Het Anti-Cliché verhaal van Ares de Bad Boy en Klara het Engeltje!!!!!

Klara Verhoeven

'Wakker worden, trut,' riep een luide stem.

Ik opende voorzichtig mijn ogen en zag daar een lang figuur staan. Ze had een rechte houding, met haar armen over elkaar heen geslagen. Haar ogen staarden me boos aan, en ondanks de prachtige diepzee blauwe kleur, straalden ze vuur uit. Witte lokken bedekten delen van haar gezicht, met haar stralende bleke huid. Het was niemand anders dan de maangodin, of in andere woorden, mijn moeder.

'Hoe lang ga je daar nog blijven liggen, lui kind?' Schreeuwde ze geïrriteerd.

Met veel moeite kwam ik rechtop te zitten in mijn bed, maar ik werd meteen weer naar beneden geduwd door een hard klap op mijn wang.

'Had je maar sneller moeten zijn,' zei mijn moeder grijnzend terwijl ze mijn kamer uitliep.

Toen ze weg was, bleef ik nog even liggen en nam ik een moment om mijn armen en benen te bekijken. Ze zaten onder lelijke schaafwonden en blauwe plekken. Ik zuchtte even.

'Waarom ik... Waarom ik...'

Mijn naam is Klara Verhoeven. Ik ben 16 jaar oud en ik woon in een gigantisch huis midden in Rotterdam. Ik woon hier sinds mijn geboorte, en ik heb altijd al mijn best gedaan om de beste dochter in de wereld te zijn, maar mijn ouders waren nooit tevreden. Mijn moeder snijdt me altijd open, en noemt me altijd een "kut sterveling". Terwijl mijn familie uit goden bestaat, ben ik niks meer dan een mens. Mijn moeder slaat me constant en samen met haar man, Zeus, doet ze altijd haar best om mijn leven zo verschrikkelijk mogelijk te maken. Ik ben een angststoornis gaan ontwikkelen rond mijn 6e, de leeftijd waar mijn eeuwige marteling echt begon. Door de stoornis had ik nooit veel succes op school en bleef ik zitten bij bijna elke klas. De juffen dachten altijd dat ik dom was. Nooit hadden ze ook maar overwegen dat ik misschien wel mishandeld werd. Nu zit ik eindelijk op de middelbare en ik ben gek genoeg op het hoogste niveau geplaatst! Op mijn IQ-test kreeg ik een score van 413, wat betekende dat ik de slimste persoon ter wereld was! Vandaag was mijn eerste dag, dus ik hoop dat het anders zal zijn dan op de basisschool.

Een rilling ging door me heen toen ik dacht aan de pestkoppen, Patricia en Romano. Hoe ze altijd mijn spullen verbrandden, hoe ze me altijd uitscholden, hoe ze mijn kat George hadden opgehangen aan een lantaarnpaal...

Ik sloeg mijn vuist tegen mijn bureau.

'Deze keer zal het anders zijn'

Ik was vastberaden om een goede indruk te maken op alle docenten, om veel vrienden te krijgen, en om mijn geluk op een plek te zoeken waar mijn ouders me nooit kunnen bereiken. Een brede glimlach verscheen op mijn gezicht. Ondanks de pijn die mijn moeder's klap had achtergelaten, voelde ik me blij.

Ik rukte mijn kast open en zag daar al mijn versleten kleren hangen. Mijn ogen vielen meteen op een witte trui. Door de afgescheurde mouwen leek het op een dik, modieus topje. Vol enthousiasme deed ik het aan. Ik keek tevreden naar mijn spiegelbeeld en besloot om er een kort spijkerrokje en een zwarte legging onder aan te trekken.
Toen ik de trap af draafde, zag ik mijn vader met een krant en een fles bier in de woonkamer zitten. Hij draaide zijn hoofd naar me, en zijn lange witte haren draaiden mee. Hij gaf me een vieze blik.

'Slet,' mompelde hij.

Ik probeerde me niks aan te trekken van zijn woorden, maar dat was moeilijk om te doen door de samenpersing van stikstof, zuurstof en koolstofdioxide die de geluidstrillingen van mijn vader's stembanden verplaatsten naar mijn oor, die het omzette in verstaanbare woorden.

'Vader, waarom doet u mij dit altijd aan?' Vroeg ik met tranen in mijn ogen.

Hij lachte vals en nam een grote slok bier, terwijl ik het uitkrijste van verdriet.

Trillend liep ik weg van die afschuwelijke man. Ik poetste gauw mijn tanden, pakte mijn tas en rende naar school. Mijn ouders wilden me geen fiets geven, zodat ik elke dag de pijn in mijn benen moest verdragen als ik naar school liep. Ik wist niet waar mijn nieuwe school was, dus ik gebruikte Google Maps als mijn enige hulpmiddel. Ik deed mijn Nokia telefoon aan en startte het programma op. Eerst kwam er een groot logo in beeld, waarna er een lage toon klonk. Na 2 minuten kon ik eindelijk gebruik maken van de zoekfunctie. Ik typte de naam van mijn school in, "Sinus School voor Hoogbegaafden". Toen ik de adresgegevens had, sprintte ik meteen in de juiste richting, niet wetend wat voor een avontuur ik daar zou beleven...