When Will I be YOURS?

Chapter 18

Monday came. Almost everyone is talking about the upcoming basketball game this afternoon. For me, usual routine lang. This time I need to watch the game kasi wala si Carrie to document. She asked me kung pwedeng ako na muna ang kumuha ng mga shots na ilalagay sa school paper kung saan sya ang Editor at Feature Writer ako.

"Best, manood tayo ng game?" I asked her habang wala pang teacher sa unahan.

"Nakakatamad." Ay naku, ano pa ba namang ieexpect ko sa isang toh? Super home buddy. Pero kelangan ko syang pilitin para naman my kasama ako aside sa mga member ng fans clubs ng Lions.

"Sige na please. Magpipicture ako para kay Carrie kasi." I explained. Alam ko naman kasi na pag tungkol sa resposibility ko as SC President, suportado nya ako.

"Sige na nga." And she pouted, pacute effect lang.

"Aw best. You look like a duck instead of a puppy." I said kaya naman she hit my arm.

"Bagay talaga kayong magkakasama nila Kuya, ang galing nyong mang asar." At nagtampu-tampuhan pa ang isang toh. Kala mo naman nga ay apektado.

"Ay sus, Ms. Ayessa Atienza, wag ka na po magtampo. Ililibre na lang kita mamaya ng Iced Coffee para sa pagsama mo saken. Bonus na yung makikita mo si Axel." At ang magaling na babae, itinulak ako dahil sa kilig.

"Siguraduhin mo lang best na may iced coffee ako, kundi sasabihin ko kay Calix na crush mo sya." Nanakot pa po sya, kala mo naman kaya.

"Oo na po." And we both laughed in unison, in a way that only the two of us can understand.

...

Hindi ko inexpect na malelate kami. Kakatapos ko lang din kasing ipresent sa faculty ang ideas ko para sa upcoming retreat. Yun nga lang, may ilang twist daw silang gagawin para hindi naman unfair sa ibang students ang magiging flow ng mga activities.

Maingay na sigawan ang bumungad sa amin ni Best. Halos hindi na nga kami makapasok sa dami ng mga gustong manood. Malakas kasi ang magkalabang team. If my memory serves me right, this team is the one of the toughest rival of Lions last year kaya for sure, matinding salpukan ang magaganap.

A loud bang of the ball was heard. Kahit hindi ako nakatingin, alam ko na agad na mintis ang tira. Tumama lang ang bola sa ring ng net.

"Ay ano ba yan? Why is the other team leading?" Hindi ko maiwasang magcomment ng makita ko sa taas ang score. Out team is barely scoring. I pulled Best habang nakikisiksik ako. The court is almost filled with blue wearing shirts, patunay na nasa loob kami ng home court nila. Panaka naka pero malakas pa din ang hiyawan ng mga supporters ng school kaya pinilit kong mapalapit sa may bench.

"Excuse me, makikidaan ang magaganda." And automatically the people will make way.

"Ang adik mo best." At kulang na lang tabunan nya ng buhok ang mukha nya dahil sa mga sinasabi ko. Napapatawa na lang din ako sa sarili kong kabaliwan.

"Hayaan mo na. Hindi naman nila tayo kilala." And we resume walking, or should I say, battling our way.

Kita kong lumapit si Jasper kay Spence at tinapik eto, sisigaw na sana ako kung hindi ko napansing matethree seconds violation sya kung mananatili syang parag tuod sa ilalim.

"Hi Ms. President." I heard some of our schoolmates greeted me. Ngumiti lang ako at inihanda na ang camera para sa documentation. Binigyan naman kami ng enough space para mas kita namin ang harap.

"Go Captain! We love you." And their crowd cheered. Halos lumabas na nga ang mga ngalangala nila sa pagsigaw. The players smiled mockingly at kita kong kumuyom ang mga kamay ni Jasper sa inis as if he's ready to make fight with them.