'အဲ့ဒီေတာ့ တူတူမေနေတာ့ဘူးေပါ့ လက္မထပ္ေတာ့ဘူးေပါ့'
'ဆံုးေအာင္နားေထာင္ပါဦး အခ်စ္ကေလးရဲ႕...
အဲ့စကားကေလ...အားငယ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဝမ္းနည္းေနတဲ့အခ်ိန္ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့အခ်ိန္ babeေျပာလာမယ့္ JiJiေဘးမွာ babe အျမဲ႐ွိမယ္ဆိုတဲ့စကားပဲ'
.
'အဲ့လိုပဲ Babeေဘးမွာ ဒီလူ အျမဲတမ္း႐ွိေနမယ္'
ခုတစ္ေခါက္ေျပာၿပီး လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုနကနဲ႔အေျခအေနကမတူေတာ့။ စိတ္ဆိုးေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးမ႐ွိေတာ့...တိတ္တိတ္ကေလး ခိုးျပံဳးေနျပန္သည္။
Emotionalျဖစ္လြယ္လြန္းတဲ့ ကိုယ့္ကေလး။
ဘယ္လို စိတ္ခ်ထားႏိုင္မွာလဲ ကေလးရာ...အျမဲ အပိုင္သိမ္းပစ္လိုက္ခ်င္တာ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ Jenကို back hugမိသူက သူပါ။
ေနာက္ကေနဖက္ၿပီး Jenကို အိပ္ရာေပၚ ဆြဲလွဲပစ္လိုက္တယ္။
ကုတင္ေပၚ ဆြဲလွဲခံလိုက္ရလို႔ အံ့ျသတႀကီး ျဖစ္ေနသူက Jen...
'ဘာ...ဘာလုပ္မလို႔လဲ JiJi'
'ညနက္ေနၿပီ အိပ္ၾကရေအာင္ေလေနာ္'
'အြန္း အိပ္ၾကစို႔'
Jenကို နမ္းဖို႔ Jisooႀကိဳးစားမိေတာ့...Jenတစ္ေယာက္ တစ္ဖက္ကို ဝွီးခနဲ လွည့္သြားတယ္။
အဲ့ဒီေနာက္မွ အသံေသးေသးေလးနဲ႔...
'ကမာၻေပၚမွာ နားဝင္အခ်ိဳဆံုးက ခ်စ္တယ္မဟုတ္ဘူးဆို...တူတူေနရေအာင္လည္း မဟုတ္ဘူးဆို...အဲ့တာေၾကာင့္ ခုလာနမ္းဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔'
အာ...ကိုယ့္စကားနဲ႔ကိုယ္ပဲ ခံလိုက္ဦးဟ Jisooရ။
___________________________
ေနာက္မနက္ Jenႏိုးလာေတာ့ သူေဘးမွာ JiJi႐ွိမေနေတာ့။ အဲ့အခိုက္အတန္႔မ်ိဳးကို သူ႐ူးေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္တာရယ္ပါ။ Jisooအိပ္ထဲမွာ ႐ွိေနမွန္း ေသခ်ာေနေပမယ့္ သူ႔မွာအျမဲတမ္း ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ထားခဲ့ၿပီလား စိုးရိမ္ရတာအေမာ...
ေအာက္ထပ္ကို ေျပးဆင္းၿပီး ႐ွာၾကည့္ေတာ့ မီးဖိုခန္းထဲမွာ မနက္စာလုပ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူ႔ကိုျမင္သြားေတာ့...
'Babeေလး နိးလာၿပီလား...မနက္စာရေနပါၿပီေနာ္ မမေလး'
'Nae...အခု လာစားပါမယ္'
YOU ARE READING
Referred Pain
Fanfictionမူလေနရာ မဟုတ္ဘဲ တျခားေနရာမွာ ခံစားရတဲ့ နာက်င္မႈေဝဒနာတဲ့။ အဲ့လိုဆို Jennie Kimဆိုတဲ့ကေလးဟာ သူ႔အတြက္ တစ္ဆင့္ခံ ခံစားမႈေပါ့။ ကေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႔ စိတ္အေျခအေနကိုလိုက္ၿပီး ဒီႏွလံုးသားက ခုန္ေနရတာမို႔... #Jensoo
Bonus part
Start from the beginning
