𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

34

"Καλά" ψιθύρισε. Τον αγκάλιασα σφιχτά και έκλεισα τα μάτια μου. Ο Jin μπήκε μέσα στο δωμάτιο και μας αγριοκοίταξε. Μου έκανε νόημα να σηκωθώ και το έκανα. Τον ακολούθησα έξω στην αυλή και τον είδα να είναι απλά μες τα νεύρα. Στα αλήθεια φαινόταν να ζηλεύει. Αλλά αυτός μου έλεγε ότι είναι straight, οπότε δεν έχει λογική να αντιδρά έτσι στην φάση με τον Jiminie.

"Να πεις στο αγόρι σου ότι τα άκουσα όλα και ξέρω ότι μου κρατάει μούτρα και δεν τον συμπαθώ, αλλά να ξέρει ότι εγώ δεν εμπιστεύομαι άτομα έτσι εύκολα και αυτός έχει κάτι που εμένα δεν μου αρέσει, να το ξέρεις. Ούτε με τον Taehyung τα πηγαίνει καλά, δεν ξέρω τι έχει γίνει και ούτε με νοιάζει αλλά υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκεί έξω που τους αξίζει η αγάπη σου και είναι πολύ καλύτερα παιδιά από εκείνον τον βλάκα".

"ΠΟΙΟΝ ΕΙΠΕΣ ΒΛΑΚΑ;" φώναξα.

"Από εκείνο το καλό παιδί εννοούσα... Υπάρχουν πιο ειλικρινείς άνθρωποι από εκείνο το καλό παιδί" συμπλήρωσε. "Όπως; Για δώσε μου ένα παράδειγμα" του είπε κοιτώντας τον στα μάτια. Έσκυψε για λίγο το κεφάλι του και ύστερα το σήκωσε και με κοίταξε και αυτός στα μάτια. "Θες να σου δώσω ένα παράδειγμα;". "Ναι" απάντησα.

Με κοιτούσε στα μάτια για αρκετή ώρα. Ήρθε προς το μέρος μου και έσκυψε. Τα πρόσωπα μας ήρθαν πολύ κοντά, αισθάνθηκα παράξενα. Τον κοιτούσα στα μάτια απορημένος και μόλις ένιωσα τα χείλη του επάνω στα δικά μου τον έσπρωξα με δύναμη.

Μα, αφού αυτός είναι straight...

"Τι ήταν αυτό; Σου αρέσω;" τον ρώτησα. Ανασήκωσε τους ώμους του και κοίταξε ντροπαλά κάτω. "Απλά ήθελα να σου πω πως ο Jimin δεν είναι τόσο καλός όσο νομίζεις". "Παράτα με" απάντησα και μπήκα μέσα στο δωμάτιο όπου με περίμενε το μωρό μου.

Τον φίλησα στα χείλη και ξάπλωσα ξανά μαζί του. "Τι σου είπε;". "Τίποτα το σημαντικό, Jiminie. Μην νοιάζεσαι". Με κοίταξε νευριασμένος. Τι σκατά;

"Yoongi-ah τα άκουσα όλα. Και να πας να του πεις ότι δεν είμαι τόσο κακός όσο νομίζει. Και του Taehyung τού έχω ζητήσει χίλιες φορές συγνώμη και είμαστε μια χαρά τώρα!". Τον αγριοκοίταξα. "Καλά, κάντε μια κουβέντα μεταξύ σας και παρατήστε με εμένα!" απάντησα και χώθηκα κάτω από τα σκεπάσματα.

Μετά από λίγη ώρα σήκωσε την κουβέρτα σε μία προσπάθεια να μπει κι αυτός από κάτω. Τον έσπρωξα και του γύρισα την πλάτη νευριασμένος. "Yoongi, δεν έχεις λόγο να μου κρατάς μούτρα. Εγώ θα έπρεπε να σου κρατάω". "Γιατί να μου κρατάς μούτρα;" απόρησα.

"Yoongi, ή εκείνον ή εμένα. Διαλέγεις και παίρνεις". "Δεν πρόκειται. Εκείνος είναι ο κολλητός μου, καλύτερος και από αδερφό και εσύ είσαι το αγόρι μου. Καμία σχέση το ένα με το άλλο". "Ωραία λοιπόν, αφού βάζεις τις φιλίες σου πάνω από εμένα" είπε παραπονεμένος και σηκώθηκε από το κρεβάτι.

Μα δεν μπορώ να διαλέξω. Ο Jin μου έχει σταθεί σε όλες τις δύσκολες στιγμές, ήταν εκεί όταν τον χρειαζόμουν και όταν δεν τον χρειαζόμουν. Ήταν όμως πάντα εκεί. Ποτέ δεν αρνήθηκε να με βοηθήσει για το οτιδήποτε. Όλη μου την ζωή δίπλα μου είναι, να με υποστηρίζει σε όλα και να με κάνει να χαμογελάω. Να μου θυμίζει πως αξίζω, πως δεν είμαι άχρηστος. Να μου θυμίζει πως δεν αξίζει να πεθάνω, γιατί η ζωή είναι δώρο και δεν πρέπει να την χαραμίζουμε. Μου έχει χαρίσει πολύ όμορφες στιγμές που αν δεν τον γνώριζα δεν θα τις είχα ζήσει. Ούτε με τον αδερφό μου δεν έχω περάσει τόσο ωραία όσο έχω περάσει με εκείνον. Δεν μπορεί ο Jimin να έρχεται με το έτσι θέλω και να με βάζει να διαλέξω ανάμεσα στον Jin και σε εκείνον.

Πρέπει να καταλάβει πως ο κολλητός και το αγόρι είναι δύο διαφορετικά άτομα, και στην συγκεκριμένη περίπτωση πιστεύω πως προτιμώ τον Jin, αν και πρέπει να το σκεφτώ. Αλλά, δεν είμαι σίγουρος πού θα οδηγήσει όλο αυτό.

Πφφφ, δεν μας παρατάει κι αυτός; Δεν κουράζω άλλο το μυαλό μου για χάρη του. Φτάνει.