-၆၅-

138 14 0
                                    

မနက္ခင္းေတြမွာ အဓိပၸါယ္မဲ့စြာႏိုးထတယ္။

ညည့္နက္ေတာ့လည္း အဓိပၸါယ္မဲ့ေသာ
နာက်င္မႈေတြနဲ႔ အိပ္ဆက္ျခင္း ညေတြ။

တစ္စံုတစ္ခု ေပ်ာက္ကြယ္ေနဆဲ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က အားေလ်ာ့လာတယ္။

မဆီမဆိုင္ ပစ္ေပါက္ခံခဲ့ရတဲ့ ခဲေပါက္ရာေတြက
ႏွလံုးအိမ္မွာ စကာေပါက္ေတြနဲ႔ ရွင္သန္။

ခံႏိုင္ရည္ရွိလာတဲ့ အခါ "အဆင္ေျပပါတယ္" လို႔ေရရြတ္တတ္လာတယ္။

ကိုယ္က အတၱဆန္လာတဲ့ အခါ အရာ အားလံုးကို
ထားပစ္ခဲ့ၿပီ  ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေသာ ပင္လယ္ ျပင္ထဲ ခုန္ခ်ခဲ့တယ္။

နာက်င္ျခင္းနဲ႔ ေဝးရာ..
ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ေဝးရာ...

ဤခႏၶာမရွိေတာ့ ၿပီ...ေဝဒနာလည္း မရွိေတာ့....။

   END

Unknown Doleful  IIWhere stories live. Discover now