Bawal #Wattys2015

Kabanata I

(no prologue sorry)

Kabanata I

Misty's

"Ano ba'ng problema mo Misty at lagi ka nalang nakikipag sabunutan dun sa skwelahan niyo?! For Pete's sake Misty! 18 years old kana, senior kana ganyan pa din inaasta mo?!"

sigaw ni Papa habang andito kami sa office niya sa bahay. paano ba kase, napa away nanaman ako sa school, at ayun, pinatawag nanaman siya. 'nanaman' kase hindi ma bilang na beses na siyang nakapunta sa school ng dahil daw sa 'katarantaduhan' ko.

"Since when will you become like the other girls? Since when will you act formal and lady-like ha Misty?!" i retained my silence.

alam ko na kung saan ito papunta.

"Bakit hindi ka tumulad sa kapatid mo?! Ano ba ang problema mo?!" see. kinukumpara nanaman ako.

"You see dad, you always compare me to my sister. Dahil ayun na, college na siya, malapit na siyang matapos ng law niya at nag graduate pa with honors habang ako ni top ten man lang sa klase hindi ko makuha. That is your point right? Why dont you ask your self Pa kung may kasalanan ba kayo kung bakit ako nagkakaganito! In fact si Mama lang naman ang totoong may paki alam sa akin dito e!" sigaw ko. I couldn't keep it in. Then marched towards my room.

"Misty! Come back here young lady! You have no right to t-" i shut the door close at hindi ko na narinig ang sunod pang mga sinabi niya.

Ako nga pala si Misty Dela Cruz.

Since birth, hindi na kami maayos ng papa ko. Yung ate ko naman, hindi din kami close. Tanging ang mama ko lang ang kakampi ko. Siya lang ang nakakaintindi sa akin. When she died, i was ruined. It has been 2 years since she passed away. Hanggang ngayon isang malaking Quiapo parin ang buhay ko, magulo.

Si papa, busy sa trabaho, nagkakausap lang kami pagka ganung mga panahon, sa tuwing napapatawag na siya ng principal. Pera? Galante si Papa. Diyan nalang siguro siya bumabawi kase hindi kami halos nag uusap ng dahil sa trabaho niya. But that doesn't change a thing, i still hate him.

Sa school naman? Hay nako, hindi sa pag mamalaki pero kinatatakutan ako, i'm the school's evil beyatch. Ewan ko din kung bakit ako naging ganito. Sa dami ng dinadamdam ko, sa galit at pananakit sa iba at kahit sa sarili ko ito napapalabas.

My life is not a roller coaster that only goes up, i'm a mess, i fell more than a million times but i'm hella tryin'a get out of this sh-t. Unfortunately, its not that freaking easy.

"Mam Misty, pinapatawag po kayo ng Papa mo." may kumatok.

"Sabihin niyo! AYOKO!" sigaw ko.

"May importante daw po siyang sasabihin."

"Wala akong paki alam!"

"Misty! Lalabas kaba diyan o hindi?!" I heard Papa's voice.

"Hindi. Duhhh?" i rolled my eyes kahit hindi niya naman nakikita.

"Misty. Let's talk." He calmed down. But I ain't.

"Aren't we talking?" i shouted.

"Lumabas ka muna. May kailangan akong sabihin bago ako bumalik ng opisina." paki usap ba iyan o ano? aysh.

binuksan ko ang pinto at andun naman siya labas neto.

"Your tita Denise will live with us." who the hell is Denise?