Not so shy for a Nerd

°'•14•'°

"Γ-γιατι;" λεει και μπορω να διακρίνω το πληγωμένο ύφος του.

"Τι γιατί?! Δεν το καταλαβαινεις ότι εμεις οι δυο.. Δεεεεν?!" λεω καθως τινάζω το χερι μου απο το κράτημα του.

Βλεπω το βλέμα του που εχει σκοτεινιάσει και με παρακολουθεί με μπερδεμένο ύφος.

"Τι ειναι αυτα που λες;;" με ρωτάει καθώς με πλησιάζει

"Τίποτα απλα πηγαινε στην κοπελα σου! Παω στοιχημα θα αναρωτιέται που εισαι." λεω χωρις να σκεφτώ καβ τι ειπα και στο τελος γελαω με πικρία και γυρίζω την πλατη μου σε αυτον.

Τον ακουω που ξεφυσάει και μετα απο λιγο νιωθω τα χερια του να βαζουν στην ακρη τα μαλλια μου αφήνοντας εκθετιμενο το λαιμο μου.

Η ανασα του χτυπαει πανω στο λαιμο μου και αμεσως ανατριχιάζω ολόκληρη.

Δαγκώνω το χείλος μου για να μην μου ξεφύγει καμια αντιδραση και καταλαβει ποση επιρροή εχει πανω μου.

"Αν εννοεις τη Λόρεν.." λεει καθως τα χείλη του ακουμπανε ελάχιστα το λοβό του αυτιού μου κάνοντας με να παρω μια κόφτη ανασα. "..εχουμε τελειωσει."

Εχω κλεισει τα ματια μου και εχω γυρει το κεφαλι μου στο πλάι υπνοτισμενη παρακαλώντας νοητά να κανει αυτα που εκανε και πριν στον λαιμό μου.

Κατεβαίνει σε ολο το μήκος του λαιμού μου αφήνοντας την καφτη του ανασα και στο τέλος αφηνει ενα απαλό φιλι και μπορω να πω πως νιωθω τα πόδια μου να τρεμιυν ελάχιστα.

Και ετσι απότομα με αφήνει στην ζαλάδα μου και απομακρύνεται απο πισω μου μένοντας ξεπνοη.

Γυρίζω να τον κοιτάξω και τον βλεπω που σκανάρει ολες τις φωτογραφιες που εχω στο γραφείο μου.

Ειμαι εγω μικρη.

Δεν μου αρεσει να κοιτάνε αυτες τις φωτογραφιες.

Παω μπροστα του και τον απομακρύνω από το γραφειο μου.

"Εμμ νομιζω είναι ωρα να φυγεις.." λεω με δυσκολία καθως ειμαι ακομα υπο την επιρροή του.

Αποφεύγω να τον κοιτάξω στα ματια καθως νιωθω τα μάγουλα μου να φλέγονται στη θύμηση της προηγούμενης μας κατάστασης.

Τον ακουω που του ξεφεύγει ενα γελάκι και σηκώνω το κεφαλι μου για να συναντήσω να ματια του.

Με κοιτούσε ηδη χαμογελώντας λοξά.

Αλλάζω γρηγορα το βλέμμα μου και τον σπρώχνω προς το παράθυρο.

Αυτος γελάει πιο δυνατα τωρα

"Σταματα να γελας και τελειωνεε!" λεω με ενα ήχος παραπονου στην φωνη μου.

Αυτος ακάθεκτος συνεχιζει να γελάει αλλα δεν αντιστέκεται στο να βγει απο το παραθυρο ευτυχώς.

Εχει σκαρφαλώσει και ειναι ετοιμος να κατέβει οσπου ξαφνικα σταματαει και με κοιτάει.

"Εισαι πολυ cute οταν κοκκινίζεις" λεει με ενα γελακι

"Βρε αντε στο διαολο!" λεω κοκκινιζοντας περισσοτερο και τον σπρώχνω να κατέβει (οχι σε σημειο να τον ρίξω κάτω ειπαμε παιδια δεν ειμαι δολοφόνος!)

Αφου τον παρακολουθώ μεχρι να χαθει απο το οπτικό μου πεδίο, οχι πριν φυσικα γυρίσει και κανει κατι κινήσεις σε στυλ μεσαίωνα και μου στείλει ένα φιλι στον αερα, γυρίζω τα ματια μου, κλεινω το παραθυρο και πεφτω με φορα στο κρεβατι καλύπτοντας το προσωπο μου.

Μια ανασα που δεν ειχα καταλάβει ότι κρατούσα φευγει απο τα πνευμονία μου με δυναμη καθως ένα χαμογελο αλά τζοκερ στολίζει τα χείλη μου.

Τι εχω πάθει;;;;;; 🙈🙈🙈🙈🙈

Ο ηχος του κινητού μου με βγαζει απότομα απο τις σκέψεις μου.

"Παρακαλω;" λεω παραξενεμενη εφοσον δεν αναγνώριζα τον αριθμο

"Γεια σου Σαβάνα χρυσο μου! Ειμαι ο Pablo! Αύριο μην κανονησεις τιποτα εχουμε φωτογράφιση! Στις 9 το πρωι να εισαι εδω!" λέει ενας τυπος που απο οτι καταλαβα είναι το παγώνι

"Μα αυριο εχω σχολειο.." διαμαρτύρομαι αλλα η κλήση εχει ηδη τερματιστεί.

Ξεφυσαω και πεταω στο κρεβατι το κινητο μου.

Η ωρα εχει παει ηδη 9 λεω να δω καμια ταινια και να πεσω για υπνο.

Περνώ το λαπτοπ μου και βαζω μια ταινια να φορτώνει και ωστόσο φτιάχνω και ποπκόρν.

~•×•~•×•~•×•~•×•~•×•~•×•~•×•~•×•~•×•~

Αλοχα πυγολαμπίδες μου!

Τι κανετε;;

Υποσχέθηκα οτι θα ανεβασω κεφαλαιο σημερα και το εκανα! 💕

Τωρα πρεπει να παω να διαβασω γιατι την τριτη δινω εξετάσεις δυο μαθήματα και αγκχχχ🙈

Ερωτηση ημερας:

Τι δίνετε πρωτο μαθημα;;

Εγω βιολογία και εκθεση/λογοτεχνία (τα εχουν ενωσει και ειναι σαν ενα μαθημα η εκθεση με τη λογοτεχνία.)

Αυτα για σημεραααα

Σι για ον δεν νεξτ τσαπτερ!

Λοβγιααα💕💕

Yours truly,
🌙♥Alina♥🌙