Ryan Finn Hood Hemmings
Als ik in de ochtend wakker wordt grijp ik naar mijn hoofd. Koppijn niet normaal. Ik laat mijn ogen even aan het licht wennen en zie dan dat ik in mijn eigen kamer lig. Ik wil mijn armen om Clary heenslaan maar inplaats van dat ik haar blauwe haren zie, zie ik zwarte haren. Mijn ogen worden groot terwijl mijn gedachten naar de avond ervoor terug schieten. Ik voel het meisje naast mij bewegen en ze legt haar arm om mijn middel heen. Ik gooi deze terug en sta op. ,,Het is beter als je gaat.''
,,Ugh, goed.'' Ze staat op pakt haar spullen en nog geen minuut later hoor ik de voordeur dichtgaan. Mijn hand haal ik door mijn haren en ik voel woede in mezelf. Hoe kon ik zo dom zijn? Nu gaat ze me zeker wel verlaten. Ik kan maar beter eerlijk tegen haar zijn. Met een schuldgevoel loop ik naar haar kamer en klop ik op de deur. Ik krijg geen reactie en loop naar binnen om een leeg bed aan te treffen. Ik loop terug naar mijn kamer en pak mijn telefoon en probeer haar te bereiken. Elke keer krijg ik haar voicemail en ik geef de moed op. Ik voel me schuldig en vies en loop naar de badkamer. Ik zet de kraan aan en laat de veel te warme stralen over me heen lopen. Het gaat de laatste tijd al niet lekker tussen mij en Clary, wat totaal mijn schuld is, en nu heb ik het echt wel verpest.
Als ik er zeker van ben alle aanrakingen van die meid van mijn lichaam af te hebben wikkel ik een handdoek om mijn middel en ga ik op mijn bed zitten. Ik hoor even later een deur open gaan en niet veel later voel ik hoe iemand naast me gaat zitten. Ik kijk op en zie dat het Clary is. Ze ziet er slecht uit en ik heb moeite om haar recht in haar ogen aan te kijken. Ik zie dat ook zij moeite heeft om mij recht in mijn ogen aan te kijken, wat alleen maar kan betekenen dat ze weet wat er is gebeurd.
,,Clary we moeten praten.''
,,Misschien is dat wel het beste ja.'' Ze weet wat er is gebeurt. Ik kan mezelf wel haten. ,,Ik weet niet wat me bezielde, ik was veel te dronken en toen ik wakker werd en een of andere meid naast me had liggen. Het spijt me zo. Ik weet dat ik de drank niet de schuld kan geven maar als ik nou eens wist waar mijn grens lag dan, dan zou dit nooit gebeurd zijn.''
,,Je bent vreemd gegaan?'' Ik kijk haar aan en ik knik. Ze lijkt opgelucht? ,,En het spijt me zo. Ik hou van jou echt waar en ik wil je echt niet kwijt maar ik begrijp het als je niet verder wil met mij.''
,,Ryan, ik moet jou ook iets vertellen. Ik werd vanochtend ook wakker naast iemand anders. Ik weet ook echt niet wat me bezielde maar hij, Awsten ik weet het niet eens, het enige wat ik weet is dat ik er echt spijt van heb. En ik wil jou ook echt niet kwijt, ik hou van je.''
,,Jij hebt het bed gedeeld met Awsten?!'' Ze knikt en ik voel woede in mijn lichaam opborrelen. Awsten van uit alle mensen?! ,,En nu?'' Ze kijkt me aan. ,,Ik weet alleen dat ik jou niet kwijt wil.''
,,En ik wil jou ook niet kwijt. Dus ik denk dat het het beste is om beide het nooit meer over deze dag te hebben en verder te gaan met onze relatie. Maar dit keer ga ik naar jou luisteren en ga ik hulp zoeken bij mijn alcohol en drugs probleem.''
,,Ga je dat echt doen voor mij?''
,,Voor jou zou ik alles doen! Mijn vrienden mogen dan wel veel voor mij betekenen maar jij betekent veel meer voor mij en ik wil dat wij weer een gezonde relatie hebben waar ik niet weer dezelfde fout maak en waar jij niet naar Awsten vlucht.'' Ze kijkt me aan en drukt dan haar lippen op die van mij. En dit keer meen ik het ook echt ik ga hulp zoeken voor mijn problemen want haar wil ik echt niet kwijt en al zeker niet aan Awsten.
