Veiled Diaries #1: Shriveled Poison

Chapter 4

My heart contorted so harsh that I don't know where to get my breath again. Tipid akong ngumisi sa nangyari at nilampasan na siya roon, Tito Gerald was smirking on the other side. Mabilis akong umakyat sa kuwarto, I instantly locked the door behind me and threw my bag violently on the floor. Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang pagkahingal ko pero hingal na hinga ako habang pinipigilan ang emosyong kumawala.

I fucking hate her! I hate everyone here! They are so fucking sick and evil!

Ganoon parati, kapag pagod na siyang manermon, papalipatin ako sa dorm at itataboy tapos ilang linggo lang pababalikin ako para may mapagbuhusan na naman ng mga salitang inipon niya para sa akin. Para akong punching bag na iyon lang ang purpose, ang masaktan. That's how it works, I can perfectly fit for a punching bag of painful words and hand. Masakit at masakit lang, walang ibang matatanggap kundi iyon. Kailan ba naging masarap maging punching bag?

Hinawakan ko ang aking pisngi at saka naupo sa sahig, I hid my face on my trembling knees and cried my anger out in silence to ease the tension between my heart and running thoughts at the moment. It came out so dark and painful, I let out sobs as my heart feels shallow alone. Lumunok ako at humingang malalim, I slowly placed my shaky hands on my both ears and bowed my head more. My thoughts are stressing me so bad and I don't know how to stop them from pulling me into the darkness.

No, I don't want the darkness... I don't wanna be pulled tonight!

Mabilis akong tumayo mula sa sahig habang nakatakip pa rin ang mga palad sa tainga, pumikit ako nang mariin at dinampot ang bag ko saka sumampa sa kama. Mabilis kong hinalungkat doon ang pipe na may tuyong damo, pero mas naunang sumagi sa paningin ko ang maliit na paperbag doon. I was crying silently as I took it out and tore the paper, there are two sets of medicine there. Can I use these all to overdose myself? Will it help me feel better easily?

Suminghap ako at napansin ang asul na papel doon, folded like airplane. Binuksan ko iyon at binasa.

Take two capsules at a time, thrice a day after meal time. The one is for flu, one for your bark-toned-cough. Don't forget to eat first before taking them. Get well.

I clenched my jaw, bumuhos ng tahimik ang luha ko. That was comforting just in time, pagod akong bumuntong hininga habang kunot ang noo. Muli kong binasa ang note, binagsak ko ang sarili sa kama at humikbi.

Buti pa nga siya, kahit nakita niya akong nagnanakaw doon sa Alpha ay may concern pa rin. He even paid for it and now he's making the demons of sadness and pain around my head down by just reading a note of reminder and medicines to get well! When will I get to feel that in the gestures of my Mom? Kailan ko iyon mararamdaman sa tunay kong pamilya at kasama? Bakit kahit anong pilit ko sa aking sarili na maramdaman iyon kahit hindi nila iparamdam ay blangko talaga at sakit lalo ang dulot?

That night I sneaked out to get my kind of breath and free mind. Kahit sobrang sakit ng katawan ko sa trangkaso, hindi ako napigilan noon. I even took four tablets to make it effective. Natatawa na lang ako sa sarili ko dahil nakauniporme na agad ako sa oras na iyon para lang handa na sa kinabukasang klase, I was with Aladdin and squad. Masuwerte pa ako na welcome pa rin sa tambayan nila kahit na mailap na si Aladdin sa akin dahil doon sa huli naming pag-uusap.

Kahit anong pilit kong balewalain ang mga salita ni Mommy, wala pa rin. Iyon at iyon lang ang tumatakbo paikot sa aking isip buong magdamag, hindi ako pinpatulog sa sakit. I was having a breakdown, I need this dried leaves to feel well and high, so dark whispers in my head wouldn't reach me.

I put the filter of my tiny cigarette in my lips to suck it, pumikit ako at inunat ang aking leeg habang binubuga ang usok mula sa aking baga. Binuksan ko ulit ang mga mata para panuorin sila Simon sa sofa. They're currently playing cards, naroon din si Aladdin. Nagtatawanan sila habang nagtataguan ng kanilang mga cards upang hindi masilipan.