YÜZLEŞME

6.BÖLÜM

Hızlıca giyinip banyodan çıktım. Merdivenlerden gelen sesle başımı o yöne cevirdim. Babam annemi kucağına almış aşağı indiriyordu. Babamın beni görmesiyle. "Kızım yukarıdan sandelyeyi getirsene." babam koltuğa annemi yavaşça bırakıp yanına oturdu. Bende hızlıca yukarı çıkıp annemlerin yatak odasından katlanmış vaziyette olan sandalyeyi alıp odadan çıktım. Koridorda ilerlerken karşı taraftan çıkan abime kaşlarımı çatarak baktım. Abim ise sıratarak bana bakıyordu yanıma gelerek elimdeki sandalyeyi alıp "Daha kendini taşıyamıyorsun birde sandalyeyi taşımaya çalışıyorsun." abim merdivenlerden inerken gözlerimi devirip bende peşinden ilerledim.

Salona geçince abim annemin sandalyesini açarken babamda annemi kucaklayıp sandalyeye yerleştirdi.

Babam sandalyeyi itekleyerek bahçeye çıktı ardından ben ve abimde çıktık hava güneşli ve cıvıl cıvıl dı.

Bahçede hazır bir şekilde bizi bekleyen kahvaltı masasına oturduk.

Keyifli bir şekilde kahvaltımıza başladık.

Aklımı kemirip duran bi sorunum vardı ve bunu nasıl açıklayacağımı bilmiyordum. Daha doğrusu babamın vereceği tepkiden korkuyordum.

Derin bir nefes akarak söze başladım.

"Baba ben bir hafta sonra çalışmaya başlicam" babam dediklerime gülümseyerek "Olur yine Emirin asistanı mı olucaksın?"

Genelde yaz tatil zamanında boş durmamak için abimin asistanlığını yapardım işimde gayet iyi olduğum için tecrübe belgesi gibi birşey vermişti babam.

Ama asıl sorun şu ki ben başka şirkette çalışmak istiyorum. Yani torpilsiz olsun hem zaten belgem var. Kendi ayaklarım üstünde durmak istiyorum. Kimseden yardım veya destek almadan iş bulup çalışmak istiyorum. Kendimi rahatlığa alıştırıp zoru görünce kaçmaktan ziyade zorluklarla mücadele etmek istiyorum. Her zaman ailem yanımda olamicak ve ben buna hazırlıklı olmalıyım. Geleceğimizin garantisi yok.

"Hayır baba başka yerlerde iş aricam." babam ciddi bir tavırla "Bu saçmalıkta nerden çıktı. Eğer çalışıcaksan bizimle çalış başka yerlerde çalışmana asla izin vermem" sonlara doğru sesi sinirli bir şekilde çıkmıştı.

"Baba lütfen yapma böyle izin ver kendi başıma birşeyler yapayım. Bırak kendim iş bulayım." sesim yalvarır gibiydi ki zaten resmen yalvarıyordum.

"Olmaz hem zaten senin çalışmana gerek yok istediğini alabilecek güçtesin" bu söyledikleriyle sinirlensemde sinirimi saklayıp konuştum.

"Baba ben çalışmak istiyorum. Ben istediğimi alabilecek güçte falan değilim. O senin gücün benim değil. Bırakta güçleneyim." sesimi titreterek çıkarmıştım. Babam biraz düşünüp bana baktı.

"Peki öyle olsun bakalım. Ne iş yapmayı düşünüyorsun" aslında hala tam karar vermemiştim. Belgem olduğu için asistanlık yapmayı düşünüyordum. O belgeyi ben kendi emeklerimle kazanmıştım. Bu yüzden o belgeyi kullanmaktan çekinmicem.

"Bilmem belki asistanlık yaparım" abim söylediklerime biraz alınmış gibiydi "Noldu da yanımda çalışmak istemiyorsun?" abimin sorusuna gülümseyerek "Sadece kendi başıma iş bulup çalışmak istiyorum neden bu kadar büyüttünüz bu konuyu!" abim başını sallayarak "sen bilirsin" diyerek çayını yudumladı.

💠♥️💠

Kahvaltıdan sonra odama çıkarak kıyafetlerimi değiştirip dışarı çıktım. Bugün kızlarla kafede buluşmayı ardından alişveriş için sözleşmiştik.

Babamla iş meselesini hallettiğime göre birkaç güne iş başvurularına başlaya bilirim.

Evden çıkarak kapıda beni bekleyen Hüseyin abiye gideceğimiz yeri söyleyerek arabaya bindim.

Evet 19 yaşındayım ve ehliyetim yok. Aslında babamın yardımıyla alabilirdim ama bunu kabul edemezdim bende herkes gibi hak ederek kazanmalıydım.

Aslında ehliyet sınavım gayet iyi geçti. Sürücü dersinde de gayet başarılıydım taki arabayı park edene kadar. Arabayı park edeceğim zaman yanımda bulunan hoca arabadan inerek dışarıdan izliyordu. Bende işime konsantre olmuş bir şekilde arabayı park etmeyi bitirecektim ki hocanın bağırmasıyla başımı kaldırmamla hocayı yerde görmüştüm. Yanlışlıkla hafif bir şekilde hocaya çarpmam sonucu ehliyetimi alamamıştım. Ama suç bende değil hocada yani ben arabayı park ediyorum görmedim seni, sende mi koskocaman arabayı görmedin de önünden çekilmedin. Ve işte sonuç hüsran sınavdan kaldım.

Sonunda kafeye geldiğimde Hüseyin abiye teşekkür ederek arabadan indim. Arkamdan inen Hüseyin abiye dönerek "Beklemene gerek yok ben kendim döne bilirim" başını sallayarak arabaya binerek gitti.

Kafeye girerek bakışlarımı etrafta gezdirdim bizim kızları görünce gülümseyerek yanlarına gittim.

"Slm kızlar" önce Eceye daha sonra Ebruya sarıldım "Hoşgeldin" ikisi aynı anda konuşmuştu. "Hoşbuldum" diyerek karşılarına oturdum.

Henüz Elif gelmemişti birer kahve şipariş ederek. Elifi aradık bize daha sonra avm de katılacağını söyleyerek kapatmıştı.

Bizde kızlarla sohpet edip kahvemizi içiyorduk.

Kahvemiz bitince hesabı ödeyerek kalktık şimdi sırada AVM vardı. Çıkışa ilerlerken gülüşüyorduk.

Tam kapıdan çıkıyorduk karşıdan gelen kişiyle gülüşüm soldu..

~~~

Sonunda umarım beyenmişsinizdir.
Yazım hataları için kusura bakmayın Lütfen 😊

Destek için vote ve yorum yapmadan geçmeyin..

Gelecek bölümde görüşmek dileğiyle 😘🤗

Bölüm gecikebilir lütfen kusura bakmayın çok fena hastayım bu bölümünde zorla yazdım 🤒🤒♥️

Bana buradan ulaşa bilirsiniz 😘
👇👇👇👇👇

@ThepinkHarley