Zawgyi Version
ဟိုတယ္မွ မနက္ေစာေစာထြက္လာခ့ဲၿပီး အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ Tae Hyung အိမ္သုိ႔ေရာက္သည္။ တလမ္းလံုးကားေမာင္းလာတ့ဲသူ႔ကိုမွ အားမနာ စားလိုက္အိပ္လိုက္ျဖင့္ ပါလာေသာ ထိုပိစိေကြးသည္ ယခုလဲ လက္ကိုေျမာက္ အပ်င္းဆန္႔ရင္း ကားတံခါးဖြင့္ကာ ဆင္းသြားေလသည္။ တဝါးဝါး သမ္းရင္း သူ႔ကိုသြားၿပီဟုႏွဳတ္ဆက္ဖို႔ေတာင္ သတိျပဳမိဟန္မေပၚ။ စိတ္ဆိုးဆိုးႏွင့္လွမ္းေအာ္မည္အျပဳ …
လံုးတံုးတံုးႏွင့္ေလွ်ာက္ေနေသာ Tae Hyung မွာ ခ်ာခနဲလွည့္လာသည္။
Babe က ႐ုတ္တရပ္ဆိုေတာ့ အိပ္ရာက မႏွိဳးတဝက္ ႏွိဳးတဝက္မို႔ ငါ့ကုိေမ့သြားတာေနမွာ …
ခုေတာ့ သတိရသြားပံုေပၚတယ္။ ငါ့ခ်စ္သူေလးက ငါ့ကုိခ်စ္ပါတယ္ ဟီးး ဟီးးး …
ခုနက တင္းေနေသာ႐ုပ္မွာ ခ်က္ခ်င္း ၿဖီးသြားၿပီး တဟီးဟီးျဖင့္ ေက်နပ္ေနသည္။
Tae Hyung တေယာက္ ကားထဲသို႔ ငံု႔ကာျပဴးျပဴးေလးလွမ္းေခၚလာသည္။
" Jung Kook "
" အင္း Babe "
" ေမ့သြားေတာ့မလို႔ ေတာ္ေသးတယ္ "
ေတြ႕လား။ ငါစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမွာစိုးလို႕လာရွင္းျပတာ။
" ကြၽန္ေတာ့္ အထုပ္အပိုးေတြခ်ေပးအံုးေလ "
ဘယ္လို!!!
သူ႔အထုပ္အပိုးေတြကိုသတိရလို႔ျပန္လွည့္လာတာလားအ့ံၾသလြန္းလို႔ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။
ဒင္းေလး ဒီလို အခ်ိဳးေတြမ်ားေနၿပီ။ ဒီတခါေတာ့ ေတြ႕မယ္။
" ေနာက္ခန္းထဲမွာ ကိုယ့္ဘာသာ သယ္သြားလိုက္ေတာ့ "
" ဟာ … ကူသယ္ေပးအံုးေလ တေယာက္တည္းမွ မႏိုင္တာ "
" မႏိုင္ရင္ ႏွစ္ခါခြဲသယ္ေလ "
" Jung Kook !! "
" ေျပာေနၾကာတယ္ အခုေနသယ္လိုက္ရင္ေတာင္ ၿပီးေနေလာက္ၿပီ "
" ခင္ဗ်ားႀကီး ဘာအခ်ိဳးခ်ိဳးတာလဲ "
" ဘာခ်ိဳးလို႔လဲ "
" ကူသယ္ေပးပါဆိုေန !! "
" ကားေမာင္းလာရတာ ပင္ပန္းတယ္ကြ "
" ဟြန္႔ ခုေတာ့ သ႐ုပ္မွန္ေတြျပၿပီေပါ့ Jeon Jung Kook!… ခင္ဗ်ား ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေပးႏိုင္မလဲဆိုတာသိခ်င္လို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ခုေတာ့ သိၿပီ "
