De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

22. Vuurwerk en sterretjes

Jamie sloeg een arm om haar heen, terwijl ze naar het hek liepen. 

'Niet boos worden,' mompelde hij toen, vlak voor hij haar tegen zich aantrok en haar kuste. Ze voelde zich duizelig en ze had een kriebelend gevoel in haar lichaam. Ze kon er niets aandoen, maar ze huiverde toen zijn vingers over haar rug gleden. Het voelde goed. Hij rook naar leer, naar parfum en naar gras. Gras? 

Misschien zat er wel gras in zijn parfum. 

De nieuwe geur voor mannen: Forever Green met gras-extracten! 

Zijn handen gleden om haar middel en Isa was er vrij zeker van dat dit er behoorlijk echt uit moest zien. Het was dan ook behoorlijk echt.

Toen stopte hij, maar hij hield zijn mond vlakbij en ze voelde zijn adem toen hij sprak. 'Sorry. Het moest wel echt lijken.'

Toen trok hij haar met zich mee langs de fotograaf die ervoor zorgde dat Isa sterretjes zag door de flits. Dit waren vast vreselijke foto’s.

'Hoe kennen jullie elkaar?' vroeg de man gretig. 

'Van een feestje. Nu moeten we verder, want we hebben het druk.' 

De fotograaf grijnsde suggestief en het was duidelijk wat hij dacht. 'Welk feestje? Het feestje van Paris Hilton?'

'Nee, van Alex.'

'Ik ken geen Alex,' zei de man fronsend.

Jamie grinnikte en schudde zijn hoofd. 'Alex, de gitarist van de band Shattered Fingers die binnenkort overal in de hitlijsten staat.'

De voordeur vloog open en haar moeder verscheen. Isa was blij dat ze een duifgrijs mantelpakje droeg en geen joggingpak met paarse strepen.

Jamie sloeg de voordeur iets te hard dicht.

'Was… was dat een fotograaf?' zei haar moeder die naar de voortuin wees. 

Jamie knikte en de blije, spontane jongen was verdwenen. 'Zeg nooit alles tegen ze, ze verdraaien al je woorden. Dat moet u dus ook niet doen, mevrouw Visser.'

'Zeg toch Livry!' zei haar moeder glunderend en op een flirtende toon. Ze giechelde er ook nog een beetje bij. Isa weerstond de verleiding om om een teiltje te vragen en rolde in plaats daarvan met haar ogen.

Je doet gênant. 

Haar moeder was duidelijk in haar nopjes met Isa's vriendjeskeuze, want Isa had haar alleen zo zien stralen toen ze met Bram ging trouwen. 

'Was de film leuk?'

Isa wist dat dit een strikvraag was door Alex' sms'je. 

'We zijn niet naar de film geweest,' zei ze, terwijl ze zich uit haar jack wurmde. 'Die was uitverkocht.'

'Ik weet dat ik Isa niet mee had moeten nemen naar een café, maar we hebben geen drank gekocht, hoor,' zei Jamie toen met een lach, een oogverblindende lach. 'Chocolademelk met slagroom.'

’Heerlijk! Ik laat jullie alleen,' zei Livry met een klein lachje. 'Zijn jouw ouders niet ongerust, Jamie?'

Hij schudde zijn hoofd en toen realiseerde Isa zich dat niemand gevraagd had of Jamie nog thuis woonde. Haar moeder had hem de oren van het hoofd gevraagd over zijn ouders, zijn broertje en zusje, maar niemand had hem gevraagd of hij een eigen huis had. Misschien had niemand daar bij nagedacht.

'Mijn ouders zijn nooit ongerust,' loog hij. 

'Tot de volgende keer dan, hoop ik.'

'Zeker, mevrouw Vi… Livry.'