𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

21

Τραβήχτηκε και ξάπλωσε στο κρεβάτι ενώ σκεπάστηκε μέχρι επάνω στο κεφάλι με την κουβέρτα του. "Οκέι" ψιθύρισα και πήγα ξανά στο κρεβάτι μου. Η πόρτα άνοιξε απότομα και ο Jin μπήκε μέσα χοροπηδώντας. "Αααααα! Είμαι τόσο χαρούμενος! Μαντέψτε ποιος έγραψε άριστα στις εξετάσεις!!! ΕΓΩ!!!!". "Μπράβο, Jin" του είπα χαρίζοντας του ένα ελαφρύ μου χαμόγελο. Χαμογέλασε πλατιά και έκανε μία μικρή υπόκλιση.

Γύρισε στον Yoongi. "Εσύ, υπναρά, δεν θα πεις συγχαρητήρια στον αδερφό σου; Ή μήπως το να κοιμάσαι είναι πιο σημαντικό;". Είναι συνηθισμένο πράγμα να αποκαλείς "αδέρφια" τα παιδιά με τα οποία μοιράζεσαι το ίδιο δωμάτιο σε ένα ίδρυμα ή οπουδήποτε αλλού. Το έκανα και στο μοναστήρι, όταν είχα συγκάτοικο τον πρώτο μήνα.

"Yoongi, σου μιλάω. Γη καλεί Yoongi, Γη καλεί Yoongi. Μας ακούς, μικρέ;". "Jin, άστον. Κάτι έχει, δεν ξέρω τι, αλλά γενικά δεν είναι και πολύ καλά σήμερα". Ο Jin με κοίταξε μπερδεμένος και ύστερα ξεφύσηξε δυνατά. Άφησε την τσάντα του κάτω από το κρεβάτι του και έβγαλε τις πιτζάμες του από το συρτάρι. Τον κάρφωνα, και μόλις το κατάλαβε μου έκανε νόημα να γυρίσω το κεφάλι μου από την άλλη μεριά. Λογικά ντρεπόταν να αλλάξει μπροστά μου.

Χαμογέλασα άβολα και κοίταξα κάτω, σκαλίζοντας τα νύχια μου. Όταν ο Jin έβηξε, σήκωσα το κεφάλι μου μιας που φορούσε πλέον τις πιτζάμες του. Ήρθε και κάθισε δίπλα μου στο κρεβάτι. "Ο Yoongi σου είπε τίποτα ή έκανε κάποια παράξενη κίνηση όσο έλειπα;".

"Παράξενη κίνηση; Εμ, ναι, ίσως. Δηλαδή... ναι, εννοώ... Δεν ξέρω". "Δηλαδή; Ναι ή όχι;". "Δεν ξέρω... δεν ξέρω γιατί το έκανε. Δεν φαίνεται να... Τέλος πάντων. Υπάρχει κάτι που πρέπει να ξέρω σχετικά με εκείνον;". "Κοίτα, Tae, ο Yoongi είναι ένα δύσκολο άτομο. Παίρνει μερικές φορές τα λεγόμενα μας λάθος. Επίσης, είναι και ότι οι γονείς του πέθαναν με πολύ άσχημο τρόπο και κάθε φορά που το σκέφτεται παθαίνει κρίση. Λογικά κάτι τέτοιο συνέβη και σήμερα. Όμως, δεν πρέπει να του συμπεριφερόμαστε άσχημα για αυτό. Είναι φίλος μας, σωστά; Δεν είναι φίλος μας βασικά, είναι αδερφός μας".

"Σωστά". Μου χάιδεψε το κεφάλι ενώ χαμογελούσε πλατιά. "Άντε, κοιμήσου τώρα". Ξάπλωσα και ξάπλωσε και εκείνος στο κρεβάτι του. Κοιμήθηκα πολύ ώρα αργότερα, όμως κοιμήθηκα, κάτι είναι και αυτό.

