"May ginawa ka bang kalokohan diyan?"  Umiling ako na para bang nakikita niya ako bago sumagot.

"Wala po, Tiya, kilala niyo po ako."

"Eh, bakit ka uuwi nang probinsiya. Paano ang trabaho mo? Pinayagan ka bang umalis?"

"Ayoko na pong magtrabaho, Tiya. Miss na miss ko na sina Inang at mga kapatid ko. Ilang buwan na rin po ako dito kaya medyo may ipon na po ako." pagsisinungaling ko.

"Sigurdo ka ba sa desisyon mo? Kilala kita, Katherina, hindi ka aalis diyan nang wala kang balidong rason."

"Opo, Tiya, sigurado na po ako." sagot ko at inignora ang huli niyang sinabi.

"Nagpaalam ka ba ng maayos kina Mr. De La Torre?" kapagkuwan ay tanong nito.

"Hindi pa po, Tiya, hinihintay ko pa po na dumating sila."

"Maganda na ang trabhao mo diyan, Katherina. Bakit ba pabigla-bigla ka nalang aalis?"

"Sabi ko nga po sa inyo, Tiya, namimiss ko na sila. May ipon na po ako sa ilang buwan kong pagta-trabaho. Magtatayo nalang ako ng konting puwesto sa palengke."

"Hay naku ka, Katherina. Alam kong hindi lang 'yan ang rason mo. Kaya magsalita ka na, kilala kita."

Napabuntong hininga ako sa sinabi ni Tiya. Talagang kahit anong pagsisinungaling ko, mahahalata at malalaman niya pa rin.

"Wala po talaga, Tiya, baka mamayang madaling araw ang uwi ko. May ipapasabi po ba kayo kay Inang." pag-iiba ko ng usapan para hindi na ito mangulit pa.

"Wala naman, Katherina. Pag handa ka ng sabihin, andito lang si Tiya."

"Opo, Tiya, kaya mahal na mahal kita e." kahit papaano napangiti ako nang makausap ko siya.

"Naku nambola ka na naman, Katherina. Siya, sige, nagluluto kasi ako ng gabihan nila kaya busy ako, anak. Tawagan mo ako pag paalis ka na. Mag-iingat ka sa biyahe."

"Opo, Tiya."

Pinatay ko na ang tawag at nanghahapong napaupo sa kama. Pinagmasdan ko ng kabuuan ng kuwartong pinaglagian ko sa mahigit sampung buwan. Sa totoo lang nasanay na ako, kaso kung ganyan din lang naman pala kaliit ang tingin ng tao sa mga katulong ay huwag nalang. Mas nanaisin ko nalang na kumayod ng triple sa probinsiya.

Tumayo na ako at lumabas ng kuwarto para tanungin kung dumating na sina Senyora. Pagbungad ko, nakita kong nakatayo si Senyorito sa dining area. Hindi ko siya pinansin at dumiretso kina Lola. Tinabihan ko si Lola at tinulungang buhatin ang dinadala nito. Nang mailapag na namin ito sa lagayan saka ako nagtanong.