De Verlossers {deel 2}

Hoofdstuk 2: Labda

Mensen overtuigen leek niet zo makkelijk als het leek in boeken, besefte William zich toen Jessy, Kat en Cecille het verhaal vertelden. Mensen luisterden echt wel, maar ze moesten er eerst goed over nadenken. Het schuldgevoel moest dan nog komen en dan zouden ze zich pas echt beseffen wat er gezegd was.

'Niet te geloven dat we twee jaar geleden nog normale mensen waren,' zei Kat. 'Ik bedoel, we zaten op de middelbare school. We hadden allemaal totaal verschillende rangen en nu zitten we hier samen op een andere planeet waar niemand kennis heeft. We zijn sterker dan ooit.'

'Zijn we dat wel?' vroeg Jason plots. 'We zijn hier wel en we weten wat we moeten doen, maar we zijn alles boven alles gewoon tieners die iets merkwaardigs hebben meegemaakt.'

'Ja, iets merkwaardigs en fantastisch,' zei Jessy. Daar was William het mee eens.

'En dan te bedenken dat we toch allemaal onszelf zijn gebleven,' zei Willam. 'Dat is nog eens merkwaardig.'

'Nee,' zei Cecille. 'Dat is wat ons bijzonder maakt.'

Twee uur later liepen ze naar de dichtstbijzijnde bibliotheek. Mensen staarden hen na, maar vertikten het om iets te zeggen. De zes jongeren liepen de bibliotheek binnen.

Jessy nam het woord. 'Eh, hallo? Wij zoeken antwoorden op de meest logische vragen die jullie waarschijnlijk kunnen hebben. Heeft u misschien een boek met een theorie over het ontstaan van MiGri?'

'Een theorie?' lachte de jongen achter de balie. 'Ik weet niet hoe het bij jullie op aarde gaat hoor, maar wij weten al lang hoe onze planeet is ontstaan.'

'O,' zei Jessy verbaasd. 'Is er dan misschien een boek dat dat uitlegt?'

'Natuurlijk, duizenden ervan,' zei de jongen. 'Ik weet niet wat jullie allemaal al kennen, maar ik schat niet zo veel.' Hij kwam achter de balie vandaan en liep voor hen uit. 'We hebben een hele afdeling over het ontstaan van de planeet.' Hij stopte bij twee zwarte kasten die vol stonden met in leer gebonden boeken.

'Leef je uit,' zei de jongen en hij liep terug naar de balie.