My Brother's Bestfriend (Bad Boy Series #1)

Chapter 44

Binuksan ko ang pinto ng kwarto nya at nakita kong nasa kama ang kanyang backpack at padabog nyang nilalagyan 'yun ng gamit. Kumunot ang noo ko. Is he serious? Wala manlang syang sasabihin? Aalis nalang sya bigla-bigla?

"Aalis ka talaga?" tanung ko sa kanya.

Hindi sya sumagot at nagpatuloy lang sa ginagawa nya. Pinagmasdan ko ang balikat nya at napansin ko ang panginginig nun. He's mad. He's freaking mad at ramdam na ramdam ko 'yun.

"Are you leaving?!" sigaw ko pagkatapos ay inagaw ang kanyang bag. Napatigil sya pagkatapos ay tinignan ako. Punong-puno ng galit ang mga mata nya. Madilim ang ekspresyon ng mga mata nya at sandali akong nakaramdam ng takot dahil doon.

"I need to leave, Belle." Kinagat nya ang ibabang labi nya, halatang nagpipigil ng galit.

"P-paano ako?"

"Your mom needs you. Kailangan ka nya ngayon. Wag mo syang iwan."

"A-alam ko.." Yumuko ako pagkatapos ay hinawakan ang laylayan ang damit nya. "P-pero iiwan mo ako, H-hindi ko kaya.." Nanginginig na sabi ko.

Natatakot ako sa ideya na aalis sya. Natatakot ako na kapag umalis sya baka hindi na sya bumalik. Anong gagawin ko kapag hindi na sya bumalik sa akin? Paano na ako pag nawala si Romeo sa akin? I'll die from pain. H-hindi ko kaya. Hindi sya pwedeng umalis lalo na ngayon at mahal na mahal ko na sya. Hindi pwede.

"S-sigurado akong pagkakamali lang ang lahat. Na-misunderstood lang ni Daddy. H-hindi 'yun magagawa ng Mommy ko. H-hindi din 'yun magagawa ng Daddy mo. I-I'm sure-"

"Belle.." Hinawakan ni Romeo ang kamay ko. Napatigil ako pagkatapos ay binalingan sya ng tingin. Namumula ang mga mata nya. He looks so fragile at pakiramdam ko anumang oras ay iiyak na sya.

"Romeo, bakit-"

"M-matagal ko ng alam. I'm sorry." Aniya

Kumunot ang noo ko ng dahil doon.

"W-what?"

"T-the reason why.. kung bakit hindi magawang mahalin ng Daddy ko ang Mommy ko was because of your mom."

Umiling-iling ako.

"W-what? No. R-romeo.. Hindi-"

"Tita was my Dad's one great love. Kahit kinasal na sila ni Mommy ay si Tita padin ang mahal nya, hanggang ngayon."

Laglag ang panga ko. Hindi ako makapaniwala.

"That's one of the reason kung bakit matindi ang galit ko kay Daddy. Mom loves him. My mom loves him so damn much. Si Mommy ang sumalo sa kanya noon. Si Mommy ang walang sawang sumusunod sa kanya kung san man nya gustong pumunta dahil sa putang-inang paghahabol nya sa pangarap nya. Pero sa huli, si mommy padin ang nasasaktan. Sa huli, hindi nya padin ito magawang mahalin. So, I'm freaking mad. I am so fucking mad right now, Belle. Sa sobrang galit ko gusto ko ng sumabog. Gusto ko syang sugurin at suntukin ngayon. Gusto ko syang saktan. Pero mas gusto kong pumuntahan ngayon si Mommy. She's in pain. She needs me." Aniya.

Isa-isang nagsilaglagan ang luha sa mga mata ko ng dahil doon. Matagal ng alam ni Romeo. Kuya Diego probably knows it too. Ako lang ba sa pamilyang to ang walang nalalaman? All this time I thought Mom and Dad was okay. Palagi silang walang dalawa at ang buong akala ko ay busy silang dalawa sa negosyo, pero ang totoo, matagal na palang nagkakalamat ang relasyon nila. I thought everything is okay. Ako lang pala ang nagiisip nun. Everything was just a fantasy. I thought I have to most perfect and happy family in the world. Mayaman kami, kilala ang pamilya namin. I have damn thing that I need in my life. Buong akala ko ako ang mali sa pamilyang ito. Ang buong akala ko, ang kawalan ko ng tiwala sa sarili ang pinakamali sa pamilyang ito pero hindi pala. Hindi..