Strings and Chains (The Frey, #1)

22. Something is wrong

Lumunok ako at tumingin kay Papa na nakita kong nakatingin sa aming dalawa. Ginagamot na ni Vanilla ang sugat niya nang maalala ko sina Trojan.

"Anong nangyari, Pa?" tanong ko pero hindi umimik sa 'kin si Papa. Sa halip ay tumingin siya kay Mama.

Tumingin ako kay Rai na walang imik. "Where were you? What the hell happened, Rai?"

Bumukas ang pinto at nakita sina Tito George at Tita Maria. Hingal na hingal ang mga itong pumasok sa loob ng bahay at dali-daling lumapit kina Mama't Papa. Nang makita nila si Raiden ay napatigil sila sa kanilang ginagawa. Saglit silang napahinto at tumingin kay Raiden. Nang bumaba ang tingin nila sa kamay naming dalawa ay agad na tinuon nina Tito ang pansin kay Papa.

"Anong nangyari, Harold?" tanong ni Tito George.

Iniinda ni Papa ang sakit mula sa nakuha niyag tama sa kanyang tagiliran. "We were attacked," sagot ni Papa.

"Saan?" tanong ko agad.

"In our house," hirap na hirap na sagot ni Papa.

"Sina Trojan, nasaan sila?" tanong ko.

"Pabalik na sila rito," sagot naman ni Tita Maria.

"And you?" tanong ko naman kay Raiden.

Nang hindi makasagot si Raiden ay si Papa ang sumagot, "He saved us, Maru."

Tumingin ako sa t-shirt ni Raiden. Lumunok ako at hinawakan ng mahigpit ang t-shirt niya. I could only imagine what happened in our house. If Rai is like this, showered with blood, I can only expect worse.

"Okay..." Huminga ako ng malalim. "Okay..."

***

I stayed until my father is okay. Dinala si Mama sa loob ng kuwarto. Nakausap ko si Papa. He badly wants to explain what happened but based from his look, he already know that I'm aware of what is happening. He said he'll talk with me later and will look after mom first. Tita and Tito are discussing some things in their office with Trojan. I'm now standing outside the guest room where my mom and dad are inside.

Masyado akong nagulat sa nakita ko. My mom is unconscious and my dad is bleeding to death. Kung mamamatay ka sa takot, I'm probably dead by now. Namutla ata ang buong katawan ko nang makita silang duguan. My mom is still unconscious and my dad is now fine. I thanked Vanilla earlier dahil siya ang gumamot kay papa, but then she ignored me. I'm still thankful. Without her, ano na lang ang mangyayari kay papa?

And Rai...

Pumunta ako sa sala at nakitang wala si Rai. Lumabas ako ng bakuran at nakita siyang nakatayo roon. Malayo ang tingin. Basang-basa pa rin ng dugo ang buong katawan niya. He needs shower.

Lumapit ako sa kanya. He looked at me without saying a word. I did the same. I just looked at him.

"Okay ka lang ba talaga?" Nagtanong na ako dahil nakikita kong hindi okay si Rai. He's somehow... lost.

He didn't answer. Instead he went closer to me and rested his head on my shoulder. Naramdaman ko ang paghawak niya sa baywang ko kaya agad kong hinawakan ang ulo niya at hinaplos 'yon.

"Tell me what's bothering you."

"You're not going to ask where I went?" tanong niya.

"Do you want me to ask then?" tanong ko pabalik.

I heard him sigh. "I went back to see my master."

"Hmm... I am listening."

"That's why I was away for a day," paliwanag niya.