Strangers Love [ONE SHOTS]

Stranger's Love I

Hindi ko maiwasang mainggit sa mga magkasintahang magkahawak-kamay at sobrang sweet na naglalakad sa dalampasigan habang may mga hawak na bulaklak sa kamay nila.

"Fuck you all!" naiinis na bulong ko. Tinapon ko sa harapan ko ang lata ng beer na iniinom ko.

"What's with this day? Wala namang importante sa Valentine's day! Tsk! It's only an ordinary day at wala namang bago," asar na wika ko sabay kuha ko ng beer na nasa tabi ko at saka ko ininom.

Gusto kong maglasing para mawala sa isip ko ang ginawa ng hinayupak kong ex. He just broke up with me and left me hanging at the restaurant. Paulit-ulit lang na nagre-replay sa utak ko ang sinabi niya bago niya ako tinalikuran.

"I don't want to see you anymore, I love someone else. Let's break up."

And guessed what? Nangyari lang 'to kahapon. At ngayon, Valentine's day, nagpapakasaya siya roon sa bago niya samantalang ako, heto, umiinom at nagpapaka-bitter sa mundo.

Fuck him to death!

"Happy Valentine's day for me!" bati ko sa sarili ko at ininom ang beer na hawak ko at hinayaang bumagsak ang luha sa mga mata ko. Nasasaktan ako dahil sa ginawa sa akin ng taong minahal ko.

"How can he affect me this much?" tanong ko sa sarili ko at naiinis na sinabunutan ang buhok ko.

"I sacrificed everything just to be with him. I even abandoned my friends just for him. And then what? He just dumped me! Fuck you, Lawrence!" nanggigigil na sigaw ko.

Dahan-dahan akong tumayo at pinagpagan ang damit ko bago ko kinuha ang plastic ng beer na nasa tabi ko kanina. Pero bago pa man ako makahakbang. May biglang matigas na bagay ang nakabangga sa akin, dahilan ng pagbagsak ko ulit sa buhanginan. Hindi ko napigilang magmura dahil sa sakit na nararamdaman ko. Masakit na nga ang puso ko, pati ba naman katawan ko pasasakitin din.

"Damn! Lahat na lang ba ng kamalasan sa mundo mararanasan ko? Hindi ba pwedeng magpahinga kahit sandali lang?" inis na sambit ko habang hinihimas ang puwetan at balakang ko.

Nagulat na lang ako nang may kamay na nakalahad sa harapan ko. Agad kong tinignan ang nagmamay-ari nito at pinaningkitan ng mata.

"I can manage," giit ko at tinabig ang kamay nito. Bastos na kung bastos, wala akong pakialam.

"Hindi mo kailangang tabigin ang kamay ko. I just wanted to help," seryosong saad nito na ikinataas ng kilay ko.

"Just wow! Did I ask you to help me?" Nakataas kilay ko pa ring sabi rito at inis na hinahaplos ang balakang ko.

"Look, I'm sorry kung nabangga kita. I didn't mean to." So, siya pala ang matigas na bagay na bumangga sa akin. In fairness naman, ang tigas ng katawan niya. Siguro may bato itong tinatago sa katawan kaya ganoon na lang kalakas at kasakit ang pagbangga niya sa akin.

"Tsk!" sambit ko nalang at tuluyang tumayo. Paika-ika kong nilagpasan ang lalakeng nakabangga sa akin. Hindi ko na namamalayang nakasunod na pala ito. Nagulat nalang talaga ako ng bigla-bigla nalang siyang nagsalita sa tabi ko. Kung may sakit siguro ako sa puso, malamang nasa morgue na ako ngayon dahil sa mga pinagdadaanan ko.

"Hey, I'm really sorry. I didn't really mean to bump into you. How can I make it up to you?" he pleaded.

"Just stay away, will you?" naiiritang sambit ko at mas binilisan pa ang paglalakad pero sadyang makulit talaga ang lalakeng 'to. At dahil na rin sa mabagal at paika-ika kong paglalakad naabutan agad niya ako at nakisabay narin sa akin at panay ang pangungulit.