Ξυπνήσαμε από τις φωνές που έρχονταν έξω από το δωμάτιο μας. Ο Jin έριξε τον Yoongi από το κρεβάτι και ύστερα σηκώθηκα και εγώ. "Τι γίνεται;" ρώτησα. Η Rose μπήκε μέσα τρομαγμένη. Ανάσαινε γρήγορα και έτρεμε. "Παιδιά, ελάτε γρήγορα από πίσω μου". Πήγαμε από πίσω της και κατεβήκαμε κάτω. Ήταν η πρώτη φορά που κατέβηκα σκάλα με τόσο γρήγορη ταχύτητα.

Μόλις βγήκαμε έξω στην αυλή κατάλαβα πως το κτήριο είχε πιάσει φωτιά στην κουζίνα. "Αυτή η πυροσβεστική που είναι, επιτέλους;" ούρλιαξε η Rose. "Ηρέμησε, Rose, πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι" της είπε ο Jin. "Ευτυχώς εσείς είστε καλά... Ή μήπως δεν είστε; Όλα καλά;". Κουνήσαμε καταφατικά το κεφάλι μας με καταπληκτικό συγχρονισμό.

Κι όμως, υπήρχε ο πανικός μέχρι να έρθει η πυροσβεστική και να σβήσει την φωτιά. Μέχρι να έρθει, η φωτιά είχε ανέβει στα δωμάτια, καίγοντας τα πάντα. Ευτυχώς όλοι είχαν βγει έξω και δεν έπαθε κανείς τίποτα. Ήταν άσχημο να βλέπεις μία τεράστια φλόγα να καίει τα πάντα.

Ήμασταν έξω και παρακολουθούσαμε μέχρι το ξημέρωμα. Έκανε κρύο, και όλοι φορούσαμε πιτζάμες και παντόφλες. Κανείς δεν είχε προλάβει να πάρει ζακέτα. Νόμιζα πως θα μεταμορφωθώ σε παγοκολώνα. Είχα περάσει όμως πολύ χειρότερα από αυτό στην ζωή μου, οπότε δεν επηρεαζόμουν, απλά δεν ζεσταινόμουν, κρύωνα. Όχι πως θα πέθαινα κιόλας από το κρύο.

Η φωτιά έσβησε εντελώς στις έξι το πρωί. Μας είπαν πως κάηκαν σχεδόν όλα τα δωμάτια, αλλά δεν μας είπαν αν κάηκε και το δικό μας. Αποφασίσαμε να μάθουμε μόνοι μας αφού δεν μας έλεγαν. Με τον Yoongi κάναμε τον γύρο και μπήκαμε από την πίσω πόρτα για να ανεβούμε στο δωμάτιο μας να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται, μιας που ο Jin δεν ήθελε να μας ακολουθήσει.

Η φωτιά είχε γλείψει τους τοίχους του δωματίου, τα πράγματα μας ήταν βρεγμένα αλλά όχι εντελώς καμένα. Άρπαξα την τσάντα του σχολείου και ο Yoongi άνοιξε την ντουλάπα για να βγάλει τα ρούχα μας. Τα έχωσε μέσα σε μία πλαστική σακούλα και με τράβηξε με δύναμη έξω από το δωμάτιο.

"Ποιος είναι εκεί πάνω;" ακούσαμε μία φωνή. Ο Yoongi σκαρφάλωσε στο κάγκελο για να κοιτάξει κάτω τον ιδιοκτήτη της φωνής. "Κατεβείτε αμέσως κάτω!". Κατάλαβα πως ήταν η Rose. Ο Yoongi μου έπιασε το μπράτσο και κατεβήκαμε κάτω. Σταθήκαμε μπροστά της και ήρθαμε αντιμέτωποι με το άγριο βλέμμα της. "Ποιος είχε την φαεινή ιδέα να ανεβείτε επάνω στις φωτιές;". "Εγώ" είπε ο Yoongi. Η Rose τον χαστούκισε. "Μη τυχόν τολμήσετε να ξανακάνετε κάτι τέτοιο εν αγνοία μου. Έχω την ευθύνη σας, αν συνέβαινε κάτι τώρα; Αν δεν είχε σβήσει εντελώς η φωτιά και καιγόσασταν; Τι θα γινόταν;".

"Εντάξει, συγγνώμη". Μας άρπαξε τις τσάντες και βγήκαμε ξανά έξω.