Not so shy for a Nerd

☆28☆

Κατευθύνομαι προς το αμαξι και μπαινω μεσα.

Ο Αλεξ δεν γυρίζει καν να με κοιτάξει, βαζει μπρος τη μηχανη και πατάει το γκάζι.

Εχει περασει ενα τέταρτο και ειναι μεσα στη μουγκαμαρα.

Τζιζους μπόι περιοδο εχεις;;

"Μπορείς να μου πεις τι εχεις επιτελους;;" λεω ξαφνικα εφοσον μου ειχε σπάσει τα νευρα η σταση του.

Γυρίζει και με κοιτάζει στιγμιαία και μετα επιστρέφει το βλέμμα του στον δρομο.

"Τιποτα δεν εχω." λεει μετα που ξαναγύρισε το κεφαλι του μπροστα.

"Ναι ασταφτα ύπουλη σουρικατα. Το ξερω οτι κατι εχεις, αφου φαινεται!" λεω σαρκαστικά.

"Τίποτα δεν εχω άραξε πωωω." λεει και μπορω να ακουσω το γύρισμα των ματιών του πραγματικα.

"Οκευ." λεω ηττημένα.

Θα μαθω μετα τι εχεις Αλεξακο, δεν μου γλυτώνεις εμενα.

Φτασαμε στην εταιρία και μολις πάρκαρε το αμαξι κατευθυνθήκαμε στο ασανσέρ.

Μπαινει πρωτος και μετα ακολουθώ εγω πατώντας επειτα το κουμπι του 40ου ορόφου.

Παλι ησυχία. Πόσο συχαίνομαι αυτου του ειδους τις ησυχιες.

Ξαφνικα το ασανσέρ σταματάει και τα φωτα αρχιζουν να τρεμοπαιζουν μεχρι που σταθεροποιηθηκαν.

"Τι εγινε;;" λεω πανικόβλητη

"Νομιζω πως το ασανσερ χαλασε.." λεει πατώντας διαφορα κουμπιά.

"Τι?!?!" λεω λιγο πιο δυνατα απο οσο ηθελα και η ανασα μου αρχιζει και βαραίνει.

"Ηρέμησε θα ερθει καποιος να το φτιάξει οπου να ναι." λεει κοιτάζοντας γυρω γύρω.

"Δεν μπορω να συμβαινει αυτο! Οχι οχι οχι.. Πρεπει.. Πρεπει βα βγουμε απο εδω μεσα! Θα αργήσουμε σ-στο μίτινγκ!" λεω προσπαθοντας να αναπνεύσω.

"Ει ει ει... Τι ηρέμησε, ολα θα πανε καλα. Μην ανησυχείς θα βγουμε απο εδω μεσα εγκαίρως. Και μην φοβάσαι ειμαι εγω εδω." λεει και με αγκαλιάζει χαϊδεύοντας τα μαλλια μου.

Κατευθείαν μολις μύρισα το αρωμα του ενιωσα πιο ασφαλής και ηρέμησα λιγο.

Μολις η αναπνοή μου σταθεροποιήθηκε, απομακρύνθηκε απο πανω μου και αρχισε να ψάχνει, λογικα, για τρόπους να βγούμε απο εδω μεσα.

Επειτα απο κάμποση ώρα, στην οποια εγω ειχα κατσει κατω, ξεφυσάει και κάθεται απεναντι μου.