BİR GENÇ KIZIN SIRLARI

15.BÖLÜM--Daha güçlü

ARKADAŞLAR ÖNCELİKLE HİKAYEME BAŞLAMADAN ÖNCE BU BÖLÜM İÇİN HAZIRLADIĞIM FRAGMANI MULTİMEDİA DAN İZLEYİN. KEYİFLİ OKUMALAR :D

 -Nadia-

  Evimizdeki çalışma odalarından birini kendime ayırdım. İçerideki gereksiz ıvır zıvırların hepsini çöpe doldurdum. Yerine dikkatimi dağıtmayacak kadar daha az aksesuar ve tüm duvarları kaplayan büyük kitaplıklar aldı.

  Candice...O'ndan sonra hiçbir şey yapmadan elim kolum bağlı bekleyemezdim. Temin edebileceğim yerlerden en eski büyü kitaplarını getirdim. Bazılarını almak benim için pahalıya patlamıştı.Artık 'zayıflık' kavramı yok. Eskisinden daha cesur ve daha güçlü olmak zorundayım. 

 Candice' a bunu yapanlar ellerini kollarını sallayarak dolaşırken ben güçsüzce yerimde sayamam. Özellikle hastanede gördüğüm o kabustan sonra. Evet tam anlamıyla bir kabustu. Ama kesinlikle gerçekle bir alakası vardı. Kişileri seçemiyordum ama Candice'ı öldürdüklerini görmüştüm. 

  Her sabah çok erken uyanıyordum. Zaten gece geç saatlere kadar çalışma odasında oluyordum. Dünden annemin zoruyla biraz büyü işinden uzak durdum.Ama artık bu kadar mola yeter. Her geçen gün kendimi daha cesur hissediyorum. Eski Nadia artık gitti. Candice ile birlikte o da öldü.

  Bunları düşünürken gözümden akan bir damla yaşa küfürler ederek elimin tersiyle sildim. 

" Asla ağlama. Yeterince ağladın zaten Candice onun için zayıf kızlar gibi zırlamanı değil, katilini bulmanı isterdi. "

  Büyü kitaplarımı çıkarıp dünki kaldığım yerden devam etmeye başladım. 'Etkiyi ortadan kaldırma büyüsü' dün geceden beri çalıştığım ama yapamadığım bir büyü. Bu ne işinize yarayacak derseniz. Vampirlerin en meşhur taktiği budur. Genelde insanlarda işe yarıyor ama güçsüz bir cadıyı etki altına alabilirler. Ve şu anda bu kan emici canavarlarla başımız beladayken bu büyüyü öğrenmeliyim. 

  O sırada annem kapımı çaldı. Beni çalışırken rahatsız etmezdi normalde.

 " Evet?"

 " Telefonun çaldı. Bakmak isteyebilirsin."

  Büyü kitabının o sayfasını kapatıp yerimden kalktım.Kapıyı açtım ve annemden telefonumu aldım. 

 " Kendini fazla yoruyorsun Nadia." dedi. Üzgün bir yüz ifadesiyle. Ellerini saçlarımın arasında gezdirirken.

 " Ben iyiyim. Bana acımayı bırak. " dedim. Tekrar içeri girip kapıyı kapattım. 

 İki cevapsız arama -Caroline

 " Alo? "

 " Beni aramışsın. Çalışıyordum. "

 " Bugün dışarı çıkalım diye düşünüyordum. Hem kafa dağıtırız. " 

 " Canım hiç istemiyo, başka zaman. " 

 " Nadia. Sürekli aynısını söylemekten sen yorulmadın. Ben hep aynı şeyi duymaktan yoruldum. "

 " Ah hadi ama zorla mı çıkaracaksın? "

 " Sen gelmezsen biz oraya geliyoruz. "

 Telefonu kapattı. Yanlız kalmak istiyordum. Onlar benim çalışmamı engelliyorlardı. Dikkatimi dağıtıyorlardı. Ama onları kırmamak için hiçbir şey söyleyemiyordum. Ben mi çok abartıyorum yoksa onlar mı çok az önemsiyor. Gördüğüm kabusu da anlattığımda bilinçbaltının oynadığı bir oyundur dediler. Ama ben o kadar rahat değilim. Daha önce gördüğüm rüyaların hiçbirine benzemiyordu hem.