Rengarenk düşler sayfasında uçan bir kuştum, uçurumda salladım kanatlarımı... Şimdi atlasam... gökyüzü ve deniz arasında varolsam.... intihar mı derler buna söyle. Yoksa kavuşma mı... ?
Bir gülüş kenarına mavi balonlar hediye et. Bir bakışta kaybol...
3 saat sonra boynumun tutulması ile gözlerimi aralayıp boynumu ovuşturdum. Dışarıda uyuyakaldığıma inanamıyorum. Ve hiçbiri beni uyarmamıştı. O kadar çok üşüyordum ki, hızlıca ve titrek bir şekilde eve girdim. Işıkları yakmaya çalıştım yanmadı. Ceplerimi yoklayıp telefonumu aradım ama bulamadım. Korku, tüm hücrelerimi esir alıyor, kalbim adeta bir kuşun kanat çırpması gibi çarpıyordu. O olsaydı korkmazdım. Onu neden bu denli düşünüyorum bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa, aklımdan hiç çıkmamasıydı. Ne hissediyorum yüreğim biliyor ama dilime varmıyor gücü.
Arka tarafımdan gelen kırılma sesi ile korkarak arkama döndüm.
-" Kim var orda !"
Korkudan ağlamaya başlamıştım.
-" CİHAD!" Diye seslendim ama cevap gelmedi. Hepsi nereye gitmişti ?
Omuzlarımdan sallanmaya başladım. Birisi sarsıyormuş gibiydim ama kimse yoktu. Gözlerim karanlığa alışmaya başlamıştı. Daha fazla korkmaya başlarsam bayılacaktım.
Kapıya doğru koşmaya başladım ama sarsıldığım için bir yerlere çarpıyordum. Canım haliyle acıyordu. Tam kapıya ulaşmıştım ki birisi ayağımdan yakalayıp beni ellerimin üstüne düşürdü-
-" uykusu ağır bu salağın. Onu anca böyle uyandıracaksınız." Diyen Melike yerde uyuyakalmış Sûveyda'yı bacağından tutarak sürüklemeye başladı. O sırada Cihad'ta Sûveyda'yı uyandırmak için omuzlarından sarsıyordu. Çok derin uykuda olan Sûveyda'nın uyanmayacağını anlayan Cihad onu kucağına aldı. Bedeninin buz gibi olduğunu hissetti. 'Ah be kızım çok içmemesi için onu uyarmıştım'. Diye içinden geçirdi. Doğruydu. Kameraya el sallayarak bitmemişti eğlenceleri. Önemli eşyaları içeri yerleştirdikten sonra herkes üstünü değiştirip pijamalarını giymişti. Şişe çevirmece ve sessiz sinema oynandı. Erkekler zıkkımlandı. Sûveyda tadını merak ediyorum diyerekten 3 bardak içmişti. Işıklar kapatalılıp film izlendi. Film esnasında Barış Melike Mercan uyuyakaldı. Filmin en acıklı sahnesinde Sûveyda hava alacağım diyip dışarı çıkmıştı. Filmin bitimine yarım saat vardı. Onun çardaklarda oturduğunu sanan Cihad ve diğerleri hiç sesini çıkarmamıştı. Oysa daha dışarı çıkar çıkmaz tökezlendiği yerde oturup ağlamaya başladı. Sanırım onda ana meslekti ağlarken uyuyakalmak. Film bitikten sonra erkekler kızları kaldırıp odalarına geçmelerini söyledi. Misafir odasında 3 kız birlikte kalacaklardı, erkeklerde aynı katta olmak ayıp olur diye alt katta dört kanepeden üçünü paylaştırıp yatacaklardı. Taa ki Sûveyda'dan bihaber olan kızlar uykulu halde gelip onu sorana dek. Hepsi fırlayıp oda paylaşımı yaptı. Mercan Mert üst kata, Barış alt kata ve arka bahçeye, Cihad ve Melike ise ön bahçeye bakacaklardı. Onu ve ilk bulanlar Cihad'lar olmuştu.
Süveyda'nın bir şeyler mırıldandığını duyan Cihad daha net duymak için kulağını yaklaştırdı. " korkuyorum."
Cihad kulağına fısıldadı. -" Güvendesin Meleğim." Sözleri güven aşılarken, Sûveyda Cihad'ın kolunu tuttu. Bedeni havadan dolayı çok soğuktu. Onu, üst kata çıkarıp kızlarla kalacağı odanın yatağına yatırdı. Mercan ve Melike onu ortalarına alıp hemen yattılar. Mercan uyumadan önce parmağına takılan yüzüğü çıkardı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
