Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της καθώς περίμενε την απάντηση μου. Χαμογέλασα και εγώ όμως σοβαρεύτηκα εντελώς λίγο αργότερα. "Ο Jungkook είναι ακόμα στην εντατική, πρέπει να είμαι δίπλα του, με χρειάζεται" ψιθύρισα.
Μου δίνει και του δίνω ζωή. Αν δεν είχαμε ο ένας τον άλλον, θα ήμασταν νεκροί τώρα.
"Παιδί μου γλυκό, θα έρχεσαι να τον βλέπεις όποτε θέλεις. Δεν του προσφέρεις κάτι που βρίσκεσαι εδώ συνέχεια. Αντιθέτως, στον εαυτό σου προκαλείς κακό. Είσαι συνέχεια μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός δωματίου νοσοκομείου. Πρέπει να βγεις λίγο έξω να πάρεις αέρα, να κάνεις καλό και στα πόδια σου προπάντων. Τι λες;". Κάθισε δίπλα μου στο κρεβάτι μου.
Την κοίταξα στα μάτια. Έκλεισα το βιβλίο και το άφησα λίγο πιο πέρα. "Δεν ξέρω, Yeong" της απάντησα. Ακούμπησε το χέρι της επάνω στο δικό μου και το έπιασε σφιχτά ενώ δεν έπαψε να με κοιτάει στα μάτια. "Δικαίωμα σου είναι, Taehyung. Ότι θέλεις θα κάνεις".
"Συγγνώμη" της ψιθύρισα. "Γιατί μου ζητάς συγγνώμη;" απόρησε. Ανασήκωσα τους ώμους μου κοιτώντας την στα μάτια. Έδιωξα τις αφέλειες μπροστά από τα μάτια μου και χαμογέλασα κάπως άβολα. "Ξέρεις... θέλω να σου πω και κάτι άλλο..." είπε ντροπαλά μετά από σιωπή αρκετών δευτερολέπτων.
"Τι;" απόρησα. Μου έπιασε το χέρι πιο σφιχτά. Κάτι δεν μου άρεσε εδώ πέρα... Τράβηξα το χέρι μου μακριά από το δικό της. Φάνηκε σαν να απογοητεύτηκε με αυτήν την κίνηση μου.
Ξερόβηξε, όμως δεν έπαψε να με κοιτάει βαθιά στα μάτια. "Ξέρεις, Taehyung... Πιστεύω πως τον τελευταίο καιρό... εγώ... δηλαδή... Λοιπόν, Taehyung, είμαι ερωτευμένη μαζί σου, οκέι;" ξεφώνισε. Έμεινα να την κοιτάω σαν χάνος.
Στα αλήθεια είναι αυτή ερωτευμένη μαζί μου;
Σοβαρά τώρα;
Ποτέ μου δεν μπορούσα να το φανταστώ. Νόμιζα πως... Για να είμαι ακριβής, νόμιζα ότι ελκύω μόνο άντρες. Έως τώρα κανένα κορίτσι δεν μου είχε εξομολογηθεί τον έρωτα της. Και σκεφτόμουν, αφού είμαι γκέι, μόνο σε άντρες αρέσω οπότε...
Και τώρα έρχεται αυτή και τα διαλύει όλα. Καταστρέφει όλα όσα νόμιζα.
"Δεν ξέρω τι να πω... Δ-Δεν το περίμενα" ψέλλισα. Με κοιτούσε στα μάτια, δεν σταμάτησε ούτε δευτερόλεπτο να το κάνει αυτό. "Συγγνώμη... Καταλαβαίνω πως σου ήρθε κάπως απότομα, Taehyung. Απλά ένιωθα πως έπρεπε να το ξέρεις" ψιθύρισε.
Την κοίταξα στα μάτια εμφανώς παραξενεμένος. Μπερδεμένος μπορώ να πω καλύτερα. Δεν μπορώ όμως να περιγράψω τι ακριβώς ένιωθα εκείνη την ώρα. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει τόσο δυνατά που απλά τα έχασα με όλο αυτό.
Δεν ήξερα τι να πω.
Καθόμουν απλά και την κοιτούσα σαν χάνος. Με κοιτούσε όμως και εκείνη. Άρχισα να ιδρώνω τόσο πολύ, οι παλάμες μου κυρίως. Άρχισα να ιδρώνω και να ζεσταίνομαι πολύ. Ένιωθα πως η καρδιά μου θα πεταχτεί έξω από το στήθος μου και ταυτόχρονα ότι το κεφάλι μου θα σπάσει και θα γίνει κομμάτια.
Με τράβηξε λίγο πιο κοντά της. Έμεινα ακίνητος, κοιτώντας το πάτωμα. Ακούμπησε τα ακροδάχτυλα της στο σαγόνι μου και μου σήκωσε το κεφάλι. Με κοιτούσε βαθιά στα μάτια, στα αλήθεια βαρέθηκα να με κοιτάει.
Δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο να είναι καρφωμένη επάνω μου.
Έβαλε τα χείλη της επάνω στα δικά μου για λίγα δευτερόλεπτα. Δεν την έσπρωξα, μία ανώτερη δύναμη δεν με άφησε να το κάνω και έτσι δεν το έκανα. Ανταποκρίθηκα, κι ας μην το ήθελα πραγματικά.
Βασικά, δεν είμαι σίγουρος αν το ήθελα ή όχι.
Απλά δεν κατάλαβα πότε ανταποκρίθηκα. Ήταν σαν να είμαι σε άλλο σύμπαν, πρώτη φορά στην ζωή μου αισθάνθηκα έτσι. Όταν επανήλθα στην πραγματικότητα, την φιλούσα παθιασμένα. Τα χέρια της ήταν επάνω στους ώμους μου και έπαιζαν με την χαίτη μου στον αυχένα.
Άνοιξε τα μάτια της και πήγε μακριά μου. Σηκώθηκε όρθια και πήρε την τσάντα της από το πάτωμα. "Σ-Συγγνώμη" ψιθύρισε.
Κούνησα το κεφάλι μου καθώς την έβλεπα να φεύγει.
आप पढ़ रहे हैं
𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국
फैनफिक्शन𝖳𝗁𝗂𝗌 𝗂𝗌 𝖺 𝗍𝖺𝖾𝗄𝗈𝗈𝗄 𝖿𝖺𝗇𝖿𝗂𝖼𝗍𝗂𝗈𝗇 𝗂𝗇 𝗀𝗋𝖾𝖾𝗄 ❝𝖧𝖾 𝖼𝗈𝗎𝗅𝖽 𝗇𝗈𝗍 𝗆𝖺𝗄𝖾 𝗂𝗍 𝗐𝗂𝗍𝗁𝗈𝗎𝗍 𝗁𝗂𝗆, 𝗌𝗈 𝗁𝖾 𝗃𝗈𝗂𝗇𝖾𝖽 𝗁𝗂𝗆 𝗂𝗇 𝗉𝖺𝗋𝖺𝖽𝗂𝗌𝖾❞
