Be The One (Sadder Than Sad)

Seven

Dannie

He's hot... very manly. Parang di bagay yata sa kanya yung pagtatrabaho sa coffee shop. I can't stop thinking about him kanina pa. Nakauwi na ako dito sa house. Nagpapahinga na ako dito sa couch sa living room habang nagmemerienda.

There's something about him that pulls me closer. And as i looked in his eyes, I can see that emotion na hindi bagay sa nakangiti niyang mga labi.

'Meeting him' is the first part of my 'project'. He doesn't have a clue na I know him already. He's intelligent kaya I know that I have to be careful. I want to do this 'thing' smoothly...

I noticed Mang Tannie na lumabas sa kusina.

"Ma'am Dannie, pinapatanung ni Manang Minda kung magdidinner ka pa raw ba ng heavy or hindi na? Magluluto na sana siya e." tanung niya sa akin. Kanina pa pala ako nakatunganga dito at nag-iisip. 'Di ko na namalayan na papagabi na.

"Hindi na po Manong. Yung dinner na lang po ninyo ni Manang ang iprepare ninyo." utos ko kay Manong. Sila lang kasi ni Manang ang kasama ko dito sa house.

I have to watch what I eat and my diet. 'Di dahil gusto ko but I have to.

Pabalik na sana si Manong sa kusina ng humarap uli siya sa akin at parang may naalala pang nais sabihin.

"A ma'am Dan, natatandaan mo pa ba yung binatang tinulungan mo? Nagkita uli kami nung isang araw." sabi ni Manong sa akin ng makalapit siya sa kinauupuan ko.

"Yes po manong, naaalala ko siya." kunwaring sabi ko kay manong habang kinukuha ko yung magazine sa coffee table.

"How is he Manong?" sunod kong tanung.

"Ayun, nagsusumikap. Nahinto muna pala siya sa pag-aaral niya. Sa ngayon daw e nagtatrabaho siya sa coffee shop malapit lang dun sa hospital ni Doc Jules, pagkatapos niya duon eh may part time pa siya sa gabi sa isang bar dun din sa may Taguig. Napakasipag na bata. Kumbakit ba naman kasi napakalupit ng buhay sa kaniya, tsk tsk tsk.."

ang nalulungkot na kwento ni manong.

"Don't worry much manong. 'Di naman siya bibigyan ng problem na di niya kaya e. Who knows diba, sooner blessings might be all over him." Giving manong an optimistic opinion.

"Sana nga iha dumating na agad iyon. Kelangan na kasi niya 'yon. Habang tumatagal, di gumaganda ang lagay ng kapatid niya." nag-aalalang sabi pa ni Manong.

Yeah, alam ko nga iyon. Base sa info ng investigator na nihire ko, need ng mapatingnan sa magaling a espesyalista ang kapatid niya. Di lang makakilos ng mabuti si Yezhua dahil na rin sa kagipitan at dahil na rin sa mga taong may masamang balak sa kanila. Yeah, even that info ay di nakaalpas sa kaalaman ko 'cause I hired a so damn good people to know everything and anything I asked. Sayang lang ang ibinabayad ko sa kanila nuh.

----------------

I woke up today not feeling well. 9am na pala. Tinanghali na ako, tumawag mina ako sa office para to check my scheds and ng malaman ko na di ganun ako needed sa work, binigyan ko na lang ng instruction yung secretary ko na 'di ako makakapasok..

I need to see Jules right away.

Nakipag-meet lang ako kay Jules dito sa favorite kong coffee shop.

"Are you sure about this Dan?" paninigurado niyang tanung.

"Yeah Jules. I want to do this. I have to.... And thank you for your support. Don't worry ok, I'll be alright. I promise, I will see you regularly ok? giving him my assurance. How I love this guy.

"Well then, if that's so, I'll be going na. I have a scheculed surgery in an hour. So see you when I see you eh? " pagpapaalam niya when he get up from his seat.

"Still, you have to call me or even just text me ok?" I just gave him a nod and then he kissed me sa cheek ko and leave me there smiling.

"Hi ma'am. May kelangan pa po ba kayo?" Nagulat akong nakalapit na pala si Yeshua.

"Uhm wala na.... O bakit di ka naka-uniform?" napansin ko na naka faded jeans lang siya at polo shirt habang may nakasakbit na backpack sa right shoulder niya.

"A e, nagpunta lang ako dito para magpaalam. May emergency lang kasi. Kelangan kong umuwi ng Zambales." parang alam ko na kung bakit. Doon niya kasi pansamantalang tinago ang nanay niya at kapatid.

"A ganun ba. Ingat na lang and I have to go na. Bye!" paalam ko sa kaniya. Nauna na akong lumabas ng shop. Dadaan muna daw kasi siya sa manager niya para makapagpaalam.

I went straight into my car and waited for someone to call.

After 15 minutes....

Kriiiiiiiiiinnnggggg....,.

"Yes?....ok... ok.... thanks friend. I owe you one. Bye!" i hang up na rin after getting that call. Then I smile while i start my car and drive.