ခဏေနေတာ့ Johnny, Tenနဲ႔ Markတို႔ ဝင္လာၾကတယ္။ အကုန္လံုးမ်က္ႏွာမေကာင္းၾကဘူး

"Taeyong ငါတို႔ ဆရာဝန္နဲ႔ထပ္ေတြ႔လာတယ္"-Johnny

Johnnyစကားကိုၾကားေတာ့ က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းပဲ ထိုင္ရာက ထမိတယ္။ သူတို႔႐ွိေနတဲ့ေနရာကို သြားလိုက္ၿပီး ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္

"Jaehyunရဲ႕ အေျခအေနက...50-50ပဲ..အသက္႐ွင္ဖို႔နဲ႔....ဆံုးရံႈးရဖို႔က တစ္ဝက္စီပဲ။ ဒီလိုcomaျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါတို႔ သူ႔ကိုဆံုး႐ွံုးသြားႏိုင္ေခ်႐ွိတယ္"-Johnny

က်ေနာ္ ေခါင္းရမ္းျပလိုက္တယ္

"ဟင့္အင္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး..ဦးဂ်ယ္ ေသခ်ာေပါက္ အသက္႐ွင္မွာ! ဘယ္ေလာက္ေစာင့္ရ ေစာင့္ရ က်ေနာ္ ေစာင့္မယ္!! သူ အသက္ျပန္႐ွင္မွာ!!!"

သူတို႔၃ေယာက္လံုး လိမ္ေနၾကတာ! မဟုတ္တာေတြေျပာေနတာ။ ဦးဂ်ယ္ က်ေနာ့္ကို ထားမသြားဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွထားမသြားဘူး။

"Taeyong မင္း စိတ္ကိုအသင့္ျပင္ထားဖို႔ေျပာတာ"-Ten

"ဘာကိုအသင့္ျပင္ရမွာလဲ? သူငါ့ကို ထားမသြားဘူး! ငါသိတယ္။ သူ ငါ့ကိုကတိေတြေပးထားတယ္။ ငါ့ကို အဲ့လိုရာခိုင္ႏႈန္းေတြနဲ႔ လာမေျပာနဲ႔ ငါမႀကိဳက္ဘူး!!!"

က်ေနာ့္ကို အံ့ၾသတာနဲ႔ သနားတာေရာေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ မၾကည့္နဲ႔! ဦးဂ်ယ္က ျပန္လာမွာ! က်ေနာ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ထားမသြားဘူး။

                                     ~~~

3 weeks later~~

'ဦးဂ်ယ္ကိုေလ က်ေနာ္အရမ္းခ်စ္တာ သိလား? ဦးဂ်ယ္.. အဲ့ဒီစကားလံုးႀကီးႏွစ္လံုးနဲ႔တင္ က်ေနာ့္ကိုျပံဳးေအာင္လုပ္ႏိုင္တာ ဦးဂ်ယ္ပဲ႐ွိတာ..

                                                ေစာင့္ေနလ်က္
ဦးဂ်ယ္ရဲ႕ကေလး~~'

ေနာက္ထပ္စာရြက္ကေလးတစ္ခုကို က်ေနာ္ေရးၿပီးလို႔ ညီညီညာညာေခါက္ၿပီး အရင္ကစာရြက္ေလးေတြ႐ွိေနတဲ့ ဖန္ပုလင္းေလးထဲကို ထည့္လိုက္တယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့၃ပတ္က ပုလင္းအလြတ္ကေလးဟာ အခုျပည့္သေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ။ က်ေနာ္ ဦးဂ်ယ္ကို သတိရတိုင္း၊ လြမ္းတိုင္း ေနာက္ၿပီး သူ႔ကို မေျပာမိခဲ့တဲ့ မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ စကားေလးေတြ၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ daily workေတြ ဒါေတြကို သူ႔ကိုေျပာျပတဲ့အေနနဲ႔ တစ္ရြက္ခ်င္းေရးၿပီး သိမ္းလာခဲ့တာ။

Uncle Jae (Complete)जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें